Yeni taşındığı şehirde yeni okulunun ilk gününde okulun 20. yıl partisinde kendini silahlı bir saldırının tam ortasında bulmuş bir kız...
Bu okulda tanıştığı insanlar onun hayatındaki her zorlukta yanında olacaktır.Ela,hayatındaki küçük ayrıntıların...
Merhabalar! 5. bölü ile karşınızdayım. Bugün o kutuda neler olduğunu öğreneceğiz. Umarım bölümü beğenirsiniz... Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum...
Multimedya: Arem
5. Bölüm
" Gecenin Gökkuşağı"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanlar farklı görüşlere sahip olurdu. Bazı insanlar bazı şeyleri güzel bulurken bazıları ise güzel bulmazdı. Mesela bazı insanlar yağmur yağdığında ıslanmamak için kaçardı yağmurdan, saklanacak yer arardı. Bazı insanlar yağmurun eninde sonunda dinip tekrar Güneş' in açacağını bildiğinden yağmurun tadını çıkarırdı; Bazı insanlara geceleyin gökyüzüne bakmasını söylediğinizde sadece bakar ama bazı insanlar geceleyin gökyüzüne baktığında yıldızların Ay ile, onların da gecenin siyahlığı içinde bir ahenk içinde olduğunu söyler. İnsanlar farklıdır ve farklı düşüncelere hakimdir. Mesela bu olaylar başkası için felaketten başka bir şey değilken benim için girişi savaşlarla başlayıp sonu güzelliklerle bitecek bir kapı...
Yağmur yağıyordu... İkimizin sessizliğini fırsat bilmişti yağmur ve şimdi şırıl şırıl yağıyordu. Ben Arem' in gözlerinin içine bakıyordum, o da benim gözlerimin içine... Öylece susuyorduk. Anlattığı hikaye dönüp duruyordu kafamın içinde. Geceleyin gökkuşağının çıkması ne kadar mümkündü? Kim geceleyin gökyüzüne bir gökkuşağı görme niyetiyle bakardı? O bakmıştı...
O umut doluydu... O gökkuşağının geceleri bile görüneceğine inanıyordu. Onun gözlerindeki umut dudaklarındaki her kelimeye bulaşıyordu.
"Umut et ki geceleyin bile gökkuşağını görme şansını yakala..." diye mırıldandı. Gözlerimi gözlerinden ayırmadan yağmurun huzur verici sesi eşliğinde dudaklarımı araladım...
"Eğer Gökkuşağı Gece ile kalmayı kabul ettiyse Güneş ne yapacak? Gökkuşağı elinden alınırsa Güneş ne yapar?" dediğimde gözleri parladı sanki. Birkaç saniye sessizce gözlerimin kahveliğine odaklanmış şekilde bakarken " Gece ve Gökkuşağı aşıkken birbirine, onları kimse ayıramaz. Kim bilir... Belki de Güneş de başkasına aşık olur ilerde... Çünkü bu hikaye Gece ve Gökkuşağının hikayesi. Gecenin Gökkuşağının"
"Gecenin Gökkuşağı..." diye tekrar ettim. Gözlerimi gözlerinden ayırdım ve yağmur damlalarının vurduğu cama çevirdim bakışlarımı. Konu umutken şimdi aşk olmuştu. Zaten umut ve aşk ayrılmaz bir ikili değil miydi? Gece de umut etmişti ve aşkına kavuşmuştu. Hikayenin ismi bile büyüleyiciydi.
Gecenin Gökkuşağı...
Bakışlarım hala yağan yağmurdayken Arem de bakışlarını yağan yağmura çevirdi.
Uzun bir sessizliğe büründük. Susuyorduk... Ne düşündüğünü çok merak ediyordum. Aklından kim bilir neler geçiyordu...
Ben ise hayatımı düşünüyordum. Hayatım bu hikayenin konusuydu adeta. Hayatım karanlıktı, yalnızlıktı, umutsuzluktu... Ben ise Gece idim. Bir savaştaydım. Umutsuzluklarla girdiğim bu savaşta umudumu ve Gökkuşağını kazanmak için vardım. Zaten savaşımın adı umutsuzluktu...
