Günah

Son

Merve'nin Ağzından

 Acaba Kaan olanları mı anlattı diye düşünmeden edemedim.Hemde baya üzgündü ve ağlıyordu.Bana sarılmayı bıraktığında "Büşra,ne oldu,niye ağlıyorsun?"diye sordum.Burnunu çekti ve gözlerini sildi.Sonra derin bir nefes aldı.Meraktan çatlamak üzereydim.Konuşmaya başladı "Merve..ben ilk defa birine böyle bir haber veriyorum.Nasıl söylenir bilmiyorum.Senin içinde zor olacak ama,yalnız olmayacaksın,tamam mı ben hep yanında olacağım"dedi ve tekrar bana sarılıp ağlamaya başladı.Acaba kötü bir şey mi olmuştu?"Büşra ne oldu?Ne yalnız kalması,anlamıyorum" tekrar ağlamaya başladı.Hala kapıdaydık."Gel,oturalım öyle anlat bari" dedim.İçeri geçtik ,oturduk."Tamam şimdi sakin ol ve anlat"dedim.Gözlerini sildi ve "Çok üzgünüm Merve."dedi.Biraz durdu ve tekrar devam etti "Merve annen ve baban..." bir şey olduğunu anlamıştım."Ne olur düşündüğüm şeyi söyleme"derken gözlerim dolmaya başlamıştı.

 Ağlamamaya çalışıyordu.O daha anlatmadan aklıma çok kötü şeyler gelmişti ve ben şuanda ne olduğunu bilmeden aklımda kendi kendime yazdığım senaryolara uyup ağlıyordum.Sahiden ben ne zaman bu kadar ağlak bir kız olmuştum?

 Sonunda ağzını açtı,tam bir şey söyleyecekken ağzı geri kapandı. Ağlamamak için her zaman yaptığı gibi dudaklarını birbirine bastırdı.Sonunda konuşmaya başladı."Merve annen hastaydı ya..." 'Hastaydı' dediği an anneme bir şey olduğunu anlamıştım ve daha çok ağlamaya başlamıştım.Korktuğum şey başıma gelmişti.Bu kadar ağladığına göre annem... annem galiba ölmüştü.Ben çaresizce onun cümlesini devam ettirmesini beklerken o gözyaşlarını sildi ve devam etti."...annen vefat etti" sözler bir anda ağzından çıkmıştı.Sanki önceden anlamamış gibi donup kaldım.Büşra bir şeyler söylüyordu ama ben artık hiçbir şey duymuyordum.Biraz sonra onu duymaya başladığımda "Babanda anneni öyle görünce kalp krizi geçirmiş ve o da..."O an elimi sus der gibi havaya kaldırdım.Bana sıkı sarıldı.Ben tepki veremiyordum.Harika annemi ve babamı aynı  anda...

 Neden ikisi de bir anda beni bıraktılar.Neden annemin peşinden gittin,baba?Anne sen neden beni beklemedin?Neden biraz daha dayanamadın anne?Artık ne bir şey görüyor,ne bir şey duyuyor ne de hissediyordum sanki bende ölmüştüm.Gözlerimi zar zor açtığımda tek hissettiğim başımın ağrısıydı.Kulaklarım uğulduyordu.Büşra şaşkın gözlerle suratıma baktı ve durgun bir sesle "İyi misin?"diye sordu.Başımı evet anlamında salladım.Ne kadar iyi olabilirdim ki? 

 Yattığım yerde doğrulup oturdum.Kıyafetlerimi düzelttim.Büşra gelip yanıma oturdu ve bana sarıldı.Ben hala şoktaydım.Sanki birazdan bana 'Şaka yaptım' diyecek ve her şey bitecek,yada annemi arayacağım ve açacakmış gibi... Bana döndü ve "Kaan'ı aradım,geliyor"dedi.Hiç tepki vermedim.Ne yapmam,nasıl davranmam gerektiğini bile bilmiyordum.Ben öylece etrafı izlerken kapı çaldı.Büşra kapıyı açtığında Kaan aceleyle içeri girdi.Yanıma gelip bana baktı.Ona sıkı sıkı sarıldım.Daha iyi hissediyordum.

