Ezik mi?

-1- Karar

♧ eğlenmek için yazıyorum. :)

Yorumlar benim için önemli. Hatalarımı söylerseniz düzeltirim

Şimdi bizim ergenlerimiz 17 yaşında ve ehliyetleri var. Wattpad Magic işte pek takılmayın. Neden 18 değil? Sınav stresi yaşamasınlar diye. O kadar da iyi kalpli bir yazarım. UWU. Neyse daha fazla boş yapmıyım.

Keyifli okumalar♥

Merhaba, ben Asya Öztürk. Hani her yerde garip, eziklenen tip vardır ya, işte o bendim. Aslında ben de normal biriydim ama dedikodu kurbanı oldum diyelim. Benlik bir şey yok yani. Ayrıca ezikleyemiyorlar bile. Ağızlarının payını gayet iyi verebilirim. Kavga etmeyi çok severim ve kavga etmekten asla çekinmem. 

Alarmla uyandım. Okul için hazırlandım. Siyah bol sweatshirt ve siyah pantolon giydim. Ve evden çıktım. Arabama bindim. 

---------------------------------

İnsanın arkadaşı olmayınca çok zamanı oluyor. Ben de kendimi çoğu alandan geliştirdim. Derslerim zaten çok iyi. Okuldaki zamanı sadece derslere verince gerçekten de başarılı oluyorsun. 

Gayet iyi araba kullanıyorum. Drift falan atabiliyorum.

Resimde o kadar iyi değilim. Ama kötü de değilim, ortalama. Dansta berbatım. Sesime güveniyorum ve sürekli şarkı söylüyorum. Gitar ve keman çalabiliyorum. 

İngilizce, Japonca  ve Almancam ileri düzeyde.

Futbol, voleybol, basketbol ve badmintonda da gayet iyim. Jimnastiği de denemiştim. Kolumu kırmıştım...

Şimdi hayatımın kolay olmasını beklersiniz; değil mi? Ama bir sorunum var.  Çoğu alandan kendimi geliştirirken bir alandan kötüleştim. Sosyal ilişkiler... Ben neden tüm bunları yapabildiğimi gereksiz insanlara göstereyim ki? Samimiyetsiz insanların yapmacık konuşmalarını, övgülerini dinleyemem.

Aslında hep böyle değildi. 8.sınıftayken dışadönük, eğlenceliydim. Arkadaşlarım vardı. Canım arkadaşım Duygu... Her neyse,  Esila diye bir kız var. 8.sınıftayken benimle daha doğrusu Duygu'yla arkadaş olmaya çalıştı. Tabi ki de dışlamadık. Ama Duygu gittiğinde... Aslında benden  nefret ettiği ortaya çıktı. Aynı liseye gittik. Sürekli bana zorbalık yapmaya, beni üzmeye çalıştı. Başaramadı çünkü çabuk kırılan ve pek üzülen biri değilimdir. Ama o devam etti. Okuldakilere benim hakkımda yalan söyledi. Herkesi bana düşürdü. Arkadaş edindi ve benimle dalga geçti. İlk zamanlar görmezden geldim. Ama çok geçmeden su bardaktan taşmıştı. Yaptıklarının hepsinin daha kötüsünü onlara yapıyordum. 

Onlar yüzünden resmen tüm yaşıtlarımla küsmüştüm. Arkadaş edinmiyordum, yanıma gelenleri kovuyordum, onlarla konuşmuyordum. Baya yalnızdım, ama kimseyle konuşmak istemiyordum. Samimi olamıyordum kimseyle. Aklımda hep şüphe vardı. Şüphe dolu bir ilişki olacağına olmasın daha iyi.

