Devil's Luscious Temptation [BL][COMPLETED]

Chapter 22

scared

ACE'S POV

I'm so tired! Exhausted even! Nandirito pa yung feeling ng pag-alala kasi hindi pa rin tumatawag si Lance sakin. It's past 7 na kaya and still no update from him or kay Ken. I also tried calling Rei but wala rin siyang alam.

May problema kaya? Siguro naman ay sasabihan ako ni Lance diba?

Naputol lang ang mga iniisip kung baka sakali and what if's ng mag vibrate ang dala-dala kung phone. Ngayon ka sakin, unggoy ka! Kikirisin ko talaga 'yang pagkalalaki mo!

"Oh, bakit tumatawag 'tong gago ngayon? Psh! Bahala ka sa buhay mo!" Bumulong-bulong ako sa loob ng sasakyan habang ina-antay matapos si kuya sa kung ano pa man ang ginagawa niya. Mukhang may katawag eh. Speaking of katawagan, ugh, nagsisisi na ako kung bakit hindi ko sinagot!

Kasalanan niya 'to!. Tingnan mo nga ang loko, hindi man lang nag-effort at isang beses lang talaga tumawag. Haist, ewan ko ba sa'yo, Lance at bakit salungat ka sa maganda kung life!

Hindi ko na lang pinansin sa kung bakit hindi na siya nakatawag muli. Ang lagkit ko na, both from the weather and the pagod! Seriously, mas mahirap mag drive ng sasakyan keysa kay Lance!

I was glad na nakabalik na si Kuya.

"At sino na namang babae 'yun at kailangan talagang maunang asikasuhin keysa sa akin?" Tinaasan ko siya ng kilay at tumawa lang siya sa akin.

"Don't worry, it was just my PA reminding me of all the tasks for tomorrow." He started the engine and drive away.

I scoffed at his lame excuse.

"Oh, please Kuya. I had known you for seventeen years now and I know when you're lying or not." He snorted and tumawa lang sa response ko.

"You got me." Hindi siya tumitingin sa akin, same rin naman ako at nakatutok lang sa front view.

"By the way, change topic. What will my gift be from you in my birthday this next weekend? And don't say na nakalimutan mo kung hindi susunugin ko ang mga sports car mo!" I warned him. Alan ko naman na hindi niya makakalimutan ito.

"What? This month pala birthday m-?"

"KUYA!!"

"Just kidding, who would ever forgot the birthday of our princess."

"Good! So ano nga regalo mo para sa'kin, kuya?" I pouted.

"Nasa sa'yo naman lahat. I'm planning to buy you a pet but I remember that you're allergic to dogs and cats, I really don't know, princess. I'm going to ask my friends for help just in case."

Hindi na kasi uso sa kaniya ang salitang surprise. Well, okay kang naman sa akin kung ganun. Nasanay lang talaga ako na hindi sinosorpresa nitong si kuya kasi ang gusto niyan ay siya ang pinaka mauna sa lahat magbigay, surprise or not basta makabigay ay yun daw ang importante.

"Eh, yung mga kaibigan mo, I'm sure they would attend,"

"Yeah, probably, Dad and Lance's dad are planning to announce your engagement towards Lance sa kaarawan mo and probably ang mga imbetado ay mga business tycoon."

"How about you? Are you fine with the idea of coming out as a Villamayor? This would probably change the lifestyle na nakasanayan mo. I can still remember na patago ka pang umuuwi sa mansiyon para lang hindi makita ng mga cameras." Natawa kami sa sinabi ni kuya sa hulihan. Totoo naman na ganon talaga ang mga gawain ko this past years but this past months ay unti-unti itong nagbago with Lance as my driver.

"I'll adopt the changes soon. Alam ko naman na hindi mapipigilan na mangyari 'to. I'm bound to be out especially with the entire ruckus about me and Lance together in public."

May ngite man ay nakikita ko pa rin ang kalungkutan sa mata niya. I know na sobra siyang na-gi-guilty kasi wala raw siyang magagawa sa mga pangyayari.