 Aradan dört gün geçmişti ve bu sürede çok kişi arayıp baş sağlığı dilemiş,unutmama izin vermemişti.Kızlar bütün gün başımda durup akşam gidiyor,Büşra ve Kaan ise hiç yanımdan ayrılmıyor,tuvalete girdiğimde bile kapıda bekliyorlardı.Beni çocuk gibi kontrol etmelerinden sıkılmıştım.Kendime zarar vermemden korkuyorlardı.Gece onlar uyurken kalktım ve mutfağa gidip su içtim.Zaten ağlamaktan yorgun düşene kadar uyuyamıyordum.Salonun önünden geçerken Kaan'ı gördüm.Yanına gidip başucuna oturdum.O bana acımı biraz olsun unutturuyordu.Onu tanıdığım için ne kadar şanslı olduğumu düşündüm.Onu gerçekten çok seviyordum.Saçlarını okşadım,uyumasını izledim.Yüzünü izledim.Gözlerini araladığında beni görünce panikleyip yüzüme baktı."İyi misin"dedi.Gülümsedim ve yanına oturup sarıldım."İyiyim" dedim.Sabaha kadar konuştuk,daha çok ben konuştum o beni dinledi.Anlattım,içimi döktüm.Sabah altı gibi Büşra koşturarak geldi. Refleks olarak Kaan'dan uzaklaştım.Oda elini alnına vurup "Ödüm koptu seni göremeyince" dedi ve içeri gitti.Bende Kaan'a kendime zarar vermeyeceğime söz verip,yalnız kalmak istediğimi söyledim.Saat sekizde kızlar geldi,beraber kahvaltı yaptık.Bana hatırlatmamak için elinden geleni yapıyordu hepsi.Dokuz buçuk gibi gittiler.Duşa girdim,sessizce oturdum.Biraz kitap okudum.Kaan mesaj attı

Kaan:Güzelim 9 da geleyim mi

Siz:Geleyim?

Kaan:Evet

Siz:Büşra?

Kaan:O yarın sabah gelecekmiş annesi merak etmiş

Siz:Şimdide gelebilirsin sıkıldım ben

Kaan:Sadece sıkıldın mı?

Siz:Evet

Kaan:Beni özlemedin yani?

