Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
noah bir yere oturup kök salmak, orada kalıp çürümek istiyorum. kendimi ifade edecek lisan bilmiyorum. öğretmedi annem bana. yaşamak, kötülüğe ve pisliğe bulanmışım gibi hissettiriyor. ben ancak ölünce arınacağım... temizleneceğim... kurtulacağım.
<~~~~>
Geç kalkmış olmanın verdiği halsizlikle gerinirken alt kata inmiştim. Bugün Cumartesiydi. Neyse ki kütüphaneye gitmeme gerek yoktu. Kütüphane gitmek istemiyordum. Bu tam bir eziyete dönüşmüştü. Artık gitmek istemiyordum. Evden oraya, oradan eve gidip gelmek beni çıkışı olmayan bir labirentteymişim gibi hissettiriyordu. Bu işkence bitsin istiyordum.
Meyra ve Kayra gülüşerek etrafta koştururken güzelce hazırlanmış görünüyorlardı. Neden? Beni görünce Meyra arkama saklandı. Kayra bacaklarımın arasından ona ulaşmaya çalıştı. Küçük adama takılıp düşmemek için koltuğun arkasına tutunduğumda Luna uyanıp çocuklara baktı.
"Dayı! Dayı! Dayı!"
"Dayı! Dayı! Dayı!"
"Hayır benim dayım."
"En çok benim!"
"Bir dakika herkes susabilir mi?" Dediğimde beni duymadılar.
"Dayı! Dayı! Dayı!"
"Yade? Neredesin? Kurtar beni."
"Buradayım."
Mutfaktan çıktı. Üzerinde yüksek bel, açık renk bir kot ile dar, fıstık yeşili bir üst vardı. Bel ve kol kısımları fırfırlıydı. Saçlarını iki kulak yapıp topuz yapmıştı. Makyajlı oluşu da gözümden kaçmamıştı.
"Hey! Bu ne güzellik?" Dedim.
Karşımda durup gülerek "Güzel olmuş muyum?" Dediğinde "Nereye?" Diye sordum. "Nereye gidiyorsunuz?"
"Doğum gününe. Melih amcalarının ikizlerinin bugün doğum günü."
"Ah..." Çocuklar beni salıp içeri doğru koşturmaya başladı. "Doğru. Unutmuşum." Dedim.
Yade başını sallayıp önümden çekildiğinde peşine düştüm. Güzel kokuyu takip et.
"Nasıl gidiyorsunuz?"
"Ahu gelecek. Arabayı alacağız."
Başımı salladım. "Ne zaman geleceksiniz?"
Bana dönüp dudak büktü. Ruj mu sürmüş o? Hem de kırmızı...
