《Still with You》

Part5

Би- Х.хэрэггүй ээ. Би ингээд л үзчихье.

Гараа нүднийхээ урд барин хурууныхаа завсраар үзнэ.

Жонгүг- Ингэж үзсэний ялгаа байгаа юмуу?

Би-Ингэж үзвэл арай бага айдаг юм..... Зза болих уу? Би орой гэртээ харина. Айгаад байна.

Жонгүг- Тэгьеээ . гээд зурагтаа унтраав.

Би-Хмм. Одоо 2 цаг болж байна.

Жонгүг-Ажл
ын цагаа дуусгаж байж яваарай.

Би- Ойлголоо. Тэр болтол явахгүй ээ... Өдрийн хоолоо идэх үү?

Жонгүг- Тэгье.

Намайг түүнд хоол бэлдэх зуур тэр эргэн тойрноор минь эргэлдэнэ.

Би- За суугаарай. Болчлоо.

Жонгүг- хясаатай шөл юмуу?

Би- Тийн. Аав маань их дуртай байсан. Өнөөдөр тахилын өдөр нь болохоор сурсан зангаараа хийчихжээ. Чи дургүй бол би өөр хоол.......

Жонгүг-Хэрэггүй ээ. Дуртай..........
Аавдаа хүндлэл үзүүлдэггүй юмуу?

Би- Хүссэн ч хийж чадахгүй л дээ. Аав намайг 7 настай байхад хүргэлтийн байгууллагад ажилдаг байсан. Согтуу жолоочийн буруугаас болоод миний аав өөд болсон. Авга эмээ тахилын өдрөөр нэг ч удаа гэртээ оруулж байгаагүй...... За хоолоо иддээ хөрлөө.

Жонгүг хэсэг хугацаанд надруу харж байгаад хоолоо бүгдийг нь идэж дуусгав.

Би- Ингэхэд чи ганцаараа амьдардаг юмуу?

Жонгүг- Миний эцэг гэх хүн гэр орноороо эргэлддэг хүн биш лдээ. Сүүлийн 2 сар барааг нь хараагүй юм байна.

-  Завгүй байдаг байхаа...

Бид үүнээс хойгвш  нэг их ярьсангүй орой болов.

-7 цаг болчиж. Би ингээд явъя даа.

- Харанхуй болж байна. Хүргээд өгье.

- Тэгэх хэрэггүй дээ. Би өөрөө явчихна.

- Дээр болсон зүйл болвол яах юм? Өөрийгөө хамгаалж чадах юмуу?

- Тэгвэл боломжтой бол хүргээд өгөх юмуу. Тэр нь дээр юм байна.

Бид манай гэрлүү Жонгүгийн машинаар явав.

-Энд зогсчих дээшээ машин явдаггүй юм. Чи эндээс буцдаа би гэртээ орчихно.

Жонгүг- Хаалганы чинь гадна хүргэж өгье. Харанхуй байна шдээ.

Бид машинаас буун хуучин цементэн шатаар өгсөнө.

Жонгүг- Чи сургууль хүртэл эндээс явдаг юм уу?