Kidnapped

Part 41

Μόλις συνειδητοποίησε τι είπε έβαλε την παλάμη του μπροστά από το στόμα του

Πάει να μου ακουμπήσει το χέρι αλλά απομακρύνθηκα 

Τον κοιτάω με κενό βλέμμα
-«πάνε στην Adriana τότε γιατί εμείς τελειώσαμε!» Σκούπισα τα δάκρυα μου

-«μα δεν ζει» ψιθυρίζει μπερδεμένος

-«αυτό εννοώ και εγώ! Τραβά ψόφα.» Δείχνω την πόρτα «Θα γλιτώσει ο κόσμος από ένα τέρας σαν εσένα!»

Σηκώνει το κεφάλι του και χαμογελάει

-«οοο μωρό μου δεν θα γλιτώσεις ποτέ από μένα! Και εάν είναι κάποιος να ψοφήσει θα είσαι εσύ!» Αρχισε να με πλησιάζει «όχι όμως ακόμα! Αλλά μια μέρα θα σε κάνω να πονέσεις τοοοσο γαμημενα πολύ που θα νιώθεις άχρηστη και νεκρή» είχα παγώσει στην θέση μου και τον άκουγα προσεκτικά «και το ποιο αστείο θα είναι ότι δεν θα καταλάβεις ότι θα στον έχω κάνει εγώ!» Κάνει τον σκεπτικό
«Χμμ ή ίσως και να το έχω κάνει!» Στο τέλος χαμογελάει νικητήρια

-δεν με φοβίζουν οι απειλές σου James!

-θα έπρεπε μικρή μου...

Ξαπλώνει στο κρεβάτι και αρχίζει να γελάει

-«είσαι τρελός;» Ψιθυρίζω. Κουνάει θετικά το κεφάλι μου

-Τώρα που σε βλέπω καλύτερα η Adriana ήταν πιο όμορφη από σένα

Το ξέρω

Δαγκώνω δυνατά το μάγουλο μου για να μην ξανά κλάψω

-«θέλω να φύγω» ψιθυρίζω και χαμηλώνω το κεφάλι μου

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
-δεν τελείωσα!» Με κοιτάει από κάτω προς τα πάνω» «είχε πιο ωραία φωνή, πανέμορφες καμπύλες, ενώ εσύ είσαι άσχημη και χοντρή» λέει με αηδία

-τουλάχιστον εγώ δεν είμαι άχρηστη σαν εσένα!

Δεν ξέρω που βρήκα το θάρρος να μιλήσω του μιλήσω τώρα έτσι. Όμως θέλω να τον πονέσω έτσι όπως πονάω και εγώ!

Τα μάτια του γουρλώνουν 

Σηκώνω το κεφάλι μου
-«πονέσαμε;» Ρωτάω ειρωνικά

-δεν περίμενα να μου πεις κάτι τέτοιο

-τα φαινόμενα απατούν... σαν εσένα ένα πράγμα

-«σου είχα εξηγήσει ότι ήταν ένα σχέδιο» προσπαθεί να δικαιολογηθεί

-ναι... ξέρω την συνέχεια! Δεν το ήθελες... πως γίνεται να θέλεις να μην γαμησεις ΜΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ ΦΩΝΗ;» Ούρλιαξα