My Worst Enemy

Chapter 14

CHAPTER 14

"A-ABO SHE S-STARTED IT" sumbong ni gaga with matching pa awa effect. Yok

Tumingin sakanya si damulag na wala kahit na anong emosyon sa mukha.

"Can you shut up" malamig na sabi ni damulag sakanya natigilan naman sya.

Tumahimik lahat ng tao sa cafeteria.

"W-what?" nanginginig na tanung nya.

"I can't focus on my food because your too noisy, it's arritating" natigilan naman si pato "At wag kang mag sumbong sakin as if like I know you and don't call me by my nickname we're not close" masungit aniya saka umalis na.

Napahiya naman yung si pato.

Bwahahahahah.

Palihim ko syang tinawanan pero yung iba hindi talaga nagpatinag tinawanan talaga sya kaya ayun mabilis syang lumabas ng cafeteria na umiiyak.

"Kiel okay ka lang ba?" nag aalalang tanung ni gab ningitian ko naman sya.

"Pat is so salbahi" maarteng sabi ni Chelsea saka ngumuso.

Tinawanan lang namin sya.

Uwian na niyaya ako nila jess na sumama gumala pero tumanggi ako dahil may trabaho pako na kailangan puntahan.

Nasa kalagitnaan ako ng pagpupunas ng lamesa ng biglang may kumalabit sakin sa likuran nilingon ko sya at halos manlaki ang mata ko ng makilala yung taong yun.

"I-Ivan?" sambit ko.

Ngumiti sya ng napakatamis. Mhe ghed me hert.

Napatulala ako dahil sa ganda ng mga ngiti nya.

"Kiel, right?" anito na pumukaw sa iisipan ko.

Napakurap ako ng ilang beses "Ahm, Oo. naalala mo?" kinakabahang sagot ko.

Punyawa bat ako kinakabahan?

"Ofcourse how could I forget a girl like you" nakangiting sagut nya.

Ahhhhhhh baliw na talaga ako!!

"Ehe telege be?" bulong ko.

"Your Ash's enemy right?" biglang tanung nito nh nakangisi.

Napatigil ako at biglang kumulo ang dugo ko kahit pangalan lang ng lalaking yun umuusok na ang ilong ko
Hmp

"Kilala mo yung damulag na yun?"

"Yeah" maikling sagot nya.

Tumango naman ako i dont care. "Ahm...kakain ka ba?"nahihiyang tanung ko.

"Yeah?" patanung na sagot nya "this is a resto right?" Aniya napahiya naman ako ng konti.

Ano ba kiel syempre kakain sya kasi resto 'to dzuh....

Hindi ka talaga nag iisip.

"Ahaha.. Sige upo kana" nahihiyang sambit ko.

Umupo naman syang nakangiti habang tumititig sakin...eeck.

Kinabukasan nasa field kami kasi p.e namin lahat abala sa kanilang ginagawa ako naman naka upo lang sa gilid at nakasilong sa ilalim ng puno.

"princeeesss!!" nagulat ako sa lakas ng sigaw na yun.

Napalingon ako sa kabilang side ng field at nakita ko si red na ang laki ng ngiti habang kumakaway na Parang tanga at tumatakbo ayun tuloy ang pula-pulang buhok nya nag ba-bounce.

"Ano daw sabi nya?" mahinang tanong ko sa sarili.

"Hello" masiglang bati nya ng tuloy ang nakalapit sakin.

Tiningala ko sya "Hi" ningitian ko sya ng napakatamis.

Mabait ako ngayon dahil nakasahod hihi.

Umupo sya sa tabi ko"What are you doing?" Aniya.

"Naka-upo"

Natigilan sya saka natawa "Bakit hindi ka sumali sa kanila?" biglang tanung nya.

"Pagod ako" sagot ko na ang tingin ay Nasa kaklase kong naglalaro ng volleyball.

"Bakit ano bang ginawa mo at napagod ka eh,wala ka ng ang ginagawa at naka-upo ka lang"

"Pagod ako kaka-nood sa kanila" walang ganang sagot ko.

Humagalpak naman sya ng tawa dahilan para pagtaasan ko sya ng kilay.

"Eh, ikaw ba't nandito ka walang kabang klase?" tanong ko.

Ramdam kong lumingon sya sakin.

"Ang boring nung lecturer kaya lumabas ako" aniya "Saka ang mga Itinuturo nya alam ko na naman na,tsk. Napagaralan kona bago nya pa Ituro" dagdag nya pa na walang halong kayabangan.

Pero bakit nayayabangan ako? Tsk.

Nilingon ko sya "Eh anong ginagawa mo dito, Hindi tayo close ba't ako pinuntahan mo kakikilala ko pa lang sayo kahapon pero kung maka-lapit ka sakin kala mo ilang taon na tayo magkakilala at anong Tinawag mo sakin kanina? Princess? Anong trip yun?" dere-deretsong sabi ko.

Tumitig naman sya sakin ng matagal saka Humagalpak ng tawa.anong nakakatawa?

"Ok" sabi nya matapos nyang tumawa ng malakas.

Kunot noong tinignan ko naman sya

"I'm redien velarde, I already told you my name yesterday as you can remember, a basketball player of viden academy I really like to play basketball that's why I choose that as my hobby here because its so boring here. I grow up in Los Angeles for almost half of my life but I decided to come back here at the Philippines to find my soul mate" mabilis na sabi nya na pigil ang hininga kaya habol ang hininga pagkatapos nyang sabihin yun.

Literal na laglag panga akong tumitig sa kanya buong buhay never pako naka kilala ng lalaking mas madaldal pa sa babae at mabilis pa kung mag salita kesa sa babae.

"What?" inosenting sabi nya.

Umiling ako"Ah, wala"tumikhim ako "Kailangan mo ba talagang sabihin yun?" taka naman syang tumingin sakin.

"Yeah? You said were not close kaya nagpakilala ako para maging close tayo" masayang sabi nya saka ngumiti dahilan para lumabas ang ngipin nyang parang rabbit.

"Ahm, hindi mo naman kailangan sabihin yun" mahinang sambit ko.

"Nasabi kona eh" kibit balikat, Aniya.

Mahabang katahimikan ang namutawi samin.

"Bakit gusto mong makipag close sakin?" tanong ko.

Nilingon naman nya ako saka ngumiti.

"Dahil gusto ko?" patanong nyang sabi

Kumunot ang noo ko ng lingonin sya
"bakit nga?" pagpumilit ko.

Kumibit balikat lang sya.

"Sa dami ng magagandang babae dito bakit sakin kapa gustong makipagclose?" nakangusong tanong ko

"It's not the face you should look if you really want to be friends with" aniya na ang tingin at sa mga kaklase kong nag hahabulan na ngayon at panay pito ang teacher namin at sinusuway sila.

"Because its not the face you should base with, if you finding a true friend" dagdag nya pa saka tumingin sakin ng nakangiti halos mawala ang mata nya dahil sa kakangiti.

Chinito pala mga dzai.

"It's the attitude kiel" aniya.

"Hindi ako mabait" masungit na sabi ko pagkatapos ng mahabang katahimikan

Rinig ko namang tumawa sya ng napakalakas.

"That's why I want to be friends with you dahil hindi ka mabait" natatawang sabi nya.

Sumimangot naman ako.

Baliw.