AYKIRI

▪ BÖLÜM 17 ▪

Multimedia : Çağdaşkım *

Hastanede tedavi sürecim hala devam ederken, çağdaş ısrarla her anımda yanımda bitiyordu.

En sonki kavgamızda bana neden yardım ettiğini anlamama yardımcı olacağını söylemiş, kriz geçirmemi sağlamıştı.

Her ne kadar arkadaşlarım yanımda olup , destek olsalarda onu kabullenmek istemiyordum.

Bazen iyi davranıyor bazen ise umursamaz davranarak beni ikilemde bırakıyordu. Bu yüzden çağdaşı hayatıma dahil etmek istemiyorum.

Aksine Menar bu konuda fazla sert davrandığımı söylüyor ve gayet normal buluyordu.

Hatta bir ara yanıma konuşmak için ardınç bile gelmişti . Fakat konuşma çabaları , onu kaba bir dille geri Çevirmem ile son buldu.

Ardınç'ın kendi arkadaşı hakkında kötü söyleyeceğini düşünmüyorum. Yine de güvenmemekte ısrarcıyım.

O kötü adamların arasında olan iyi çocuktu. Depoda da bana yardım eden, çağdaşı başıma bela edende...

Yinede ona karşı sempati besliyorum tabi bunun Menarla olan yakınlığınında büyük bir payı var .

Menar ısrarla red etsede biz aramızda onları konuşmaktan geri kalmıyorduk.

Bugün ise çağdaş beyin emri ile dörtlü olarak spora gidip biraz hava almış olacaktım. Her ne kadar yalnız gitmeyi teklif etsede ardınç bu kadarının fazla olacağını söyleyerek ikna etmişti.

Eşofmanlarımı giymiş çağdaşı bekliyordum. Koridordaki hareketlilik ile odadan çıkıp sesin geldiği yere doğru ilerledim.

Başkomiserin sert sesi hastane koridorunda yankılanırken, hastalar merakla çoktan koridora dökülmüştü.

" Bütün hastaneyi arayın, bugün bulmadan gitmiyoruz " diyerek polis memurlarını tek tek dağıttı.

Herkes bir koşuşturma içerisindeyken, Konunun ne olduğunu anlamamıştım.

İçimdeki meraka herneyse beni ilgilendirmez diyerek bir son verdim.

Menarı aramak için odaya döndüğümde odadaki kişi ile bedenimi şok dalgası ele geçirdi.

Geçenlerde gördüğüm zavallı diye tabirlediğim çocuk..

Gözleri kanlanmış, alnı boncuk boncuk terlerken beni görünce çöktüğü yerden yanıma doğru gelmeye başladı.

" Bana işe yarar bişey ver "

Şaşkınlıkla olduğum yerde dikilirken çocuk bu kez bağırarak beni kendime getirdi .

" Çabuk ol , iyi değilim bişeyler bul "

Dışarıdan kendini kaybetmiş gibi görünen bu zavallı beni uyuşturucu bulmam için zorlarken, ağlama isteğim git gide artıyordu.

Çağdaş ve Menarların ise hala neden gelemedikleri hakkında en ufak bi düşüncem dahi yoktu. Fakat biraz daha gelmezler ise iyi şeyler olacağını sanmıyorum.

Çocuk başını ellerinin arasına almış duvara vururken uyuşturucu diye haykırırken geri adımlar atarak kapıya ulaşmayı planlıyordum.

Yatağın yanından serum kablosunu sökerek yanıma doğru yürüdü. Odadaki sehpayı ona doğru fırlattım lakin bu onu durdurmaya yetersizdi.

Elindeki kabloyu boynuma dolayarak zorlukla konuştu. Işte şimdi kaçmak imkânsızdı.

" Lanet olsun ölücem. Lanet olsun "

Sesleri duyan birileri olmuş olacakki kapıyı kırarcasına içeri giren kişi ile dikkati benden çekildi.