---------------------------------

Okula vardığımda arabadan indim. Bugünün de hemen bitmesini ve üç ay boyunca hiç bir canavarın yüzünü görmemek istiyordum. Tabi yere kapaklanana kadar. Arkamdan  Esila, Orkun ve arkadaşları kahkaha atıyordu. Bahçedekiler fısıldaşmaya başlamıştı. Okulda sık sık kavga ettiğimizden, insanlara sürekli dedikodu konusu veriyorduk. Ve bu yüzden her ne kadar yalnız olsam da popülerdim. Okuldakiler genel olarak benden korkuyordu. Esila'ya ve Orkun'a çektirdiklerimden sonra bu gayet normal. Tüm bunlara rağmen okulda benden korkmayan kişiler sadece Esila ve Orkun'du. Onlar iflah olmaz katıksız mallar çünkü. 

Umursamayıp kalktım. Okulun son gününde olay çıkartmaya hiç gerek yoktu. Onları 5000 kez usanmadan uyardım, olmadı tehdit ettim, olmadı dövdüm. Ama beyinlerini kullanmakta zorluk çektikleri için ne dediğimi anlamamış olacaklar ki biraz ağladıktan sonra kaldıkları yerden devam ediyorlar. Anlamayacaklarsa dil dökmenin anlamı ne?

Üstümü silkeledim. Tam gidecekken Esila konuştu.

 "Valla arkadaşlar hiç alınmayın ama ben en çok Asya'yı özleyeceğim. Ne de olsa onunla çok eğlendik. Bakın Asya'da benden ayrılacağı için üzgün.  Ama sen de üzülme Asya. Nasıl olsa üç ayın ardından kaldığımız yerden devam edicez" dedi.

 Bahçede bir kaç kişi kıkırdadı. Çabuk sinirlendiğimi söylemiş miydim size? Hani az önce "Okulun son gününde olay çıkartmaya hiç gerek yok."  demiştim ya. Aslında başka ne zaman çıkarılabilir ki? Şimdi bir şey yapsam kimin umurunda olacak ki? Aniden kalkmış ve Esila'nın saçından tutmuştum.

"Sen hiç değişmeyeceksin değil mi? 2 yıldır bana yapmadığın şey kalmadı, aynı şekilde benim de sana. Seni defalarca uyardım. Ancak gördüğüm en salak insandan bu uyarıları anlamasını bekleyemezdim değil mi? Hadi bu uyarıları anlamadın, hiç utanmadın mı her gün insanların karşısında rezil olmaya? Ben senin yerinde olsam bu kadar rezilliğe dayanamazdım ve terapiye giderdim. Neyse yaptığının on mislini yapmama rağmen sen gözünü sıkı sıkı kapamıştın. Kendini okulun havalısı sandın. Sen havalı değilsin Esila, sen sadece zavallı bir zorbasın. Kendi kusurlarını örtmek için başkalarını küçük düşürmeyi düşünecek kadar alçaksın ayrıca sen. Çünkü sen de farkındasın. Başkalarını küçültmeden büyüyemeyeceğinin. Ama unutma. Sadece fazlalıksın. Bu okulda, bu şehirde, bu ülkede, dünyada... Sen sadece fazlalıksın.  Esila bugünden itibaren benden kork, seni pişman edicem." 

Herkes şaşırıp kaldı. Neye şaşırdıklarını anlamadım. 2 yıldır sürekli kavga ediyorduk. 

Esila'nın saçını bırakmadan arkasındaki arkadaşlarına bakıp devam ettim.

"Hepinizi edicem!"

Ve hızlı adımlarla okula girdim. Herkes benim hakkımda konuşuyordu. Esila ilgi çekmek için ağladı. Bahçedekiler gülmemek için kendilerini tutuyorlardı. Ben de öğretmenlere acelemin olduğunu söyledim ve karnemi önceden aldım. Tekrar bahçeye çıktım. Ağlayan Esila'ya küfür çektim. O kadar kötü bir oyuncuydu ki... 

Sonunda uzun bir süre o canavarları görmeyeceğim, ama hayır. Bu yaz tatili değişecek ,ve onları pişman edecektim. Bu onlara sözümdü ne de olsa.