Kidnapped

Bonus

*διαβάστε και το τέλος*

15 χρόνια μετά

Πριν 15 χρόνια η Ashley μου με άφησε

Μου λείπει αφάνταστα πολύ

Δεν ξέρω πως τα έχω καταφέρει τόσα χρόνια

Με βοήθησε αρκετά η πατατούλα μας

Κάθε μέρα είναι πιο δύσκολη

Χαϊδεύω την φωτογραφία της πάνω στην ταφόπλακα

-«κανονικά έπρεπε να ήσουν κοντά μου και να γελάς με το πόσο έχω γεράσει» γελάω σιγανά «ακόμα είμαι ερωτευμένος μαζί σου μωρό μου» χαμογελάω

Κοιτάω στιγμιαία τον ουρανό

-«η μικρή μας Ashley σου μοιάζει πολύ!» Βγάζω από την τσέπη μου το κινητό μου και της δείχνω την φωτογραφία από την εγγονή μας «δες! Είναι μόλις 15 αλλά σου μοιάζει πολύ!» Χαμογέλασα «η πατατούλα μας έχει μεγαλώσει και είναι πολύ χαρούμενη με τον Nick!» Βάζω το κινητό μου στην θέση του «πάντως είχες δίκαιο» γελάω στην ανάμνηση «θυμάμαι όταν μια μέρα μου είχε πει ότι θα τα φτιάξει με ένα 30αρη που θα δουλεύει στην μαφία» γελάω δυνατά «έχουν 8 χρόνια διαφορά αλλά ευτυχώς δεν δουλεύει για την μαφία» ξεφυσάω «μου λείπει η λάμψη των ματιών σου» ψιθυρίζω «μου λείπει να νιώθω το σώμα σου, μου λείπουν πολλά» Αφήνω το κόκκινο τριαντάφυλλο στο βαζάκι και φιλάω την φωτογραφία

-τα λέμε την άλλη εβδομάδα μωρό μου, σε αγαπάω

.
.
.

Το κινητό μου χτυπάει

J: έλα πατατούλα
Α: γεια σου μπαμπά, πως είσαι;
J: καλά παιδί μου, εσύ;
Α: καλά...εμ πήγες σήμερα στην μαμά;
J: βεβαίως, εσύ;
Α: θα πάμε τώρα με τον Nick...θα αφήσουμε την μικρή στον Daniel
J: γιατί δεν την φέρατε εδώ;
Α: για αυτό σε πήρα, εάν είναι πάνε στο σπίτι του
J: εντάξει, θα πάω
Α: εντάξει μπαμπά μου
J: τα λέμε κοριτσάκι μου, πρόσεχε!
Α: μην φοβάσαι!
J: σε αγαπάωωω
Α: και εγώ!

Κανόνισα να πάω στο σπίτι του Daniel σε 2 ώρες

Άρα έχω αρκετό χρόνο για να σκεφτώ το μωρό μου

Ξαφνικά μου ήρθε μια ανάμνηση

Σηκώθηκα γρήγορα από τον καναπέ και πήγα με γρήγορα βήματα στην αποθήκη

Flashback

Ashley POV

Έχω κάτσει στον καναπέ και τον κοιτάω το πως έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι