Kidnapped

Part 44

Ashley POV

Την ώρα που ντύνομαι η πόρτα ανοίγει

-«οοοο φακ συγνώμη!» Γυρνάει πλάτη «συνέχισε δεν σε βλέπω» έβαλε τα χέρια του στην μέση του

-«αφού είμαστε ζευγάρι» κούμπωσα το παντελόνι μου «οπότε λογικά με έχεις δει και γυμνή»

Άραγε όλοι οι άνθρωποι έχουν τόσα σημάδια ή είμαι η μόνη;

Σήμερα δεν φοράει όπως ντύνεται συνέχεια.
Φοράει μια μαύρη φούτερ και μαύρη φόρμα

Πολύ όμορφος!

-«ναι σε έχω δει αλλά...μάλλον δεν θα νιώθεις ακόμα άνετα να σε δω;» Ρώτησε αμήχανα και έσκυψε το κεφάλι του ΠΑΛΙ στο πάτωμα

Ε ρε μανία με το πάτωμα

-«σιγά έτσι και αλλιώς ότι έχω έχεις» έβαλα μπλούζα μου «γύρνα τελείωσα» γύρισε και με είδε από κάτω μέχρι πάνω

-δεν έχουμε τα ίδια πράγματα

-«α»ήταν το μόνο που απάντησα

Τα μάγουλα του κοκκίνησαν
-εμείς τα αγόρια έχουμε άλλα πράγματα που αρέσουν στις κοπέλες. Βασικά όχι σε όλες α! Αρέσουν και σε μερικά αγόρια

-ε; Μην με μπερδεύεις

-κάτσε να στο αναλύσω
.
.
.
Αφού μου τα ανέλυσε όλα

-«αυτό είναι πολύ ωραίο» είπα χαμογελώντας

-μερικοί έχουν θέμα όμως

-«αχ αυτοί που έχουν σίγουρα πάσχουν από κάτι!» Είπα γελώντας «έχεις φιλήσει αγόρι;»

Τα μάτια του σκούριναν

-«εμμμμ ναι» είπε ντροπαλά

Άνοιξα το στόμα μου
-«ΟΥΑΟΥ πόσο ήσουν και πως ήταν;» Είπα ενθουσιασμένη

-ήμουν 17, φιλούσε ωραία

-«μάλιστα μακάρι να θυμώνουν να σου έλεγα και εγώ» με κοίταξε λυπημένα και με αγκάλιασε σφικτά, τον αγκάλιασα και εγώ

-«μην στεναχωριέσαι αγάπη μου όλα θα φτιάξουν» μου χάιδεψε τα μαλλιά

Αγάπη μου...συνέχεια το λέει αυτό

-μου αρέσουν οι αγκαλιές

-το ξέρω μωρό μου

Μωρό μου

-«πεινάω» ψιθύρισα και τον άκουσα να γελάει

Έφυγε από την αγκαλιά μου
-«τέλεια! Θα πάμε κάπου που σου αρέσει πολύ να τρως!» Μου ακούμπησε την μύτη