AYKIRI

▪ BÖLÜM 11 ▪

Multimedia: Almira Tavlı

Gizemlerden payını almış biri olarak , hala bazı insanların neden hayatımıza girdiğini çözemedim. Tıpkı şuanda olduğu gibi bir insan daha ne kadar şanssız olabilir demişler ve ben doğmuşum.

Evet babamın gökçe ve orkun'a teklifiyle Onlar da bizimle gelecekti. İşin kötü tarafı ardınç'a ne diyecektik ?

Menar ve gökçe önden muhabbet ederek ilerlerken biz orkunla arkalarında sessiz bir şekilde yürüyorduk. Orkunun sesi ile düşüncelerimden ayrılırken Menarlar durmuş bizi bekliyorlardı.

" Kusura bakmayın biraz emri vaki oldu ilk günden rahatsızlık vermek istemezdik "

Ah utangaç tavırları onu ne kadar tatlı gösteriyordu. Acaba oda bunun farkında mıydı?  Her ne kadar suçları olmasada kendilerini mahçup hissetmelerini istemiyordum.

" Sorun değil, birlikte eğlenceli birşeyler yapabiliriz " diye bildim. Orkun samimi bulduğum gülümsemesini gönderirken Gökçe sevinçle yanıma gelerek koluma girdi. Bu tür yakınlıklardan hoşlanmasamda sesimi çıkarmamıştım.

"Ne yapıyoruz " sorusu ile menara ne yapacağız bakışları attığım da Dudağını Bükerek bilmiyorum dercesine omuz silkti. Aklıma gelen ilk fikri öne sürdüm

" Parka gidelim "

Ani gelen fikir ile bütün gözler bana dönerken hepsi bana ciddimisin bakışları atıyorlardı.

" Bu soğukta mı? cafe fikrine daha olumlu bakıyorum " dedi.

Gökçe'de abisini onaylayan mırıltılar çıkarıyordu. Umutsuz bakışlar ile menara bakarken ardınç'ı ne yapacağımızı düşünüyordum

Menarın yanına giderek kulağına eğildim. " Bence ardınça doğruyu söyleyelim boşuna beklemesin saat geçiyor "

Menar başıyla onaylandıktan sonra gelmeyeceğimizi bildiren bir mesaj atma mı söyledi.

Anında dediğini yaparken Orkun

" Kızlar diyorumki kuzey yıldızı vadiye gidelim biraz gezer sıcak birşeyler içeriz? " diye sorduğunda herkes orkunu onayladığına göre kararımız kesinleşmiş oldu. Yoldan bir taksi çevirip hepimiz arkaya sıkıştık.

Orkun adama gideceğimiz yeri söylerken biz de gökçe nin yaptığı espirilere gülmekle meşguldük. Cidden bu kız insanları nasıl eğlendireceğini biliyordu.

Abisi aynadan kardeşine ters bakışlar atsada dayanamıyor kendide kıkırdıyordu. Kuzey yıldızı vadisine geldiğimizde ücreti ödeyerek indik.

Arabada karar değiştirip ardınçı da buraya davet etmiştik. Herhangi bir restoranta doğru ilerliyorduk geleceğinden şüpheliydim açıkçası. O soğuk zebaneden beklenecek bir davranış değildi.

Fakat bizimle konuşmak istemesi onunla ilgili yargılarımızı haksız çıkarıyordu. Boş bir masa bulduğumuzda Yerlerimize oturduk sipariş vermek için ardınç'ı beklerken dakikalar sonrasında kapıda görülmüştü. Orkunla gökçe ardınç'ın gelmesinde bir sorun olmayacağını bildirmişti.

Fakat onu görmek bile Vücudumun bir yerlerinin kasılmasına neden oluyordu. Hadi bunların hiçbiri olmasaydı da en azından düzgünce rahat nefes alabilseydim.

Sürekli bir sonraki adımı düşünmeden biraz rahat nefes alabilseydim. Endişelenmeden, kafamın içinde sürekli hesaplamadan. Mesela oturup güzel bir gün batımının tadını çıkarabilseydim.

Niçin böyleyim benimde herkes gibi sıradan hayatımın olması için ne yapmam gerekiyordu?  Böyle olmayı gerçekten istiyormuyum bilmiyorum.