Siz:Yani belki olabilir

Siz:Ya romantik yapma gel işte

Kaan:ghdkslfgklhdsgjfhg

Kaan:Tmm ne alayım

Siz:Birşey almana gerek yok gel işte

Kaan:Ne istediğini söylemezsen marketteki herşeyden alırım.ciddiyim

Siz:Tamam yaa.O uzun çikolatalardan alır mısın

Kaan:Tamam bebeğim

Siz:öhhöğğm öhhöğmm

Kaan:kgfdhgasklfgsdhfklshgaf

Kaan:Tamam geliyorum on dakikaya

 İstemeye utanıyorum ama bir keresinde bir şey istemediğimi söylediğimde, eğer ne istediğimi söylemezsem bütün çikolatalardan alacağını söylemişti ve bende ciddiye almamıştım.Sonra 4 poşet çikolatayla gelmişti ve onları yiyene kadar neredeyse mide fesadı geçirecektim.On dakika sonra geldi ve kapıyı açıp "Hoş geldin aşkım"dedim.O sanki fil görmüş gibi suratıma bakarken içten bir şekilde gülümsedi.İçeri geçip oturduk.Film açtık ve bir yandan çikolata yiyorduk.En sevdiğim aktivite sanırım buydu.Kaan ile film izleyip abur cubur yemek.Film bitti ve biz muhabbet etmeye başladık.Lafı benim 'aşkım' dememe getirdi."Ne oldu da sen aşkım dedin bana?" "Utandığımı bilip inadına soruyorsun değil mi?"Bunu söylerken bile kıpkırmızı olduğuma emindim.Bana sarıldı ve "Peki ben de diyebilir miyim aşkım"Düşünüyor gibi yaptım ve "Galiba diyebilirsin"dedim.Birden içimden ona sevgimi belli etme isteği geldi ve "Kaan ben seni çok seviyorum.Hiç ayrılmayalım tamam mı?" Kulağıma fısıldadı"Seni asla bırakmayacağım..."Beni daha çok kendine çekti.Gözlerim dudaklarına kaydı.Ona biraz daha yaklaşıp dudaklarından öptüm.Dudaklarım,dudaklarına değdiğinde kalbim duracak gibiydi.Utançtan yanaklarım kızarmıştı ama bu doğru hissettirmişti.Nefessiz kalıp ayrıldığımızda.Dudakları yana kaydı."Bu anın bitmesini hiç istemezdim"dedi.Utanarak gülümsedim.İlk öpücüğüm...

 Aradan koca bir ay geçmişti.Artık arada bir kontrol etmeleri dışında normal hayatıma dönmüş gibiydim ama bir yerimde boşluk vardı,koca bir boşluk.Bugün şirkete gidip üç,dört saat çalıştıktan sonra kızların yanına gidecektim.Üstümü değiştirmek için eve gidiyordum.Üstümü değiştirip evden çıkarken apartmanda yerde bir kutuya ayağım çarptı.Açıp,açmamak arasında kaldım ama sonra dayanamayıp kapağını kaldırdığımda içinde çok tatlı yavru bir köpek gördüm.Kutunun içinde küçük bir poşet vardı.Poşetin içinden çıkan notu okudum.

 "Senin köpekleri çok sevdiğini biliyorum.Bu köpeği sana aldım.Hem biraz büyüyünce ben yanında yokken seni korur.Kapıda bekliyorum köpeği al ve gel." ~Sevgilin

  Notu gülümseyerek okudum.Artık bu tatlı köpek benimdi.Anahtarı deliğe sokup kapıyı açtım ve kutunun içine notu koyup içeri masaya koydum.Kapıyı kapattım ve bana bakan tatlı köpeği alıp dışarı çıktım.Bir yandan köpeğimin kafasını okşarken bir yandan etrafa bakındım ve beni gülümseyerek izleyen Kaan'ı gördüm.Yanına gidip teşekkür ettim ve arabaya bindik."Kaan bu köpeğe mama almam lazım.Hem tasma falan da lazım.Acaba bu köpeğin tuvalet eğitimi var mıdır?Evde her yere yapmasın tuvaletini."Güldü ve bana dönüp"Merak etme tuvalet eğitimi var kap alırız ona.Sonra kabını gösteriyorsun oraya yapıyor."durdu ve tekrar devam etti."Ayrıca temizlik falan da yapıyor.Yemek bile yapıyor"dedi."Yok artık"dedim ve güldüm.Bir yandan köpeği seviyor bir yandan da etrafa bakıyordum.

 Yaklaşık iki saat sonra köpeğin her şeyini almıştık. Kaan'a köpeği alıp eve gitmesini söyledim.Bende arabayı alıp kızların yanına gittim.İşlerimi halledip Kaan'ın evine gittim.İçeri girdiğimde köpek mamasını yiyordu ama Kaan ortalıkta yoktu.

Arkadaşlar benden bu kadar artık eski psikolojim yok bu hikayeyi devam ettirmeyeceğim zaten fazla okuyucu da yoktu.Okuyanlar için de umarım bana kızmazsın.Başka bir hikayeye başlarım ya da diğer hikayemi devam ettiririm,bilmiyorum ama bu bölümleri silmeyeceğim kalsın burada.Görüşürüz