AYKIRI

▪ BÖLÜM 15 ▪

¤ Bölüm Şarkısı : Sezen Aksu - son bakış

♢ Bölüm İthafları ♢

- @ElifCansell
- @busemm94
- @gulumsetenmelek
-@Merve_umut_Dalyan
-@Sultan_Ceren
-@Ozlemoz16
-@--HeretixDarkness
-@elifkok982
-@YagmurCesur81
-@hedaKarakaya
-@yaybuse
-@black_ancel
-@bengisuMOMSEN
-@ahmakquyin

#Arkadaşlar AMETEM uyuşturucu bağımlısı insanların tedavi olduğu yer (bilmeyenler için ) #

| Aa oyununda 101. Levele gelmenin şerefine bölüm paylaştı yazarınız ~_~ |
___________________________________________

Ne kadar süredir buradayız bilmiyorum . Menarın gidişinin ardından epey süre geçmişti. Çağdaş hala yanımda sessizce oturuyordu. Ne ben ona hesap sormuştum. Ne de o bana ağzını açıp tek kelime etmişti.

Sadece oturuyorduk. Sanırım karıştırdıkları şeyin beni daha çok yaralanmasından korkuyordum. Suskunluğum bu yüzdendi. Sessizliği bozan, çağdaşın cebinde çalan telefon olmuştu.

Telefonu çıkarıp yanıtladıkdan sonra hışımla ayağa kalktı.

" Hastanenin oralardayım zaten hemen geliyorum "

Bende çağdaşla birlikte ayağa kalkarak

" Bir sorunmu var ? " diye sordum.

"Gitmem gerekiyor acil bi durum. Arkadaşım hastanede " diyerek ilerlemeye başladı.

İçimi büyük bir endişe kaplamıştı. Onunla gidip gitmemek arasında ikilemde kalsamda , ciddi bir durumdu kim olsa gider diyerek koştum.

"Bekle, bende geliyorum " diyerek peşine düştüm birlikte hastanenin büyük kapısından girerken , sürekli etrafına bakınıyordu.

" Ne olmuş ? "

Bir süre durduktan sonra " A-Ameliyat" diye tuhaf bir şekilde yanıtladı.
Birlikte aşşağı kata indiğimizde gözlerimi çağdaştan ayırmıyor , peşinden onu takip ediyordum .

Fakat burada ne bir ameliyathane nede başka birşey vardı . Onun yerine yolun sonunda koskocaman AMETEM yazısı ve önünde bekleyen Babam, Tunç , Ayçin , Naz , göktürk daha kötüsü ardınç, menar ...

Doğruya ameliyathane üst kattaydı. Peki burası ? olduğum yerde durarak dehşet dolu gözlerle çağdaşa baktığımda , yüzünü yere eğdi . Başımı iki yana sallarken hayır diye bağırdım. Hepsinin yüzünde üzüntü, ve Özür dileyen bakışlar vardı . İçimdeki bunu yapmamalarını dileyen umut kırıntısı tamamen yok oldu. Herşey Tüm gerçekliği ile karşımda idi.

" Çağdaş ? yapmadık deyin "

" Menar ? Hani yanımda olacaktın?  Niye yaptınız "

" Ya size ne demeli ? Ne zamandan beri biliyorsunuz "

Gözyaşlarım yanaklarıma hücum ederken bağırıyordum.

" Baba yalvarırım yapma "

Yere çökerek çağdaşın ayaklarına kapandım. Oda yere eğilip kollarımı tuttu.

" Almira herşey çok güzel olacak söz veriyorum tamammı ? Bak hepimiz burdayız. Yalnız olmayacaksın "

Onu ittirirken bir taraftanda bağırdım.

" Hani ameliyathane ? Nerde söylesene hani arkadaşın hastanedeydi "

Daha sonra Tunç koşarak yanıma geldi kollarını bana doladıktan sonra saçlarımı okşamaya başladı.