My Worst Enemy

Chapter 10

CHAPTER 10

KASALUKUYAN akong naglalakad papunta sa likod ng building namin dahil dun ko tinago ang besiklita ko pero leaking gulat ko ng hindi ko makita yun.

Hinanap ko yun at nakita ko yung mga estudyanteng tumatakbo papuntang parking lot ng school agad akong sumunod don.

Maki chismis muna ako hihi.

Agad akong pumunta sa unahan at nakita ko dun sila gab at Mukhang nag aalala nung tumingin sakin.

"Kiel" sabay nilang sabi.

Nagtaka naman ako at tumingin dun sa tinitignan nila isang sports car napalibot libot ang takbo sa parking lot at May naka tali sa likod nong sasakyan.

"Teka yung....." hindi ako maka salta dahil sa nakikita ko "Yung bike ko!!" sigaw ko.

Nakatali yun sa likod ng sasakyan at
Sira sira na dahil sa pagkanodnod sa semento yung gulong tumabinggi.

Parang tinakasan ako ng lakas ng makita yung sitwasyun ng bisikleta ko yung pinag ipunan ko yung pinagtrabahuhan ko ng ilang gabi wala na.

Huminto naman yung sasakyan ng ilang dipa lang sa harapan ko at umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ng makita kung sino ang bumaba dun.

Si Ash....

Tumaas ang gilid ng labi nya saka pumunta sa harap ng kotse nya at sumandal dun habang ang dalawang kamay Nasa bulsa.

"I told you this is what you get messing up with me" mahina pero dinig paring sambit nya.

"Ano sa tingin mong ginagawa mo?" pigil na galit kong sabi.

"Making your life miserable?" patanung sambit nya.

"Bakit mo sinira yung bisikleta ko!" hindi kona napigilang mapasigaw hinawakan naman ako ni jess sa braso

"Friend calm down" bulong nya.

Pero hindi ko sya pinansin.

"Oh"  inosenting sambit nya "this was your bicycle?" tanung nya sabay turo dun sa bisikleta ko na ngayon ay Nasa gitna na namin " I didn't know, I thought it was a garbage left in the back of the building" sarkastikong saad niya

Uminit lalo ang ulo ko ng bigla syang nag-smirk.

"Bakit mo sinira yung bisikleta ko" pilit kong maging mahinahon.

"I don't like it" deretsong sagut nya.

Hindi makapaniwalang napatawa naman ako sa sinabi nya at tinignan sya ng masama.

"Hindi porket hindi mo nagustuhan ibig sabihin nun pwede munang sirain ang isang bagay na hindi mo pag aari at kahit basura yung tingin mo dyan" turo ko sa besiklita "hindi dahilan yun para sirain mo yan, kung basura lang yan sayo sakin mahalaga yan dahil pinaghirapan ko yan!" ramdam ko ang pamumuo ng luha ko.

Pilit kong pinipigilan ang luha na gustong tumulo mula sa mata ko.

"Pinaghirapan ko yan, pinagipunan ko yan hindi ako kumain ng tanghalian ng ilang araw para lang mabili yan tapos sisirain mo lang!!" nanginginig nako sa galit.

"So?" maikling saad nya.

Biglang namilisbis ang luha ko at naguunahang tumulo mula sa mga mata ko.

"Wala ka ng magagawa nasira ko na eh, pag ipunan mo na lang ulit" aniya sa walang ganang tuno at umalis.

Ramdam kong bumabaon na ang mga kuko ko sa palad ko.

"Kiel, don't cry na"

End of flashback*

"Miss, ocampo? Miss, ocampo" bumalik ako sa realidad dahil sa boses ni Dean.

Yawa nandito pala ako sa opisina nya.

"Dean" nahihiyang sambit ko.

"I was calling you so many times" halatang naiinis na si Dean.

Hala paktay.

"Sorry Dean" napayuko naman ako.

Bumuntong hininga sya saka seryoso ng tumingin sakin "I'm asking you, what is happening between you two" aniya saka tumingin sa tabi ko napatingin naman ako dun at laking gulat ko na Nasa tabi ko na pala si damulag.

Whuut da ef?

Seryoso syang nakatingin lang sa harap.

"I was just away for a month to do something at pag balik ko ito agad bumungad sakin" halatang galit na nga si Dean.

"I didn't started it" sabat ni damulag tumingin naman si Dean sakanya.

"Then who's fault is it?"

"Her" turo sakin ni damulag pero hindi nakatingin sakin.

Lumaki naman ang mata ko sa sinabi nya.

Pisteng yawa ka!!

To be continued~