AYKIRI

▪ BÖLÜM 1 ▪

-

Kendimi mengeneye sıkışmış hissediyorum. Bir yanda hayallerim, umutlarım, Diğer yanda korkularım, derinlere bastırdığım duygularım, hayal kırıklıklarım...

Ne yapacağımı bilmez bir vaziyette koşuyorum hiç durmaksızın evden baya uzaklaştım nereye geldiğim , nerde olduğum hakkında ufacık bir fikrim dahi yok.

Vücudumun her bir zerresi titriyor , koşmaktan ıslanan kıyafetlerim vücuduma yapışıyordu. İlk bulduğum sokağa saptım. Bu illeti nerede bulacağımı bilmiyorum Kahretsinn! Yine beni kandırmıştı.Ben ise her zaman ki gibi inanmakla yetinmiştim. Ağzım istemsizce söylüyor beynim istemsizce kabulleniyordu. Hiçbiri karşı çıkmıyordu yada çıkamıyordu bilmiyorum. Bir kere bulaşmıştım bu işin dönüşü yoktu.

Artık koşacak dermanım kalmadığında depo ve lastikçilerin olduğu bir sokaktaydım etrafta kimse görünmüyodu bacaklarım beni daha fazla götüremediği için olduğum yere çöktüm. Midem aşırı derecede bulanıyodu. Titremem artarken , bunun beraberinde kusmayıda getireceğini biliyordum. Kendimi sıkmaktan yorulmuş bir vaziyette , yerin kirli olmasını umursamadan uzandım.

Sanırım bir çesit kriz geçiriyordum. Sanki kendimde değildim. Hiçbir yerimi hareket ettiremiyordum.  Bedenim yavaş yavaş uyuşuyordu.  2 senedir bu iğrenç şeyleri yaşıyordum ve hala devam ediyordu. Hergün daha çok istiyordu vücudum alışmıştı birkere.

Buraya geleli kaç dakika oldu bilmiyorum. Kendime geldikten sonra gidicektim bu saçma yerden. Hava kararmaya başlamıştı. Ayağa kalkmaya çalıştım fakat kalkamıyordum. Etrafta tutunacak birşey aradım. Başımı kaldırdığımda bir kadın elini uzatmış , birşeyler söylüyordu. Kafam uğuldamaya başlamıştı. Gözlerim yanıyordu sanki.

Görüntü tam netleştiğinde gördügüm görüntüyle beraber gözlerim ve ağzım istemsizce açıldı boş boş duruyordum hiçbir tepki veremiyordum annem bana elini uzatmış ve gülümsüyordu

" Almira kızım hadi tut elimi gidelim "

Hala konuşamıyor öylece anneme bakıyordum. Midem bulanıyordu.  Çok sıcaktı ve kalbim sıkışıyordu.  Gücüm kalmamıştı zorlukla "Anne " diyebilmistim.

Annem gelmişti.  Kalkmak , sarılmak istiyordum ama kalkamıyordum. Onu ne kadar çok özledim. Yine gelmişti.  Bırakmamıştı beni. Elini tutmak için uzandım, dizlerimin üstüne kalktım ama annem birden kayboldu. Elim havada kaldı.  Etrafıma bakındım nereye gitmişti şimdi?

Göğsüm daralıyor , nefes alamıyordum. Boğazım yırtılırcasına bağırıp, gözyaşlarım tükenene kadar ağlamak istiyordum. Tepkisizce anneme baktım ama yoktu.  Gözlerimin dolduğunu hissettim.

" Anne " sözcüğü benden bağımsız bir şekilde dudaklarımın arasından fısıltı halinde çıktı.

" Anne nerdesin ? "

" Anne nereye gittin beni duymuyomusun ? "

Yere yattım çığlık atarak ağlamaya başladım. Saçlarımı yolarak bağırıyordum. Bir süre sonra boğazım acımaya başladı. Gözlerimin dermanı kalmamıştı .Bilincim yavaş yavaş kapanırken gözümün önüne annemin eli geldi. O güzel gülümsemesi ile şuan bana sarılıp geçti kızım dediğini hissettim gözlerim kapanıyordu.

" Nerdesin anne " diye fısıldadım daha fazla dayanamayacaktım. Etraftaki görüntü tamamen yok olurken kendimi karanlığa bıraktım.