Liar

Laatste hoofdstuk

Hier is het dan. Het aller laatste hoofdstuk. ;(

Enjoy!
- - - - - - - - - - - -

Ik opende mijn ogen, wat me pijnlijke steken opleverde. Alle herinneringen kwamen langzaam terug. Meteen keek ik om me heen om te zien of Max er ook was.

Ik moest het goed maken, want ik kon niet zonder hem. Hij was een enorme steun voor me. In mijn ooghoek zag ik hem zitten. Hij zat tegen de muur aan met zijn rug, zijn knieen opgetrokken en zijn handen voor zijn ogen. Zijn schouders schokten langzaam en het zag er triest uit. Hij huilde.

Ik negeerde alle pijn en kroop snel naar hem toe om mijn armen om hem heen te slaan. Ik wist dat hij toen degene was die een knuffel nodig had. Hij moest het gevoel krijgen dat ik er voor hem was, anders raakte ik hem kwijt.

"Shhhh" suste ik hem.

En ik merkte meteen dat hij al wat rustiger werd. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en er rolde ook een traan over mijn wang. Ik voelde me namelijk heel erg schuldig. Dit was mijn fout. Ik had nooit met Dean mogen zoenen. Ik had nooit aan ook maar een andere jongen mogen denken, want Max was degene waar ik van hield. Max haalde zijn handen van zijn gezicht waardoor ik zijn betraande gezicht kon zien. Hierdoor werd mijn schuldgevoel alleen maar erger. Ik keek hem doordringend aan.

"Max het spijt me zo."

"Dat je het deed of dat ik erachter kwam?" vroeg hij gebroken.

Ik was stil. Ik wilde zo graag dat hij me gewoon in een knuffel trok nu. Ik had iets moeten zeggen. Ik had iets moeten zeggen om hem over te halen. Ik had mijn mond open moeten trekken en zeggen wat ik voelde. Maar nee, ik kon niks meer zeggen. Mijn keel voelde droog en het leek wel alsof ik vergeten was hoe ik moest praten.

"Dat dacht ik al" zei hij en stond vervolgens op.

Ik gaf hem gelijk. Hij had er honderd procent recht op om weg te gaan.
Toch stond ik ook op. Ik kon dan niks zeggen, maar daden zeggen meer dan woorden. Ik drukte mijn lippen op de zijne. Ik wist niet of ik hem zoende om hem terug te krijgen, of om voor het laatst de smaak van zijn lippen te proeven, maar toen ik het deed voelde het goed. Langzaam duwde hij me van hem af. Ik zag de teleurstelling en pijn in zijn ogen.

"Het spijt me Secret, maar ik heb gewoon even tijd nodig om na te denken."

Hij draaide zich om en ging weg. Ik sloot mijn ogen, waardoor de tranen die zich verzameld hadden, over mijn wangen gleden. Ik liet mijn armen slap langs mijn lichaam hangen. Het was beter zo. Ik deed Max alleen maar pijn. En dit verdiende ik. Ik had zo veel gelogen altijd, dit was mijn straf.

- - - - - - - - - - - -

Het was onderhand al de volgende dag en ik was bezig met mijn make-up. Ik was van plan om even uit te gaan. Gewoon even aan niks denken. Daar had ik heel erg behoefte aan, want ik zat al de hele dag te piekeren en ik had bijna niet geslapen. Ik wist dat het beter was voor hem, dat hij beter verdiende dan mij, en toch piekerde ik me suf. Ik wilde weten hoe hij hierover dacht, al was ik er bijna zeker van dat hij klaar met me was.

Toen ik eindelijk klaar was met mijn make-up liep ik naar mijn koffer. Ik had geen zin gehad om alles uit te pakken, over een paar dagen gingen we toch weer terug. Ik pakte een korte zwarte rok met een losse groene crop top waar 'trouble maker' opstond. Ik deed beide aan en zocht mijn zwarte hakken. Ik bekeek mezelf nog even voor de laatste keer in de spiegel. Toen ik tevreden was, liep ik de kamer uit.

Eindelijk beneden aangekomen liep ik naar buiten. Meteen voelde ik de koude buitenlucht, heerlijk. Ik keek om me heen. Het was aan het schemeren, de gebouwen zagen er daardoor nogal grauw uit en de straten zagen er ook niet uitnodigend uit. Er liepen overal jongeren en je rook de lucht van joints en dat soort dingen. Maar toch was dit wat ik wilde, dus ik liep gewoon naar rechts. Ik liep en ik liep.