My Worst Enemy

Chapter 5

CHAPTER 5

NAGISING ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko at walang ganang naligo hindi rin ako kumain deretso lang ako pumasok ng school na walang laman ang sikmura.

"Hooy kiel!" sigaw ni jess nung nakita ako papalapit sakanila.

Hindi ko sila pinansin at nag lakad lang ng deretso.

"Ay what happen?" rinig kong tanung ni Chelsea pero hindi ko sila pinansin.

"Hey, you okay?" si gab.

Tinignan ko lang sya saka nag lakad lang hanggang classroom.

Lutang ako buong klase hanggang break time hanggang nag lunch break.

Nag lalakad ako sa hallway ng makaramdam ng pagkahilo,
napahawak ako sa ulo ko at napapikit.

Hanggang sa natumba ako pero imbes sa sahig ako bumagsak naramdaman kong may braso na pumulopot sa beywang ko para saluhin ako.

NAGISING ako sa isang kwarto na puro puti at sumasakit yung mata ko dahil sa ilaw. Shit.

"hey you okay?" sabi ng isang tinig kaya napabalikwas ako ng bangon.

Tinignan ko naman kung sino yung nagsalita at laking gulat ko kung sino yun.....

Sino to?

Hindi ko kilala pero mga dzai ang gwapooo...ay ang harot.

"S-sino ka?" nauutal kong tanong para naman kunwari natatakot ako sakanya pero ang totoo hindi kung gusto mo kidnapin mo pa ako.

I'm all yours.

"I'm Ivan" aniya.

Ayy ang gwapo din ng pangalan.

"You lost conscious while walking at the hallway, thankfully I was there so I brought you here at the clinic" ay english nose bleed na diz.

"Ahm, Gaano nako ka-tagal dito?"

"almost 2 hours" deretsong tanong nya.

Whuut!?

So ibig sabihin absent ako sa first subject ko sa hapon.

Dali-dali akong bumaba sa kama pero agad akong pinigilan ni Ivan.

"Don't move yet, you might fall down again" aniya saka inalalayan pa balik sa kama.

"Pero kailangan kong bumalik sa room may klase pako"

"Oh,dont worry I already talked to your lecturer. She said it's okay and you should take a rest instead"

May kinuha syang paper bag sa side table saka binigay sakin yun

"Eat this" aniya.

Tumingin naman ako sakanya pero agad din nagiwas ng tingin.

"Salamat" tinanggap ko na yung pagkain. shit, choosy pa ba ako.

Dzuuh ayokong mamatay na dilat ang mata at gutom.

Nagsimula na akong kumain pero hindi ako masyadong makasubo kasi nakatingin sya sakin naiilang ako.

"Gusto mo?" luh asa ka, Ugh!

Umiling sya"No, it's all yours" saka sinenyasan akong mag patuloy sa pagkain.

Kaya kumain nako hanggang sa ma tapos Nasa tabi ko lang sya at nakangiti. Parang baliw.

Nagpasalamat ako kay Ivan dahil sa kabutihan nya at hindi na rin pala ako pumasok buong maghapon at naglalakad na ngayon pauwi ng biglang....

"Ano ba!" sigaw ko sa kotseng mabilis ang takbo at muntik na akong masagi.

"Lokong yun ah, hindi marunong mag drive ng dahan dahan"

____________

Happy reading: