The Obvious Unseen (BOOK 2 TGYCT)

Chapter Ten

Chapter 10 Who?

Lorriane's pov

nakatulala parin ako sa kisame at sa tingin ko ay ilang minuto nalang sisikat na ang araw. sobrang naguluhan  sa sinabi nila ate jazz. hindi ako nakatulog dahil doon.

bumangon ako at sinigurong nakalock ang pinto ko bago pumasok sa secret office ko at tumayo sa harap ng maraming larawan at mga impormasyon na nakakuha.

tumingin ako sa larawan ni kuya jerald na nakaipit at sinunadan ko ng tingin ang pulang yarn na naka konekta sa larawan ni ate krissa at sa huli sa blankong space wala akong maisip kung sino pa ang involved o kung sino nga ba talaga.

maski sa pag habol sakanila ate krissa at kuya jerald. hindi biro ang mga gamit nila at ang mga tauhan mismo. nadaplisan pa nga ako sa braso kung wala si tanda ay malamang nasa hospital na ako ngayon halos mapantayan kami ng mga kalaban kanina tsk.

my brain is so drained to think about it i dont have any ideas and information. paano kung hindi pala talaga sila ate krissa ang kailangan nila? 

napasambunot nalang ako sa buhok ko. hindi ko na alam kung ano pa bang iisipin ko. naguguluhan na ako sa lahat. parang bigla akong napasok sa mundong hindi ko kilala kung sino ang mga kasama ko mabuhay.

lalabas na sana ako sa office ko pero nahagip ng mga mata ko ang dagger na binigay noon ni ate devi saakin. kinuha ko ito at pinadaanan ng mga daliri ko at dagger. nakaramdam ako ng tuwa at napalitan agad ito ng sobrang kalituhan.

sa pag kakaalala ko ay kasama ni ate devi sila ate krissa noong sinagip niya ako. ibig sabihin nakipaglaban rin sila sigurado ako. pero bakit iba ang nakikita ko ngayon?

this is what im saying! in every new idea, new conclusions ! at babalik nanaman ako sa 0!

i need more information.

---

"bye po mag iingat po kayo doon" paalam ko at yumakap. ngayon ang alis ng mga magulang ni tanda kasama ang kambal.

nandito kami ngayon sa helipad at sinisimulan ng ilagay ang gamit nila sa kanilang private plane at lilipad sila papuntang europe.

habang nag papaalam si tanda sa pamilya i saw something different. pasimple ko lang itong tinitingnan at hindi pinapahalatang napansin ko sila.

"excuse me i need to call someone po" pag excuse ko at kinuha ang phone ko sa bulsa ng hoodie ko. kunwari may tinatawagan ako at lumapit kung nasaan nilagay ang itim na maleta malapit sa iba pang melata na ilalagay sa plane.

Tumingin ako sa paligid at siniguradong walang nakakakita saakin. Mabilis kong nilagay ang phone ko sa bulsa ko at tahimik na tumakbo papunta sa maleta at mabilis na binuksan. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang laman nito.

Punong-puno ito ng bomba. Someone wants to start war huh. Alright.

---

Derick's pov

"Im okay mom don't worry" sabi ko kay mom na ilang beses ko ng inulit. Hindi ko naman masisi si mommy i know she's sad.

"Mommy tanda is okay lang naman he's matanda na diba don't worry we will balik naman eh" singit ni danica at tinarayan pa ako.

Tsk. This little brat.

"Ma'am, sir the plane will take off in 10 minutes" Sabi ng flight attendant na pumunta dito saamin.

"Take care son" daddy at niyakap din ako.Im sad too pero wala rin akong magagawa.

"Bye bro" natatawang sabi ni dominic at yumakap rin.

"Dapat kompleto ka pa pag balik namin derick" May halong pag babantang sabi ni mommy.

"Alright mom i will" sagot ko at tumawa.

"Oh by the way where's rine?" Nag tatakang tanong ni mommy kaya napalingon din ako kung saan siya kanina. Nag paalam siyang may tatawagan at hindi na bumalik.

"There she is" sabi ni danica at tinuro si rine na tumatakbo pabalik dito.

Mabilis na nag paalam sakanya ang mga magulang ko at ang kambal at nag group hug pa.Hinintay namin na makaalis ang plane bago nag simula mag lakad papuntang elevator.

"Where have you been" tanong ko habang nasa loob ng elevator.

"I just called someone paulit ulit" sagot niya.

"You're sweating"sabi ko kaya mabilis niyang kinapa ang panyo sa bulsa niya pero mukang naiwan niya ata sa sasakyan niya.

"Here" sabi ko at inabot ang panyo ko mabilis niya naman itong kinuha at tinanggal ang pawis.

"It's 5:45 in the morning lorriane at pawisan ka na agad" nag dududang sabi ko.

"Ah kasi--"

"Tell me what happened" putol ko sa sasabihin niya sanang palusot.

"Someone wants to put a bomb inside the plane" sagot niya na agad kong kinabahala.

"Where's the bomb?" Tanong ko.

"I bring it back where it belongs" sagot niya kaya napangisi ako.

"So you're proud to me now huh?" Nang aasar na sabi niya kaya agad akong sumimangot.

"No" agad na sagot ko at sumimangot agad.

"Whatever alis na ako tanda" Sabi niya at hindi na hinintay ang sagot ko at lakad takbong pumunta sa kotse niya at sumakay agad at umalis.

Napailing naman ako nag mamadali siguro siya. Sumakay na rin ako sa kotse ko at nag drive pauwi sa bahay.

Pag dating ko sa bahay umupo muna ako sa sofa at kinuha ang phone ko i need to call someone. they think I'll just let them walk outside as if they haven't done anything wrong. I will not let them take over my family's life.

"Find them"

"Copy"

Pag baba ko ng tawag nag send agad ako ng message kay mommy i want to make sure they come safely to Europe later. Nilagay ko ulit ang phone ko sa bulsa ko at kinuha ang mga gamit ko sa mesa at tumayo na.

Umakyat ng kwarto ko at pag pasok ko hinanap ko na agad ang keychain ko i need it now. kukunin ko na sana ang keychain ko sa table pero pag tingin ko wala doon kung saan ito nakalagay. Agad kong kinuha ang phone ko at nag dial agad ang tagal pa bago sagutin tsk.

"Go here" Sabi ko agad pag sagot niya.

"Hello din sayo tanda" sarcastic na sagot niya.

"Right now" dagdag ko.

"What? Im in the middle of something!" Naiinis na sabi niya.

"I dont care" sagot ko.

"Me too" agad na sagot niya rin. Inuubos niya pasensya ko.

"you are exhausting my patience lorriane" sabi ko na may halong pag babanta.

"I already lost mine" Sagot niya.

" Seriously?" hindi makapaniwalang sabi ko.

"is that too important and are you really going to bother me now?"tanong niya.

"Yes" sagot ko agad.

"I don't care" ganti niya.

"You need to go here right now"

"Im not goin-"hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at binaba ko na agad ang tawag.

She was the only one who entered my room. It's impossible na mawala yon dito.