Yeni taşındığı şehirde yeni okulunun ilk gününde okulun 20. yıl partisinde kendini silahlı bir saldırının tam ortasında bulmuş bir kız...
Bu okulda tanıştığı insanlar onun hayatındaki her zorlukta yanında olacaktır.Ela,hayatındaki küçük ayrıntıların...
Merhabalaar! Yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz... Yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum...
3.Bölüm
Mesaj
"Güneş batsa da yıldızlar var etrafta..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Acıyor mu?"
"Biraz."
"Şunu sürelim, acın hafifler.
Hayat hepimizi oradan oraya sürükler. Ya canımızı acıtarak yapar bunu ya da haber vermeden... Hayat beni şimdi kim olduklarını bilmediğim ,neredeyse hiç tanımadığım insanların evine sürüklemişti. Hayat bana yeni bir oyun oynuyordu. Ne olduğunu ,nasıl olduğunu, neden olduğunu bilmediğim şeyler yaşatıyordu bana. Peşimde adamlar mı vardı bilmiyordum ,beni öldürmeye mi çalışıyorlar bilmiyordum, her şey sanki bir kabus gibiydi.
Şu an neden buradayım bilmiyordum. Daha doğru düzgün tanımadığım insanlarla onların evinde oturmuştum. Ve şimdi de elime pansuman yapılıyordu .Pansuman dediysem de sadece krem sürülüyordu.
"Mosmor olmuş, artık nasıl sıktıysa o orospu..."
Arem bileklerime krem sürerken ben ise hafifçe inliyordum. Şimdi, Arem' in evinde Berk, Ecrin ve Arem ile oturuyorduk. Arem' in evi çok büyüktü. Evin dışa bakan duvarı camdandı. Dışarısı komple görünüyordu. Bir de şöminesi vardı salonunun ,tüm evi ısıtıyordu adeta... Dördümüz de şöminenin karşısında otururken dışarıda çok şiddetli bir şekilde yağmur yağıyordu. Arem, kremin kapağını kapatıp yanına koyduktan sonra bakışlarımız ona çevrildi. Sanki aramızda lider oydu ve biz onun ağzından çıkacak her kelimeye bakıyorduk...
"Anlaşılan o ki o adamlar senin peşindeydi. Yoksa durduk yere o adam seni kaçırmaya çalışmazdı." dedi bana bakarak .Ben de gözlerimi, şöminenin ışığının çarptığı yüzüne baktım kaşlarım çatık şekilde. "Ama..." diye mırıldandım, "Benim bir düşmanım yok ,aklıma kimse gelmiyor. Kim olabilir? Kim ,benden ne istiyor olabilir? Bana zarar vermek için koskoca bir koleji silahla tarayacak kadar kim benden nefret ediyor olabilir ki? Aklım almıyor! Neden daha önce değil de şimdi? Neden ben? Anlamıyorum! Daha düne kadar İstanbul' a yeni taşınmış sıradan bir 12. sınıf öğrencisiyken şimdi peşime adamların olması ne kadar mantıklı?!"
Aklım almıyordu! Kim benden ne istiyor olabilirdi? Bu hayatta hiç düşmanım yoktu. Eski okulumda iyi anlaşamadığım bir iki insan vardı sadece. Hiç hoşlanmadığım ve sürekli benle uğraşan bir- iki kız beni yeni okuluma silahla saldırıp öldürmeye çalışacak değildi sonuçta, değil mi?!
