🌟 her okuduğunuz bölüme oy vermeyi unutmayın/atlamayın ki bu kızcağızın birazcık UMUDU olsun be!!!
slmmyfriends:) Nasılsınız? Umarım her şeye rağmen işler yolundadır ve iyisinizdir. Sizi biraz gülümsetelim hadi...
İyi okumalar:)
>NuhTufan<
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
noahlütfen, beni kendimden koru. kendimi ortadan kaldırmam gerekiyor. beni nefret büyüttü. yalnızlık kucakladı. karanlık uyuttu. beni kendi içime kilitlediler. ait olmadığım bir yere koydular; yaşa dediler.
limon umarım bir gün seni perişan eden her şeyden kaçmaya cesaretin olur.
<~~~>
Merdivenleri teker teker çıkarken bu yeni evden nefret ediyordum. Tıpkı okuldan nefret ettiğim gibi. Tıpkı Nil'den nefret ettiğim gibi... Neden taşındık ki? Tüm arkadaşlarım orada kalmıştı. İyi ki O yanımdaydı. Bana benziyordu. Ama O, ben değildi. Ona bir isim vermeliydim. Ben sadece Nuh olsam O Tufan olabilirdi. Benim yıkıcı tarafım. Yok edici yanım...
"Gidip arka bahçeden böcek toplamak ister misin?" Diye sorduğunda odamın önündeydim.
"Böcek mi? Ne için?"
"Onun yatağına koyarsın." Dedi.
Sesi beynime işleyen bir arı vızıltısı gibiydi. Kafamın arkasından bir yerlerden geliyordu. Rahatsız ediciydi.
"Nil'in mi?" Diye sordum. "Neden ki?"
Güldü. Güldüğünde dudakları kulaklarına kadar yarılıyordu. İşte o zaman ondan çok korkuyordum. "Buraya taşınmanızın sebebi o." Dedi. "Sen bu evden, okuldan nefret etmiyorsun; ondan nefret ediyorsun. Onun yüzünden buraya geldiniz. O kızıl, çirkin kız seni üzüyor. Eğer o olmasaydı anne ve baban kavga etmez ve seni daha çok severlerdi. Anlasana."
"Öyle mi?" Birden öfkelenmeye başladım. "Doğru. Onun yüzünden kavga ediyorlar. O olmasaydı beni daha çok severlerdi." Dedim. "Böcekler nerede?"
Gülümsedi. Yüzü kararıp gözleri ateş rengine döndü. "Arka bahçede. Büyük kütüğün altında. Biraz eşelersen görürsün." Dedi.
Dediklerini aynen yaptım. İlk kez değildi. Bu aralar hep onun dediğini yapıyordum. Özür diliyordum annemden hep ama bu özürler daha kötüsünü yapamadığım içindi. O gün yine annem işteydi. Babam nerede bilmiyordum. Dün gece bağırışlarından o kadar çok korkmuştum ki dolabımın içinde uyumuştum. O orada uyumamı söylemişti. Karanlık seni korur demişti.
Topladığım böcekleri örtünün altına koyarken etrafa toprak bulaştırıyordum. O ise ellerinin birbirine sürterek gülüyordu.
