>NuhTufan<
Maç günü erkenden soluğu sahildeki sahada almışken kahvaltı dahi yapamayacak kadar gergin ve stresliydim. Bunun üzerine düşünmek istemiyordum. Alt tarafı bilerek kaybedeceğim bir maç için bu kadar endişelenmemeliydim. Ama elimde değildi. Bu işten hiç haz etmiyordum. Hemen bitsin istiyordum.
Kutay ve Arda birlikte gelirken Doğan biraz daha geç aramıza katılmıştı.
"Gelenler kuzenleri olacakmış." Dedim. "Nezih, Yade'nin sevgilisi olduğumu bilmelerini istemiyor. Oyun oynayan bir grubuz sadece... o yüzden bozmayın..."
Arda başını sallarken Kutay irkilerek "Cidden asabiler değil mi?" Dedi. "Ellerinde olsa seni sınava sokup ardadın mülakata alacaklar..."
"Sonra da biz sizi ararız deyip aramayacaklar." Dedi Arda. Kendi sözlerine kahkaha attı.
Doğan "Abi oldukları için." Diyerek araya girdi.
"Anladık abiler ama kızımız reşit ve kendi kararlarını verebilecek olgunlukta." Dedi Kutay. "Abartı. Kaçıncı yüz yıldayız? Başlık parası da isteyecekler mi?"
"Saçmalama. O kadar da değil." Arda durup bize baktı. "O kadar olur mu ya?"
Oflayarak ayağa kalktım. "Beni usandırmaya ant içmişler sadece." Dedim. "Pes etmem için çalışıyorlar. Ayrılmamızı istiyorlar."
"Abi oldukları için..." Dedi Doğan. "Biraz sınanmaktan zarar gelmez. Sık biraz dişini..."
Geçiştirerek omuzlarımı silktim. Kutay ve Arda bana dikkatle bakıyordu.
Kutay "Benim tanıdığım Nuh bu durumlardan çoktan sıkılmıştır." Dedi.
"Hem de çok fazla sıkılmıştır." Dedi Arda. Ayağa kalkıp karşıma geçti. "Ne düşünüyor, Nuh Tufan?" Diye sordu. "Bunlara katlanacak biri değildir, Nuh Tufan."
Gözlerimi devirirken başımı geriye atma suretiyle boynumu esnettim. "Çok fazla sıkıldım. Yine de kimseye kendimi kanıtlamaya ya da sevdirmeye çalışmıyorum. Herkesin yanında neysem o'yum işte..."
"Ucunda Yade var." Diyen Doğan başını sallıyordu. "Aşık olmak belaları da beraberinde çekiyor olmalı değil mi?"
"Hem de çok fazla." Dedi Kutay.
Bunun üzerine dolmuş olacak ki konuşmayı sürdürdü. Arda gelenler var diyene kadar hiçbir şey duymadığım doğrudur. Gelenleri görünce ise içim daha da daraldı çünkü bildiğin ordu geliyordu. Karma grup kaç kişiydi? Bu kadınlar da kimdi? Bu kadar çocuk nedendi?
Yade benden yana hiç bakmazken piknikçi grup sahanın etrafını sardı. Nezih sonunda yanıma geldiğinde beni bir köşeye çekmişti.
"Kuzenlerin eşleri de geldi." Dedi gülümseyerek. "Böyle güzel bir havada sahilde olmak herkese iyi gelir diye düşündük."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Ruhlar Anıtı
Teen Fictionkafamın içi terkedilmiş bir akıl hastanesiydi. bitmeyen bir kavgaydım. kaçmaya çalıştığım her şeyin tam ortasındaydım.