"You know," he paused and after a moment ay tinapos niya ang sasabihin. "The merging of the company is done already. With you and that asshole's signature ay sealed na ang kontrata."

"What's your point, kuya?" Hindi ko rin maintindihan ang kapatid ko minsan, both from his actions and words.

"Ang sinasabi ko princess, ay pwede ka namang bumitaw kay Lance without marrying him. The contract is enough already, well it gives you the hindrance of not marrying someone since your stuck on the contracts' terms and conditions."

I don't know how to react.

I mean, I already love Lance. With or without the contract, I want to tie myself to him. I want Lance for myself. But how about, Lance? I'm sure kapag nalaman niya ito, he won't hesitate na hindi na lang itutuloy ang kasal.

From that nostalgia, bumalik na naman ang mga memorya ko on how repulsed he was with the contract to the point na iba-iba ang babae everyday just to prove to his dad that he don't want to be tied up.

I'm scared. Pakiramdam ko ay nawala lahat ng tiwala ko sa sarili. Instead na maging masaya sa sinabi ni kuya ay takot ang namumutawi sa buo kung katawan. Throughout sa byahe pauwi I overthink with all the possibilities. And I'm hurt, kowing that I still am anxious from the pain that Lance caused me. Mahirap talaga malimutan ang mga masasakit na na nangyari sa buhay ng tao.

I was pulled back away from my dreams when I heard the sound of planes. Tsk! Nanaginip pa rin yata ako eh. Paano magkaka-eroplano ang bahay namin eh wala namang airport dun, maliban na lang kung nagpatayo ang mommy. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko at inangat ang tingin sa kung sino man ang nag-open ng passenger seat.

Oh? Bakit nandito ang lokong 'to?

"Wakey-wakey, brat," He said smiling like he saw a fucking gem. Anong ningiti-ngiti nito?

"Wakey-wakey mo 'yang mukha mo! Bakit nandito ka?" I can only pretend.

"Damn, angel, Way to ruin my excitement." Hinawi ko siya palayo at lumabas sa pagkakaupo at nagulat naman ako kung nasaan kami ngayon.

"Sagutin mo na kasi at tsaka bakit nandito tayo sa airport?! Maalikabok! Gosh, hindi pa ako naglalagay ng skin care! Ugh!" Nagpapadyak ako at sinubsub ang mukha ko sa business coat niya.

Hmm. In fairness, ang bango. 

"I don't know how to react but I badly want to laugh at you two! Grabeh ang trip niyo sa isa't-isa!" Rinig ko ang sigaw ni kuya at doon ko lang namalayan na humarurot na pala ang sasakyan nito palayo!

"Ready, brat?" Itinaas niya ang mukha ko kaya tumingkayad ako at hinalikan siya. This! Itong mga halik at yakap. I don't want this to end.

"I missed you, Lance. Saan kaba nagsusuot at hindi ka man lang nag text at tumawag. Pinag-alala mo ako!" He gives me a peck on the lips first before answering.

"I was planning something." Tumaas ang kilay ko sa kakulangan ng answer niya. Ano na naman kaya ang pinaplano nito?

Basing from the setting, ay mukhang may pupuntahan kami and mukhang malayo.

"No girls included while supposedly doing this plan of yours, Zapanta?" Iniyakap ko ang kamay ko sa beywang niya at sinundot-sundot ang giliran niya.

He scoffed after kissing my temple, "Of course none, baby."

"Sure?" Dinakma ko ang pagkalalaki niya and marahang pinisil yun mula sa labas ng kaniyang suot.

Kitang-kita ko ang paglunok at pagtigas kaagad nito. Damn, marami natong naipon!

"A-A hundred percent sure, brat."

"Good then. Come on, let's go at baka mahuli tayo ng flight!"

I shouted and started walking away like the world is my runway.

I still caught those words na nagpangisi sa akin ng pagkaloko-loko, "Damn, he'll be the death of me."