Kidnapped

Part 26

2 μέρες μετά:

Έχω να τον James από εκείνη την μέρα που φαινόταν χάλια.

Άραγε είναι καλά;

Τις σκέψεις μου διακόπτει ο χτύπος της πόρτα.

-«περάστε» λέω κανονικά

Βλέπω να μπαίνει ένας άγνωστος για μένα άντρας.

Φοράει άσπρη στολή...οπότε είναι και αυτός γιατρός!

-καλημέρα

Καμία απάντηση.

Χμμμ τουλάχιστον ο Justin ήταν ευγενικός...

Με πλησιάζει και αφήνει το τετράδιο του στην καρέκλα.

Σκύβει προς την κοιλιά μου

-«θα σου σηκώσω λίγο την μπλούζα» λέει ο άγνωστος

Σηκώνει το κεφάλι του και με βλέπει

Τα μάτια του είναι πανέμορφα.
Το αριστερό του μάτι είναι σκούρο πράσινο και το δεξί καφέ.

Δεν του λέω τίποτα απλά κοιτάω τα μάτια του.

-«είναι πανέμορφα» ψιθυρίζω μαγεμένη

Στα χείλη του σχηματίζεται ένα πανέμορφο χαμόγελο

-«ευχαριστώ όμορφη αλλά να σηκώσουμε και την μπλούζα;» λέει σοβαρός αλλά ακόμα χαμογελάει

-«o Justin?» Ρωτάω

Βάζει το χέρι του στην καρδιά του
-εγώ δεν σου κάνω;

ΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ!

-«δεν είπα αυτό» παίζω με τα δάχτυλα μου «απλά ο Justin έρχεται τόσες μέρες» λέω αμήχανα

-πρέπει να φροντίσει κάποιον άλλον.

Σηκώνει λίγο την μπλούζα και βγάζει τις γάζες.

Κατά την διαρκεί της απολύμανσης τον παρατηρώ. Χωρίς υπερβολές είναι ο ποιο όμορφος άντρας που έχω δει στην ζωή μου.

Ψηλός, με πανέμορφα μάτια, γυμνασμένος, τέλειο χαμόγελο και πανέμορφα ξανθά μαλλιά.

Όταν νιώθω τα κρύα του δάχτυλα να ακουμπούν το ζεστό μου δέρμα με κάνει να ανατριχιάσω.

Λογικά το κατάλαβε και γύρισε το βλέμμα του σε μένα.
Χαμογελάει και κουναει το κεφάλι του αριστερά δεξιά.

-«λοιπόν η πληγή σου είναι μια χαρά όποτε δεν χρειάζεται να βάλουμε ξανά γάζες ευτυχώς έχει κλείσει. Και γενικά δείχνεις μια χαρά» χαμογελάει στο τέλος.

Παίρνει το τετράδιο και σημειώνει μερικά πράγματα.

-πως σε λένε;