Rüzgarını Dinle...

Bölüm 9 ÜZÜLME...

Şarkıyı bölümün sonlarına doğru açmanız tavsiye edilir.
Keyifli okumalar...

"Gece olmasaydı,Gündüzü sevebilir miydik?"

Rüzgarı kolundan tutup götürürlerken çok canımı acıtmıştı onu bu halde görmek. Gözlerimin kararmasını umursamayarak gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum. En azından Rüzgar tamamen evden çıkasıya kadar dayanmıştım sonrasında ise Toprağın ve Ada'nın kolumdan tutarak yerden kaldırıp koltuğa oturtuğunu hissettim Adanın bana seslendiğini duyabiliyordum ama cevap verebilecek gücüm yoktu. Biraz daha kendime geldiğimde birden ayağa kalkmamın etkisiyle başımın döndü ve gene yerime oturdum. Ada'dan telefonumu istedim başka türlü hiçbir şey yapamıyordum. Telefondan Rüzgarı arayıp kulağıma dayadım.Telefon kapalıydı.

- Toprak, lütfen beni karakola götür.

- Derin şuan hiçbir yere gidemezsin!

-Ada duramayacağımı biliyorsun hiç vazgeçirmeye çalışma. Toprak hadi .

-Tamam siz biraz daha durun bende arabayı alıp geleyim. Aradığımda inersiniz.

-Tamam diyebildim sadece Rüzgarı görmek istiyordum aynı zamanda bundan sonra ne olacağını öğrenmek.Toprak aradığında aşağıya indik arka koltuğa oturup gözlerimi kapattım biraz olsun kendime gelebilmek için

Derin iyi misin?

Bilmiyorum iç ses iyi miyim?

Olacaksın Derin ama Rüzgarın karşısına böyle çıkma sakın sakinleş...

Sanırım haklısın iç ses biz seninle anlaşamıyorduk. Diyip gülümsedim kendi kendime biraz olsun rahatlamıştım.Nefes alıp yavaşça gözlerimi açtığımda Ada'nın gözleriyle buluştu gözleri. Endişeli görünüyordu bir şeyimin olmadığını söylemek istercesine gülümsedim. Toprağın sesiyle sıçradım. Alışmıştım sessizliğe.

-Neredeyse geldik.

-Derin ne yapacaksın?

-Bilmiyorum ...bilmiyorum.

-Kuzum babamın karakoldaki arkadaşıyla konuştum Murat Amca çok eski arkadaşlar, Rüzgar şuan sorgu odasındaymış çıkınca da bir görüşme ayarlayabileceğini söyledi.

İşte bir çıkış yolu Derin.

Haklısın iç ses ama hala nasıl olacağını düşünemiyorum.

Bulacaksın.

-Bulucam.

-Neyi?

-Bir avukat bulmamız lazım.Tanıdığınız falan var mı?

- Yok,buluruz.Önce bir Rüzgarla konuşmamız lazım bize anlattıklarında bir eksik var mı? Geldik zaten

Arabadan indiğimizde Ada'yı takip ederek bir odaya girdik. Bahsettiği kişinin odası olmalıydı.
İlçe Emniyet Müdürü: Murat Bolaç

-Oturun çocuklar nasılsınız?

-İyiyiz Murat Amca siz nasılsınız?

- Bende iyiyim kızım ne içersiniz?

-Sağol Murat Amca. Rüzgar hala sorguda mı?

- Hayır çıktı fakat sizden sadece birinizle konuşabilir hepinizi içeri almam mümkün değil maalesef ve sadece 10 dakika.

-Peki o zaman sadece Derin giriyor. dedi Ada bana rahatlatıcı bir gülümsemeyle. Bende hafifçe gülümsedim çünkü hiç rahat değildim. Murat amcanın arkasından çıkıp başka bir odanın önünde durduk. Tüm eşyalarımı Ada'ya bıraktıktan sonra üstümü arayıp sonunda Rüzgarın bulunduğu odanın kapısının önünde tek başımdayım. Bir nefes alıp kapıyı açtım. Rüzgar beni görünce ufak bir şok geçirdi ama hemen ayağa kalkıp sıkıca sarıldı ben mi ona iyi geliyordum yoksa o mu bana iyi geliyordu bilmiyorum ama ikimizin de birbirine ihtiyacı olduğu kesindi.Evet artık inkar etmiyorum Rüzgar'a karşı bir şeyler hissediyordum. Görünüşe bakılırsa o da bana. Yavaşça uzaklaştım zaten çok zamanımız yoktu soracağım sorular olmasaydı tüm dakikaları böyle geçirebilirdim.