Günah

1.2

Tam şapkasını kaldırmak için elimi uzattığımda elimi tuttu,hemen elimi geri çektim.Tek dikkatimi çeken elleriydi.Elleri çok güzeldi.Kaslı olduğunu tahmin ediyordum,çünkü bileğinden damarları belli oluyordu.Ben bunları düşünürken kafamı kaldırdığımda bana bakıp sırıttığını gördüm.Yüzü gözükmüyordu,ama gamzelerini görmüştüm.

.........................................................

Gerçekten kalbim yerinden çıkmak üzereydi. Neredeyse yarım saattir soru soruyordum;bazılarına cevap veriyor,bazılarına zamanı var diyordu. Bir an halimize gülmek istedim,tam bir saçmalıktı. Karşımda oturuyordu ama biz mesajlaşıyorduk.

-Çok merak ettiğim bir şeyi soracağım,ama cevap vermeni istiyorum                                            

-olabilir

-Lütfen büyük harf kullan        

-takıntılısın galiba

-Evet!

-Tamam. Olabilir

-Peki,soruyorum; Ben hattımı kullanmadım,başka hat kullandım,tatile gideceğimizi annemler bile bilmiyordu. Sen benim orada olduğumu bilip bir de üstüne hediye gönderdin. Tabii doğum günümü bilmeni saymıyorum bile 

-Ben senin hakkında her şeyi biliyorum

-İşte ben de bunu soruyorum. Nasıl biliyorsun?

-Zamanı geldiğinde öğrenirsin

-Ne zamanı bu ya

Yazdıktan sonra bağırdım "Beni bırakın!" kimse tepki vermeyince "İnmek istiyorum" dedim, sonun da araba durdu. Beni bırakacaklarını sandım kapı açıldığında,etrafa baktım. Ormanın içindeydik. Arabadan indiğim de kaçmayı düşündüm ama kaçacak yerim de yoktu. Koskoca bir ormanın içindeydik

-Bana ne yapacaksın?

diye mesaj attım. Mesaj sesi ile telefonunu çıkardı 

KEZBAN yazıyor...

-Hiç bir şey sadece benimle kalacaksın 

-Orman da mı?

-Görürsün

yazdı ve telefonunu cebine koydu. Adamlarına bir el hareketi yaptı ve iki adam da yanıma geldi. Kolumdan tuttular,kolumu çekmeye çalıştım ve ben şaşkınlık içerisinde iken o konuştu "Ona dokunmayın!" Şaşırmıştım,ilk defa sesini duymuştum ve çok sinirli gibiydi.  Ama sesi çok güzeldi. İçimden "Merve kendine gel ne sesi" dedim. Biraz yürüdük öndeki adamları takip ettim,başka bir şansım yoktu. Durdum ve yere oturdum. Yüzünü göremedim ama bana baktığını anladım. "Nereye gittiğimizi söylemezsen hiçbir yere gitmeyeceğim" dedim.Yanıma geldi arkama geçti ve beni kucağına aldı.Evet yanlış okumadın kucağına aldı.Ben bir iki saniye sonra şoku atlattım ve avazım çıktığı kadar bağırdım"Bırak benii!" bir şey yapmayınca "Tamam bırak beni kendim giderim" dedim ve beni yavaşça indirdi. Yere indiğim gibi okkalı bir tokat attım suratına.Öyle vurmuştum ki kafası yan tarafa eğildi. "Bana bir daha dokunma,sakın! Ben senin bildiğin kızlardan değilim!"dedim ve yürümeye başladım.Bana nasıl dokunur ya?Allah'ıma dua etmeye başladım,beni affetmesi ve buradan kurtulmam için.Bir yandan da öndeki adamları takip ediyordum.Arkamı döndüm ne yaptığına bakmak için,bana bakıp sırıtıyordu. Ben bakınca kafasını eğdi.Tekrar önüme döndüm ve yürümeye devam ettim.İleride çok büyük bir ev belirdi, sanırım oraya gidiyorduk,çünkü başka bir seçenek yoktu.

.......................................

Biraz kısa bir bölüm oldu ama idare edin

BÖLÜM NASILDI?DÜŞÜNCELERİNİZ NE?

KİTABIM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZ NE?OKUYAN HERKES YAZSIN KISA DA OLSA.LÜTFEN BOŞ GEÇMEYİN

KENDİNİZE İYİ BAKINNN

31/01/2021