Kidnapped

Part 8

1 εβδομάδα μετά

Στο αριστερό μου χέρι έχω ακόμα το γύψο που μου έχουν βάλει τα παιδιά

Δεν έχω ιδέα πως μοιάζω αλλά στο στομάχι μου έχω πολλές μελανιές...

Με το ζόρι περπατάω

Δεν μου δίνουν να φάω μόνο νερό.
Το θέμα του μπάνιου δεν το συζητάω καν.
Με χτυπάνε κάθε μέρα... κυρίως ο Ryan... και τον Dark έχω να τον δω μια εβδομάδα

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Nathan

-καλημέρα όμορφη. Πως κοιμήθηκες;

-«χειρότερα από σένα» ψιθυρίζω

-θες να πάμε μια βόλτα;

-που;

-στην αίθουσα 3 ας πούμε;

-«όχι όχι σε παρακαλώ όχι πάλι» κλαψουρίζω και μαζεύομαι όσο περισσότερο μπορώ στην γωνία

-συγνώμη όμορφη αλλά δεν έχω άλλη επιλογή... σήμερα έχει έρθει και κάποιος να σε δει

-«ΗΡΘΕ Ο STEFAN;» Ρωτάω με ελπίδα

-εάν θέλεις να μάθεις σήκω

-μάλιστα

Προσπαθώ να σηκωθώ

-«τς.. έλα να σε βοηθήσω» Παίρνει το δεξί μου χέρι και το βάζει στον ώμο του

Με σηκώνει απαλά...

Φτάνουμε στην πόρτα και ανοίγει

Μπαίνουμε μέσα

Δεν υπάρχει κανείς

Με αφήνει κάτω στην καρέκλα

Προσπαθώ να δω που κρύβεται ο Stefan

Που είναι;

Αλλά όταν βλέπω αυτόν... τα μάτια μου γουρλώνουν και προσπαθώ να μην κλάψω από τις αναμνήσεις

-τι θέλεις εσύ εδώ;

-ο έλα τώρα δεν σου έλειψα;

-όχι!

-κρίμα... εμένα μου έλειψες πολύ... ειδικά το να σε έχω από κάτω μου και να φωνάζεις

-«ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΑ ΑΠΟ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΗΛΙΘΙΕ! ΠΟΝΟΥΣΑ! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ» ουρλιάζω σαν τρελή

Κάποιος μπαίνει μέσα

-«χευυυ γεια σου Nate γιατί είσαι εδώ;» Λέει ο Dark

-έμαθα για την κατάσταση του Stefan και είπα να βοηθήσω. Όμως η μικρή από εδώ δεν είναι και πολύ καλά