Liar

hoofdstuk 8

Ik werd wakker met een benauwd gevoel. Oh ja. Vandaag moest ik beginnen aan de opdracht.

De opdracht die mijn leven gaat veranderen. Ik werd er meteen sip van.

Ik stond op en liep naar de badkamer om een douche te nemen. Na het douchen ging ik in mijn badjas naar mijn kamer om me aan te kleden. Ik moest nu al beginnen.

"de eerste dag moet je op je sexiest naar school" hij grijnsde en liet zijn blik over mijn lichaam glijden, waardoor ik rillingen over mijn hele lichaam kreeg.

Dus dat deed ik. Ik koos mijn bordeaux rode jurkje, want dit was mijn kortste jurkje. Zwarte hakken, een zwart jasje en een rode tas maakte het helemaal af. Toen ik alles aan had, liep ik naar de spiegel. Ik stijlde mijn haren even snel. Even knal rode lippenstift, eyeliner en witte foundation.

Ik liep naar beneden om te eten. Maar mijn moeder stond me in de woonkamer op te wachten.

"Secret we moeten praten" mijn moeder kwam heel erg gestrest over en dat maakte me nerveus.

Maar lang dacht ik er niet over na want er lag een pakketje op tafel en dat trok mijn aandacht. Het pakketje was open gemaakt en daardoor kon ik de inhoud zien. Het was iets wits. Wit poeder. Er drong een geur mijn neus binnen. En die geur herkende ik uit duizenden, want bij game rook bijna iedereen zo. Het was de geur van drugs.

"Er komt een pakketje aan je huis en je moet die mee naar school nemen".

Mijn moeder was ondertussen voor me gaan staan.

"Secret is dat pakje van jou?" ze keek me onderzoekend aan.

"Ja" was mijn simpele antwoord.

Haar ogen werden groot van ongeloof.

"Hoe kom je hieraan? Zit je aan de drugs? Sinds wanneer al?" ze vuurde haar vragen af en ik probeerde zo koeltjes mogelijk te antwoorden maar mijn hart klopte eerlijk gezegd hard in mijn borstkas.

Even was ik bang dat ze het ging horen, maar ze keek me alleen onderzoekend aan.

"Ik moet het alleen even afgeven, het is van een vriend en nee ik ben niet aan de drugs het stinkt"

Ze zuchtte en ik zag aan haar dat ze enorm opgelucht was.

"Laat me alsjeblieft nooit meer zo schrikken, Secret" hierna wilde ze me in een knuffel trekken maar ik duwde haar van me af.

Ze knuffelde me nooit. Waarom nu wel? Deze keer was ik degene die onderzoekend keek. Ik zeg altijd wat ik denk dus deze keer ook.

"Mam je hebt me nog nooit geknuffeld, wat is er aan de hand?" het was bot maar ze heeft me echt nog nooit geknuffeld.

"Er is niks, een moeder mag toch wel laten zien hoe veel ze om haar dochter geeft" ik trok mijn wenkbrauwen op.

Ik wilde er wat van zeggen maar de deurbel ging. Ik keek op de klok en ik wist meteen dat het Ariane was. Ik had door het gesprek met mijn moeder helemaal niet gegeten. Ik rende naar de deur, voor zover dat kon op mijn naald hakken. Ik was halverwege toen mijn moeder waarschijnlijk pas gezien had wat ik aanhad want ze riep me terug.

"Secret kom onmiddellijk terug"

Ik dacht er niet om me om te draaien en zo eigenwijs als ik was, liep ik door naar de deur. Ik deed hem open en knuffelde mijn vriendin.

"Het is goed om je weer te zien" ik trok me terug.

"Het is altijd goed om mij te zien" en ik zwaaide, voor wat extra effect, met mijn hand mijn haren naar achteren.