The Obvious Unseen (BOOK 2 TGYCT)

Chapter thirteen

Chapter 13 smile

krissa's pov

nakatulala kaming lahat at hindi maalis ang mga mata namin sakanila. Napailing ako at nagawa kong iaalis ang paningin ko at unang tiningnan si rine halos tutulo na ang luha niya at nakikita ko ang galit sa mga mata niya.

si jane at jazz naman hindi ko alam kung anong nararamdaman nila maliban sa pag lito na nakikita ko sa muka nila ngayon. binalik ko ang tingin ko sakanila at wala na sila doon.

hindi ko rin alam kung anong mararamdaman ko ngayon kung magagalit ba ako o hindi. napainom nalang sila jane at jazz ng frappe's nila samantalang si rine nasa labas parin ang tingin at nandon parin ang tingin niya.

mabilis kong hinawakan ang mga kamay niya. umingin siya saakin at halos gusto ko na rin maiyak pag tapos tumulo ng mga luha niya at agad napayuko.

nag tiningan kaming tatlong nila jane at sabay-sabay na napailing. Laking gulat namin ata agad na patingin kay rine. mabilis niyang tinanggal ang kamay na hinahawakan ko at biglang tumayo.

Masama ang tingin niya at mukang galit na galit siya.

"Rine calm down" sabi ni jane. Pero hindi siya pinakinggan ni rine at mabilis na nag lakad palabas ng cafe.

Walang nag salita saamin at agad na sumunod sakanya palabas. Lakad takbo ang ginawa namin para maabutan siya.

Nagawa ko siyang abutan at agad na hinawakan ang braso niya para huminto siya. Agad na humarang rin sila jane sa harap niya.

"Rine stop please" sabi ko dahil alam kong hindi maganda ang mangyayari kung maabutan niya.

"how can i calm down from what I've seen?" Mag kahalong pag tataka at galit tanong niya.

"We don't know no one knows please rine hindi tayo sigurado mahirap mag kamali" sagot ni jazz.

"Hindi tayo sigurado kung tama ba yung nasa isip natin" dagdag ko. Ayoko mag kagulo masyadong maraming tao. Mas masasaktan si rine.

Nilayo namin si rine at inalalayan paalis. Walang nag sasalita saamin habang nag lalakad kami papuntang parking lot.

Nag taka kaming tatlo nila jane kung bakit huminto si rine sa pag lalakad kaya napahinto rin kami. Humarap siya sa isang Mercedes Benz na sasakyan.

Nag katinginan pa kaming tatlo dahil naalala namin na kahit isa saamin walang marunong mag drive ng sasakyan. Patingin ulit kami kay rine dahil may kinuha siya sa bag niya.

"Get in" sabi niya at pinindot ang susi ng sasakyan at tumunog ang sasakyan na nasa harap namin.

Ito siguro yung sasakyan ni rine na minsan niya lang gamitin.

"We don't know how to drive rine" nag aalangan na sabi ni jazz.

"I know ate I'll drive" seryosong sabi niya at nag lakad na papunta sa kotse at sumakay sa driver seat.

Wala na kaming choice kaya sumakay nalang kami. tahimik kaming sumunod kay rine at sumakay sa sasakyan nasa backseat sila jane at ako ang umupo sa shot gun seat.

"are you sure na okay ka lang rine ?" tanong ko kaya napahinto si rine at hindi natuloy ang pag pindot sa power engene. lumingon siya saakin bago nag salita.

"im okay ate " naka ngiti niyang sagot.

I doubted her smile.

humarap na siya sa manebela at ang simula na mag drive paalis sa parking lot. tumingin nalang ako sa daan at naalala ang mga nakita kanina.

paano pala kung hindi namin nagawang pigilan si rine? i dont want to know.

"saang mall niyo gusto ate ?" biglang tanong ni rine pero nanatiling naka focus sa pag mamaneho. nag tataka ko siyang tiningnan parang wala na yung rine kanina. kalmado n siya na parang kakarating lang at walang nakita.