Rüzgarını Dinle...

3. Bölüm : Her Şey Geçti

6 Temmuz

Korkum nerdeyse hiç kalmamıştı bir şey olacağı da yoktu zaten. Sadece fazla düşünmek kafayı yedirtiyordu. Bugün saat 14.00 da randevum vardı. Ada'nın gelmesine gerek yoktu,zaten kısa süreceğini biliyordum, yarım saat için de peşimden sürüklemek istemedim ama Ada  çok ısrarcı olduğu için sonunda bir anlaşmaya vardık. Eve gitmeden Ada'ların oradaki parkta anlatacaktım olanı biteni.
-----------------------------------------------------------
Artık evdeyim gün içerisinde çok yoğun olduğum için yazamadım.
Seanstan çıktıktan sonra her şey çok garip gelmeye başladı sanki hiç bilmediğim bir şehirdeyken ayaklarımı takip ederek yolları geçiyormuşum gibi. Ada'nın yanına giderken dedem aradı yanıma gelebilir misin? Bir işin var mı? diye sordu. Ada'ya" Yarım saat sonra yanındayım" diye mesaj çekip hemen dedemin yanına gittim. Ben yapılacak bir işi var diye düşünürken dedem hal hatır sorduktan sonra elime bir anahtar tutuşturdu ve konuşmaya başladı.
- Bu dünya kimseye kalmadığı gibi elbet bir gün bana da kalmayacak. (konuşmama izin vermeden devam etti) Benim önceden yaptığım binayı biliyorsun eski oturduğunuz bina geçen sene her daireyi satmıştım diye biliyorlar evet tüm daireleri sattım sadece en üst kattaki teras ev hariç. Kimsenin haberi yok istersen söyle istersen söyleme orası senin evin kızım. Uzun süredir kapalı olduğu için içindeki eşyalar tozlanmıştır diye bir temizlik şirketi çağırdım şimdi temizliyorlar bir bak içine sinmeyen bir şey olursa söyle.
Neredeyse tüm çocukluğumun geçtiği o apartmanda böylesine mükemmel bir jest beni fazlasıyla duygulandırmıştı.
- Teşekkür ederim dedeciğim o zaman ben çıkıyorum hem terasa bakıp nasıl düzenleyeceğimi düşünürüm istediğin, yapabileceğim bir şey var mı?
-Hayır yok , kolay gelsin  görüşürüz.
Dedemin yanağına bir öpücük kondurup tekrar teşekkür ettikten sonra hemen Ada'yı arayıp dışarı çıkmak için hazırlanmasını , onu çok güzel bir yere götüreceğimi söyledim. Ada aşağı indiğinde nereye götüreceğimi çok merak ediyordu, yolda ise tek kelime etmemiştim ne tedavi hakkında ne de teras hakkında gözünden ne düşündüğünü okuyabiliyordum:
" Tedaviden  sonra kafayı yedi herhalde nereye gidiyor bu? Bilmediğimiz birinin evine mi girecek?"
tam olarak bunları düşündüğünü biliyordum biraz daha oynamak istiyordum. Aşırı tatlı gözüküyordu. Birden arkamı döndüm, unuttum diye bağırdım Ada'ya.  Alt sokaktaki markete doğru koşarcasına yürüdüm. Ada da arkamdan geliyordu. Markete girip kola ,kahve, bisküvi ,cips gibi şeyler aldım ve hemen Ada'nın yanına döndüm. Gerçekten korkmuştu bu halimden kısık bir sesle ve hafif beni sarsarak:
- Derin iyi misin burası neresi?
- Hiçbir soru sormadan beni takip edebilir misin? Burası bizim ev değil biliyorum merak etme.
Demeseydim gerçekten  çıldıracaktı. Rahatladığını belirten bir ses geldi arkadan. Sanki tüm sorularını cevaplamışım gibi. Asansör bozulduğu için merdivenden çıkmak zorunda kalmıştık nefes nefese çıkarken Ada hala niye burada olduğumuzu anlamaya çalışıyordu ama bu kadar merakına  değecekti. Kapıyı anahtarla açtım temizlik şirketi de tam çıkmaya hazırlanıyor, işlerini bitirmişlerdi evi ve terası kontrol ettim gerçekten de güzel temizlemişlerdi para konusunu dedem hallettiği için sadece teşekkür edip uğurladım. Ada gerçekten de çok sinirli bakıyordu artık konuşmanın vakti gelmişti terastaki masaya oturmasını kahve yapıp geleceğimi ve her şeyi anlatacağımı söyleyerek yumuşatmıştım bir nebze.

Terasa döndüğümde Ada etrafı izliyordu hala oturmamıştı Ada'nın yanına gidip "Nerden başlıyayım?"diye sordum bir cevap bekliyordu biliyorum.
-Evet anlat bakalım Derin Hanım bu ev nerden çıktı birden, önceden bilseydin bana anlatırdın diye düşünüyorum.
- Evet kesinlikle anlatırdım ama benim de haberim yoktu hatta annemlerin bile haberi yok.
- Şunu artık başından anlatır mısın burayı geçtim artık sabah uyanmandan itibaren her detayını anlat sıkıldım soru sormaktan.
-Tamam (kahvemden bir yudum alıp anlatmaya başladım) 14.00 da randevum vardı biliyorsun zaten. Geçen sefer anlattığım gibi bir odada değildik.Gayet normal koltukların olduğu sıradan bir oda. Erdem Abi travmalarımı anlatmamı istedi bende Eren'i baştan sona anlattım aklımda kalan, beni etkileyen anıları sordu ve beni dinleyip not aldıktan sona başka bir koltuğa aldı yanıma dikildi ,gözlerimi kapatmamı istedi. Anlattığım sahnelere dönmemi istedi. O anlara dönmemi istedi. O zaman korkmaktan başka bir şey yapmamıştım ama o duyguya girince bir sıcaklık hissettim. Daha bu duyguya girmeden önce Erdem abi sıcak, soğuk, kalp ritim hızlanması falan olursa söyle demişti,söyledim kafamın bir yerine yavaş yavaş vurmaya ve kızgınlığıma dair bir şeyler söyledi. Nerede acı  hissettiysem söyledim bunun üzerine bazı şeyler söyleyip rahatlattı ve ağrılar geçti. her şeyin en sonunda da "Hava tam istediğin gibi hava tam olması gerektiği gibi ve sen hiçbir şey düşünmek zorunda kalmadan bir suyun içindesin, ormanın içindeki bir şelalenin altında. Yüzmene bile gerek yok şimdi gözlerini açabilirsin" diye bitirdi. Gözlerimi açtığımda çok garip hissediyorum diyebildim sadece. Hala ara ara böyle hissettiğim oluyor.Buraya gelince de tam konuştuğumuz gibi sizin parka geliyordum, dedem aradı. Yanına çağırdı bir şeye ihtiyacı olduğunu sandım. Aslında bir alt kattaki ev bizim eski evimizdi. Annemler de burayı satılık olarak biliyorlar ama dedem sadece bu daireyi sanmadığını söyledi. Annemlerin de haberi yok böylece. Bir dakika telefon mu çalıyor? "
- Senin telefonun yanında değil mi?
- İçerde şarjda geliyorum hemen.
ANNEM ARIYOR...
-Alo
-Efendim anne
- Yakınlaştın mı eve?
- Neredeyse geldim sayılır anne bir şey istiyor musun?
- Bende tam onun için aramıştım sen gel de markete gidelim yarın misafirler geliyor.
- Anne yarın da çıkabiliriz ne gerek var şimdi çıkmamıza çok yoruldum çıkmasak olmaz mı?
-Hadi hadi geç kalma daha yapılacak çok şey var  marketten gelince evi temizlemeye başlarız. Malzemeler evde olursa daha iyi olur yarına sıkıştırmayalım her şeyi.
-Anne bir dakika nefes alır mısın kimler geliyor bu kadar?
-Derin beni kızdırma kızım kapatıyorum.Geç kalma.
Ada'nın yanına döndüğümde gün batımını izliyordu çok sessiz gelmiştim sanırım korkmuştu.
-Niye sessiz sessiz geliyorsun korktum, kimmiş?
-Annem
- Eyvah Figen teyze kolay kolay aramaz ki bir şey mi olmuş ne oldu?
-Yarın misafir gelecekmiş hayır yani ne bu acele gel de alışverişe çıkalım diyor. En son bu kadar hazırlık yaptığında ilkokuldaydım okuma bayramına çevirmişlerdi misafirliği. Benim gidip güzelce bir anlaşma yapmam lazım odamdan çıkmamak konusunda.
- Zaten geç oldu annem de arar birazdan gitsek iyi olacak. He bu tedavi devam edecek mi bitti mi yoksa?
-Bitti bitti tek seferde bitiyormuş çoğu zaman. Konuşuruz zaten anneme çok yaklaştım dedim şimdi koşarak gitmem gerekecek kuzum haydi görüşürüz.
Sarılarak ayrıldık. Tam da tahmin ettiğim gibi koşarak eve gittim. Annem de hazırda bekliyormuş. Annemin bu kadar abartacağını tahmin bile edememiştim. Hazır bir şekilde bahçede oturuyordu. Yarın evimize bir Walton ailesi gelmiyorsa bu kadar hazırlığın abartı olduğunu düşünüyorum.
-Anne kim geliyor artık söyler misin?
- Ne soru sordun kızım Babanın askerlik arkadaşının tayini çıkmış. Ailesiyle Eskişehir'e gelmişler baban da bunu öğrenir öğrenmez  hemen yemeğe davet etmiş.
- Peki ben yarın dışarı çıksam? Ada beni yemeğe davet etmişti.
- Hayır Ada'yı iptal de edebilirsin bir sonraki güne al.
-Peki yemekten sonra odama geçsem dersim var. Bir sorun olmaz dimi.
- Tamam onu idare edebilirim.
Markete kadar yaptığım anlaşma içime sinmişti sadece yemekte görecektim ne kadar fazla oturabilirlerdi ki? Çocuk varsa bile ders çalışma bahanesiyle odama girmesini de engellemiştim. Marketten elimiz kolumuz dolu bir şekilde çıkıp eve gittik. Yorgunluktan ölüyor olsam da anneme yardım etmek zorundaydım. Annemin "temizliğe başlarız bugün." dediğinde gerçekten temizliğe BAŞLAYACAĞIMIZI düşündüğüm için kendime kıza kıza bitirdiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. Tek istediğim şey uyumak ve bir daha uyanmamak dersem fazla mı olur ?
........................................................................
Bölümü beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!!!!