Devil's Luscious Temptation [BL][COMPLETED]

Chapter 43

hate

ACE'S POV

I thought so. Akala ko kasi na kung magmamahal ka ay 'yun palang sapat na. I thought that growing up is easy. I was spooned with golden privilege and 'yun lang okay na. Na pwedeng wala ka ng paki sa iba dahil sa basta okay ako ay okay na ang lahat. But a single human being taught me wrong, that I was wrong all along. Akala ko madali lang lahat dahil nasa sakin na ang lahat. Kompletong pamilya. Mapera kami. Ma-impluwensiya sa larangan ng trabaho. At higit sa lahat ay nasa sakin ang mundo. But no, mali ako.

This person was the reason of my happiness and grief at the same time. Dahil sa kaniya ay natutunan ko ang magmahal, natutunan ko ang tumingin sa mga pagkakamali ko. Nang dahil rin sa kaniya ay naramdaman ko ang unang pag-guho ng pagmamahalan na minsan ko ng inasam at pinangarap. Ang mahalin ng buo at tangap.

Pero hindi.

The man I thought who's my knight in shining armor turns out as the antagonist of my fairy tale life.

I groan as I felt the bed elevates and shakes for a moment na parang nasa duyan ako. Pakiramndam ko ay ang bigat ng mga talukap ko at parang nahihilo ang katawan ko sa paulit-ulit na pagduyan ng kama.

Who the f*ck is doing that?! Ughh!

With a heavy feeling I opened my lids to be met with an unfamiliar ceiling! Wait. Sa pagkakatanda ko ay white and pink ang ceiling sa kwarto ko! Bakit naging black AT gold? Tumayo ako sa pagkakahiga dahil sa parang hindi ko na makayanan ang mahiga sa kama na'to na may... gray na comforter? Fuck!

Mas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa mga nakikita. What now? Am I color blind already? Ugh! I'm sure it's not my sight ang problema kasi iba ang mga furniture na nandidito sa loob ng malawak na kwartong 'to?

Ano ba kasi ang nangyari sa akin kagabi?

Ang mga memorya ko ay parang bombilya na pasira na. Pabalik-balik and there are only some fragments on those memories. The last memory I can recall was I was on a party, talking to some asshole and my supposedly husband. And that's it! Kung pipilitin kung balikan sa isip-isipan ang nangyari ay mas lalong sumasakit ang ulo ko kakaisip sa kung saan ako nagkamali!

Pinilit ko ang sarili na tumayo sa estrangherong kama na kinahihigaan ko. Nakita ko ang isang papel na may sulat at Advil na gamot sa bedside frame kaya sapol ang ulong nilakad ko ito at ininom. Binasa ko ang sulat at parang nawindang sa kongklusyon na naisip.

It can't be! Hindi maaring si Lance ang nagdala sa akin dito! But... But the handwriting is very prominent and very him. Iniling ko ang ulo ko na siyang magdulot ng kirot sa sentido ko at napagdesisyonang magbanyo para makapanghilamos.

I chose to ignore the growing fear in me and kaagad na nanghilamos. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig ng mapagtantong wala na ako sa kung anong dating suot ko sa gabing 'yun. Kinapa ko ito and hindi talaga ako nagkakamali! Iba na ang suot ko! Don't tell me na ang kung sinuman ang nagdala sa akin dito ay nakita ang buo kung hubad na pagkatao?!

I'm wearing an oversized white long sleeve upper shirt and only in my undergarment down there! Pero hindi doon napako ang atensiyon ko kung hindi sa mga marka na nasa leegan ko pababa sa dibdidan ko. Kung hindi mo sisipatin ay hindi mo talaga mahahalata ang mga marka lalo pa't natatabunan ito ng manggas ng damit.

Then and there it all went back to me. I was drugged! Kidnapped, and... molested by my own husband.

I'LL GUT THAT PIECE OF SH*T!

"Lance! Fuck you to hell!!"

With all the anger I bottled up, I marched outside the room and stop. Yes, I stopped. Hindi ko alam kung dapat bang atupagin ko muna ang galit ko sa kay Lance or mas uunahin ko ang problemang 'to. Napalunok ako at tumakbo palabas at napahawak sa mukha and natutop dahil sa kahit anong lingon ko ay tubig! Dagat! Ocean! Putangina!