Bölüm:1 Okullar Açılıyor ;

525 57 28
                                    

ARKADAŞLAR KOYDUGUM RESIMDE BAŞROLDE OYNAYAN OYUNCULAR VE KITABIMDA KI ISIMLERI VAR. UMARIM SIZI BU RESİMLER ILE YALITMAMISIMDIR.OYUNCULAR BUNLAR .VE HİKAYE DE LISE 3 TELER. ONLARI ÇOK ZORLU GÜNLER BEKLİYOR AMA YAŞAMA TUTUNMAK ICIN BIR SEBEBLERI OLUYOR. SIZLERI SEVİYORUM... ♥
LYDIA :

Güneş ! Offf gözümü alıyor .Gözlerimi sıkıca kapatıp uyumaya devam edecektim ki telefonum çaldı . Zor bela telefonu elime aldım .Arayan Eliza idi.Telefonu  zor bela açmayı becerdim.''Lydia! Bir türlü acamadin .Neredesin sen?'' Derin bir nefes aldım .''Eliza , öncelikle yataktayim ve senin araman ile uyandım .Ayrıca telefonun başında nöbet tutmuyorum.'' Eliza'nin acı ama şaşırmış çığlığıni duydum ve hemen yatakta hızlıca dogruldum .Kulaklarimin pası açılmıştı.Eliza inleyerek "Kızım sen harbi malsin .Bugün okullar açılıyor ve ayrıca 2 saat sonra okul başlayacak!''Şuanda bir anlık düşündüm ve biraz sessiz kaldım. Bir dakka okullar bugün mu başlıyor du ? Kahretsin ben haftaya sanıyordum. Tekrar Eliza'nin sesini duydum. "Lydia! Ordamisin?'' Hemen cevap verdim. ''Evet .Evet Eliza Offf ben haftaya açılacak sanıyorum okulları. " Eliza bu sefer kahkaha attı .''Sen bayagi alismissin tatile.Lydia hemen üzerini giymeye başlasan iyi olacak .Seni bir saat sonra arayacağım. Hazırlanmış ol! Seni seviyorum. Bye..." Hemen hazırlığa başladım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra koşar adımlar ile odama fırladım .Dolabı açtım tek tek kıyafet seçmeye başladım. Okadar çok vardı ki ! Bir türlü karar veremedim. En sonunda gözlerimi kapatıp elime ilk gelen kıyafetleri giydim. Etek ve bir bluz .Acaba Eliza ne giymişti ? Her neyse dudağıma parlatici surdum ve saçlarımı taradim. Ayakkabılarimi da zor bela seçtikten sonra , artık hazırdim. Yine telefonum çaldı. Arayan Eliza idi. ''Tatlım 1saat doldu umarım hazırsındir ."Gülümsedim''Evet tatlım hazırım çıkıyorum şimdi evden. Okulda görüşürüz. ''Tamam bebeğim görüşürüz okulda .Bugün harika olucak .''Gerçekten de öyle olacak mıydı ? Annemin bağırma sesi ile düşüncelerimi bir kenara bırakıp aşağı kata indim. Annem mutfakta zorla bir şeyler ye diyordu. Fakat bu imkânsızdı geç kalıyordum okula. Annemi öpüp ''Aksama bol bol yerim anneciğim. Çıkmam lazım .Geç kalacağım yoksa "Annem ise homurdaniyordu. Kapıyı hızlıca kapatıp okul yolunu tuttum.

YAŞIYORUM ÇÜNKÜ ...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin