Kidnapped

Part 47

Daniel POV

Ανοίγω τα μάτια μου

Είμαι σπίτι

-«ALEXIA;» Φωνάζω

-«εδωωω» λέει τραγουδιστά

Όπως πάντα

Σηκώνομαι από τον καναπέ αλλά δεν μπορώ να κάνω βήμα

Γιατί;

-ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΡΘΩ

-περίμενε έρχομαι εγώ

Φοράει ένα άσπρο αέρινο φόρεμα

-«ωραίο φόρεμα» της χαμογελάω

Δεν απαντάει

-«θέλω να σε αγκαλιάσω αλλά δεν μπορώ» λέω στεναχωρημένος

-αν με αγκαλιάσεις ο μικρός θα μείνει μόνος του

Δεν το θέλω αυτό

-«μου λείπεις» λέω σιγανά

-και μένα μου λείπετε

Σκύβω το κεφάλι μου
-έφυγες

-θα σας προστατεύω πάντα

-ο μικρός ρωτάει συνέχεια για σένα!

-πρέπει να ξυπνήσεις καλέ μου σε περιμένει!

-θέλω να είμαι μαζί σου

Το φόρεμα αρχίζει και γίνεται με αίμα

Όπως τότε

-πρέπει να φύγω!

-δεν θέλω

-πρέπει

Ανοίγω τα μάτια μου απότομα

Οι ανάσες μου είναι κοφτές

Το μηχάνημα κάνει σαν τρελό

Μπαίνει κάποιος μέσα γρήγορα

Μόλις με βλέπει χαλαρώνει

-καλημέρα Daniel

-καλημέρα. Ποιος είσαι;

-μην ανησυχίες δεν είμαι με τους άλλους

-εντάξει;

-θα σε εξετάσω και μετά σου έχω μια μικρή έκπληξη

-«την βρήκατε;» Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του

-πόσες μέρες;

-2
.
.
.
Χτυπάει η πόρτα

-περάστε

Η πόρτα ανοιγει και μπαίνει ο Dark ή αλλιώς μαλάκας ή αλλιώς είναι τυχερός που δεν έχει κολλήσει ακόμα κάποιο STD και κρατάει τον γιο μου