PHILTRUM |Taejin

•2•

Bölüm şarkısı: Alina Baraz - More Than Enough

➰➰➰

Boğazımda duran bıçağın yaptığı baskı ve yaşadığım şoktan dolayı derince yutkundum. "Sakin ol, zarar vermeyeceğim. Sadece yardım ettim sana."

Sıcak nefesini ensemde hissediyordum. Beni tezgah ile vücudunun arasına sıkıştırmıştı. Ondan ses gelmeyince tekrar konuştum. "Bak bir günden fazladır uyuyorsun ve soğukta kalmışsın. Birazdan elin titremeye başlayacak ve ayakların seni taşımayacak. İzin ver yardım edeyim."

"Doktor musun?" dedi. O sırada boğazımdaki bıçak titremeye başlamıştı. Tenime atılan silik çizikleri hissediyordum.

"Hayır ressamım..." cümlemin devamını getiremeden boğazımdaki bıçak düştü ve kendisi de düşecekken son anda beline sarıldım.
Onu refleksle kendime çekmiştim ve şu an göz gözeydik. "Tuttum seni."

Toparlanıp gözlerinden bakışlarımı çektim ve elimi belinden çekmeden yavaşça mutfaktaki koltuğa oturttum.
Bana hala ters ters bakıyordu, adam yiyorduk sanki.

"Yemem seni merak etme, bakma bana öyle."dedim sehpanın üzerine otururken.

"İsmin ne?"

"Kim SeokJin. Senin?"

"Kim Taehyung. Tam olarak neredeyim?" Fazla düşünceli görünüyordu.

"Ağaca tutunup bayıldığın yerin 50 metre uzağındayız. Şimdi izin verirsen yemek yapmam gerekiyor."dedim ve ayaklandım.

"Su verir misin?"dedi, bakışları ilk haline göre yumuşamıştı.

Bardağa su doldurup ona uzattım, tereddütle elimden aldı ve içti.
Geri verdiği bardağı alıp tezgaha koydum ve ben yemek yapana kadar hiç konuşmadık.
Arada mutfaktaki duvar aynasından göz göze geliyorduk, tuhaf bakışlarını görüyordum. Kafasının içinde neler döndüğünü merak etmiştim, şu an karşımda yemek yerken bile düşünceliydi.

"Bana yardım ettiğin için teşekkür ederim, gitmem gerek. Beni merkeze bırakabilir misin?" Tabağındaki yemeği bitirmişti, ben daha yarısını bile yiyememiştim.

"Yollar kapalı çalışma varmış, bir iki gün kapalı kalır. Hem bu halde bir yere gitmeyi mi düşünüyorsun?" dememle cümlemi kesmesi bir oldu.

"Ne varmış halimde?"

Güldüm. "Yüzün bembeyaz, ellerin titriyor ve aşırı güç kaybettiğin belli. Dinlenmelisin." Masaya ellerimi dayayarak biraz eğildim. "Tanıdığın yok mu, arayabileceğin?"

"Var, telefonunu kullanabilir miyim?"
Masanın üzerindeki telefona baktı. Kafamı sallayıp onay verirken telefonu alıp birini aradı. Bir süre bekledi, sonrasında karşı taraf telefonu açtı.

"Alo, benim Taehyung." Karşı taraf o kadar bağırıyordu ki Tae yüzünü buruşturarak telefonu kendinden uzaklaştırdı.

"İyiyim, yerimi bulursunuz zaten. Ne zaman gelirsiniz?"dedi. Sesinin tonu çok güzeldi.

"Tamam, görüşürüz." Telefonu kapatıp, bana baktı.