[COMPLETED]
Quinn, an orphan who then got adopted by Torres Family, had always believed she encountered the harsh reality that young. She kept her pain hidden and tried to stay awake by singing and creating songs. Then she met Yael, a VJ student and...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Halos maputulan ako ng hininga nang marinig ko ang tunog sa monitor. I immediately turned around to see Sebastian just lying on the bed. Just fucking lying still on the bed while the monitor kept beeping. Mistulang tumigil ang mundo ko. The whole place turned slow motion—blurry.
Rinig na rinig ko ang nakakabasag na sigaw ni Tita at ang pagbukas ng pinto. The next thing I knew, I was already pulled outside, and one by one, the nurses were rushing inside. Hindi ko na alam ang nangyari.
Kahit na gustong pumasok ni Tita bilang nurse ay hindi siya pinayagan. She kept saying she'll be okay, she can still do it, but the other nurse insisted not to. Kaya pinaupo na lang siya ni Tito.
Hindi na rin ito pinilit ni Tita dahil alam niyang iba ito sa laging nakagawian niya. It's not easy to go inside when you know it's your loved one lying on the bed.
Everyone panicked. Kahit anong gawin ko para kumalma ay 'di ko magawa because we were sharing the same energy. We were scared, worried... they were praying.
He's just a little kid.
Naniniwala akong hindi madaling sumuko si Sebastian pero 'di ko pa rin maiwasang 'di kabahan. Inaalala ko pa nga lang ang ngiti at maliit niyang boses ay gusto ko nang umiyak. Panibagong sakit na naman ba 'to?
Halos isang oras din kaming naghintay sa labas. Sa isang oras na 'yon, pabalik-balik ang tingin ko sa pinto nagbabakasakali na lalabas na ang doctor. Patuloy din akong bumubulong, umaasang maririnig ito ni Sebastian.
"Please..." I whispered again.
Ang nakapakit kong mga mata ay mabilis kong naimulat nang marinig na bumukas ang pinto.
"Doc, kumusta?"
But seeing the doctor now just doubled up my nervous.
Analie told me before that this wasn't the first time Sebastian was hospitalized. He always had these attacks. May minor attacks na naagapan namin sa bahay pero pagdating sa ganitong bagay ay talagang nagtatagal sila dito.
But this didn't happen before kaya ganito sila mag-alala. Sa parte ko, ito rin ang kauna-unahang beses na nakita kong malalang inatake si Sebastian. Dati sumasama lang ako tuwing check-up niya.
Agad na nilapitan ni Tita ang doktor nang lumabas ito galing sa kwarto ni Sebastian. Nasa likuran naman si Tito habang marahang hinahaplos ang likod ang asawa niya, pilit pinapakalma kahit kitang-kita naman na pati siya ay kinakabahan din. Everyone's here. The girls, Alexis and Yael.
Pati ang lolo't lola ni Sebastian nandito naghihintay. They rushed here after hearing what happened.
Tinanggal ng doctor ang eyeglasses niya at bumuga ng hangin. "We still need to keep an eye on him, Sabrina, until we can declare that he's out of the danger zone. But for now, he's stable. Let's just wait 'till he wakes up."
