My Worst Enemy

Chapter 20

CHAPTER 20

NASA school nako ng biglang bumuhos ang malakas na ulan mabuti na lang at maaga akong naka bangon Well parang hindi naman ako matulog dahil isang oras lang ang tulog ko parang idlip lang.

Nasa harap ako ng locker ko at nahahalukat ng ginto para pede kong isangla. Charot.

Pinapalitan ko ng pangumaga ang libro ko na nakalimutan ko kahapon pang afternoon class Pa pala yung nadala ko kaya ito hindi magkakaudugagang magalit dahil limang minuto na lang at magsisimula na ang klase.

Isinira kona ang pinto ng locker at nagulat na may tao dun sa likod.

"Sus maryusep" bulong ko.

Ngumiti lang yung lalaki "Hey, remember me?" tanong nya.

"H-huh?" maang na tanong ko.

Mahina naman syang natawa.

"Sabi ko kung naalala mo pa ba ako?" tanong nya ulit.

Nakaka intindi ako ng english hindi muna kailangan I-translate. Ugh.

Tinignan ko naman sya at bahagya ko pang tinabingi ang ulo ko.

"Nagkakilala naba tayo?" inosenting tanong ko.

Natawa naman sya na Parang hindi makapaniwalang hindi ko sya naalala.

Eh sa hindi ko matandaan eh.

"I'm thristan" pagpapakilala nya.

Tinaasan ko naman sya ng kilay.

"Ash's friend" dagdag pa nya "Your that girl last night, right?"

"Ah,Oo ako nga yun. Bakit?"

Hindi sya sumagot at hinila na lang ako basta.

"Hoy San moko dadalhin" buwelta ko.

May klase pako at late naaa..

"Basta" tugon nya.

"Oy, may klase pa ko. Bitiwan mo nga ako" pagpupumiglas ko pero Sadyang malakas talaga sya.

Wala akong magawa kundi sumunod nalang. Ano bang kailangan ng lalaking to?

Ilang minuto pa napansin kong nasa likod na kami ng basketball court.

"Teka San mo bako dadalhin?" buwelta ko.

"Basta" aniya na nakangisi.

Ano to kinikidnap nya ba ko?

Wait kung kikidnapin nyako dapat nilagyan nya ng blindfold ang mata ko pero wala hayst bweshit.

Ilang sandali pa pumasok kami sa isang room na hindi kopa nakikita at hindi ko alam na meron pala nag eexist na tagong room dito. Sheesh.

"Were here!" malakas na sigaw ni thristan 'kuno'.

Kumonot naman ang noo ko dahil diko makita ang nasa harapan dahil nakaharang sya ang tangkad Pa naman hays kailangan talaga pa mukha sakin na di ako naka talon nung new year.

Umalis naman sya sa harap ko at na laki ang mata ko ng makita silang pito yung palaging kasama ni damulag kapag lumalabas At si damulag naka upo sa pangisahang sofa At deretsong nakatingin sakin yung iba naman ay naka upo sa dalawang mahabang sofa na Nasa gilid lang ng pang-isahan sofa na inuupuan ni damulag. Gets nyo? Ah ewan.

"Hey princess" sabi ng pamilyar na boses at ng lingunin ko, si red na wagas maka ngiti sakin.

Ngumiti naman ako pa balik at sheyt nandito rin si Ivan mahal. Yieee

"Leave us alone" natigilan kaming lahat sa nag salita.

Sino pa edi yung pabida.

Maka extra lang eh.

"Why?" tanong ni Ivan sakanya pero tinignan lang sya nito at Mukhang nakuha namn ni Ivan mahal yun.

"Okaay, gutom nako. Let's buy something to eat muna" sabi nung isang kulay puti ang buhok agad naman silang tumayo At nag lakad palabas, tumingin muna saglit sakin si Ivan saka sumunod na.

Ehe tinignan ako ni krash. 👆😚

"Tsk" natigilan ako at agad na tinignan ng masama si damulag. Tingin na kaya syang ibaon sa hukay ng animnapu't lima ang lalim. Tsk. Tsk.

Don't me.

"What?" masungit nyang tanong Tinaasan ko lang sya ng kilay saka walang sabi saving umupo sa couch.

"Did I told you to seat down?" tanong nya pero diko sya pinansin "Stand up" utos nya.

Aba maka utos kala mo sinong boss.

"I said stand up, hindi kita pinaupo kaya tumayo ka" Inis na sabi nya.

"Eh, bakit ba?!" buwelta ko saka ko sya tinignan ng masama pero tinarayan lang ako ng bweshit wala akong magawa kundi tumayo.

"Hmm, ok you can seat down" Aniya.

Natawa naman ako, hindi makapaniwala. Ang laki ng saltik ng lalaking to ah.

Padabog akong umupo"Ano ba kailangan mo?! "sigaw ko.

Tinignan naman nya ako ng masama dahil sa pag sigaw.

"I called you here because I want to discuss with you about the presentation we will present next week" walang ganang paliwanag nya.

Tinaasan ko lang sya ng kilay. Hanep tong lalaking to ah.

"Pinakaladkad moko dito Para lang dyan sa sasabihin mo?" hindi makapaniwalang tugon ko.

"Eh, anong gusto mo pahila kita sa kotse? Sana sinabi mo,I'am much more welling to do that" nakangising tugon nya, inirapan ko lang sya "Oh and let me tell you, this is not just a presentation. Do you know what we will going to present about?" kaswal na tanong nya.

Tinignan ko naman sya at naka plater na naman ang walang emosyong tingin nya.

Pero teka, Oo nga pala hindi sinabi ni dean kung ano ang eprepresemt next week nanlumo naman ako.

Ba't ba kasi diko tinanong?

" Tss, I knew it. You don't know" tatango tango pa sya habang sinasabi yun.

"So?Tatanongin ko na lang si dean mamaya"

"There's no need for that, I well tell you it anyway. And for your information wala si dean ngayon umalis"

Ano? San na naman ba pumunta yung Dean na yun palagi na lang nawawala gala din tong si dean eh no?

"I well tell you in one condition" biglang sabi ni damulag.

Aba anong one condition, one condition yung sinasabi nya.

HA!

"No thanks" mataray na sabi ko "At kailangan ba lahat ng Ibigay mo may kapalit? 'di ba pede sabihin mo na lang na walang kahit anong ene-expect na kapalit?"

He just smirk "Everything has an exchange, I'm going to give you an info so I'll be expecting to have an exchange right? It's like doing something or an action that you shouldn't do, you have to expect and accept the consequence of that action" sabi nya saka tumingin sakin "Its give and take, hindi dapat bigay ka lang ng bigay nauubos din kung anong meron ka"

Andami ng sinabi.

Naol.

Grabe naman kailangan talaga lahat may kapalit? Zigzag pala ugali ng isang to.

"Hindi dapat lahat may kapalit. Bakit? Kasi pano na lang kung yung binigyan mo wala rin? Aber? Saka wag ka nga ayaw ko ng makipagtalo sayo kasi lahat naman tayo may ibat ibang pananaw sa buhay kaya, wala akong paki kung baluktot yang paniniwala mo. Tsk" sabi ko sabay irap.

He just stared at me with his cold eyez.

Yes letter Z.

Sasakit lang ulo ko sa taong to.