The Obvious Unseen (BOOK 2 TGYCT)

Chapter Four

Ice cream

(The photo is from google)

Chapter 4 on the way

Lorriane's pov

tahimik lang kami na nag aantay kay tanda. tiningnan ko ulit ang wrist watch ko at malapit na mag 9:30 am.

ayan ba yung saglit kaasar.

"ang tagal" sabi ko na napalakas pala.

"sana nauna ka na " sabi ni tanda na kakarating lang may benda ang kanang braso niya. hindi ko siya pinansin.

"tara na" yaya ko at tumayo na. Tumingin naman sila saakin lahat na parang nag tataka.

"What?" Tanong ko.

"we will eat first" sabi ni kuya.

"Per--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko kasi dumating na si tita.

"The food is ready come on" pag yaya niya saamin.

Wala naman akong nagawa kundi sumunod sakanila ito ang ayaw ko eh. Kanina pa ako nag aantay nakakainis.

"Anong muka yan rine?" Tatawang tanong ni ate krissa.

"Muka ni lorriane ate" sagot ko at hinila ang upuan na nasa harap ko para umupo.

"Goodmorning po" bati ko kay tito na kakarating lang kasama ang kambal.

Kung nandito sana si ate kumpleto kami..

Sa ngayon pinipilit namin ibalik sa normal ang lahat. Alam ko nahihirapan sila ate at kuya na hindi pag usapan ang nangyari lalo na pag nandyan si kuya.

Mukang okay na naman sila ngayon maliban lang sa kuya ko at saakin.

I honestly couldn't forget that. Isa ako sa maasahan at tinuruan ni ate devi pero ako mismo hindi siya natulungan.

---

Krissa's pov

Kanina pa ako nakatingin kay rine parang may iba sakanya. Para siyang laging pagod? I know na ako lang talaga nakakapansin kasi hindi talaga halata sakanya na pagod na siya physically pero emotionally siguro oo.

Yung mga mata niya kasi parang ang lungkot lungkot.

Honestly im crying every night at hindi na kailangan inisipin kung bakit.

"Ate krissa may dumi ba ako sa muka?" Tanong ni rine na kinagulat ko.

Napatingin naman ako sakanila napatigil din sila sa pagkain at nakatingin din saakin.

"Ah wala akala ko kasi kanina meron kaya tiningnan kita ng mabuti" palusot ko. Mukang naniwala naman sila maliban lang sa isa.

"Wag mo akong tingnan" mahinang sabi ko sa katabi ko bago kumain ulit.

As usual hindi ito sumagot at nag patuloy lang sa pagkain. Kakaiba rin talaga ang lalaking to tsk.

Mapayapa na natapos kami kumain at si rine ang unang tumayo.

"Una ako sa kotse" paalam niya. Kahit isa sa amin hindi na nakasagot kasi umalis na siya agad. Palihim nalang akong umiling.

"Let's go?" Tanong ni kuya derick.

"Come on" joshua. Sabay sabay naman kaming lumabas ng bahay nila kuya Derick at naabutan na nakasandal si rine sa sasakyan niya at alam ko malalim ang iniisip niya.

Tahimik lang kami at nakatayo lang dito sa tapat ng front door. Hanggang sa binasag ni joshua ang katahimikan.

"Just follow my car" sabi ni joshua at nag lakad papunta sa sasakyan niya at sumakay bago pinaandar.