Yeni taşındığı şehirde yeni okulunun ilk gününde okulun 20. yıl partisinde kendini silahlı bir saldırının tam ortasında bulmuş bir kız...
Bu okulda tanıştığı insanlar onun hayatındaki her zorlukta yanında olacaktır.Ela,hayatındaki küçük ayrıntıların...
Selam, yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Bu bölüm bence çok güzel oldu. Yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum. Yukarıdaki şarkıyı dinleyin bence...
Buraya bir Arem Tuna bırakıyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilmece
"Karanlıkta yolumuzu gökkuşağı aydınlatacaktı..."
Bazen yolda yürürken yağmur yağar ve ıslanıp hasta olmaktan korkarız, bazen gök gürülder ve korkarız, bazen sevdiğimiz birini incitmekten korkarız, bazen bir köpek havlar uzaktan ve korkarız...
Ben bunların hiçbirinden korkmadım, ben hiçbir şeyden korkmadım hiçbir zaman. Bu hayatta tek korktuğum sevdiklerime zarar gelmesi oldu hep. Anneme bir şey olmasından, anneannemin canının yanmasından, dedemin hastalanmasından falan hep korktum. Oysa şimdi onların canı tehlikedeydi. Sadece onların değil, dördümüzün de ailesinin hayatı tehlikedeydi...
O adam kimdi? Ve benim ailemden kimle, ne derdi vardı? Annemle olabilir miydi derdi? Ama benim annem gibi masum birine kim ne yapmak isterdi ki? Dedem veya anneannem olabilir miydi? Ama onlar çok yaşlı, kim onlardan ne isteyebilir ki?!
Hepimiz derin bir sessizliğe büründük. Ne ben konuşuyordum, ne Ecrin, ne Berk ne de Arem... Sadece yağmur damlalarının cama vuruşunun sesleri vardı... Hepimiz sadece o kutunun içindeki kırmızı mendile odaklanmıştık. O mendilin içindeki saç telinin ait olduğu kişi, bizim durduk yere, hiç beklemediğimiz bir zamanda normal, sıradan hayatlarımızdan alınıp bir savaşın ortasına konulmamızın sebebiydi.
O saç telinin annemin saç teli olmasından korkuyordum. Ama annem güvende ve evindeydi. O zaman kimin olabilirdi bu saç teli?
Kim beni kimin yüzünden bir piyon olarak kullanıyordu?
Mektupta yazılanları tekrar zihnimde canlandırdım.
"Senle hiçbir derdim yok... Sen sadece dertlerimim birleşiminin bir sonucusun. Sen sadece amacıma ulaşmam için bana lazım olan bir piyonsun..."
"Sen sadece dertlerimim birleşiminin bir sonucusun.."
"Dertlerimim birleşiminin bir sonucusun.."
"Dertlerimin birleşiminin bir sonucusun..."
Arem, Ecrin ve Berk bakışlarını bana çevirdiğinde ben hala aynı cümleyi tekrarlıyordum. "Dertlerimim birleşiminin bir sonucusun.." Hepsi bana anlamsız gözlerle bakarken "Ne?" diyerek ilk tepkiyi veren Ecrin oldu.
Bakışlarımı kutudan ayırıp onların yüzüne baktım.
" Mektupta 'Dertlerimin birleşiminin bir sonucusun...' diyordu."
Diye açıklama yaptığımda Ecrin ve Berk hala anlamsız bakışlarla bana bakarken "Eee?" diyen Berk' e karşılık ağzımı açtığım sırada Arem kesti lafımı.
