Liar

hoofdstuk 1

Ik herinner me de dag dat mijn leven veranderde nog als de dag van gister.

Ik werd wakker van het gezoem van mijn wekker. "Aaaaah" ik had wat vroeger moeten gaan slapen gister avond. Maar het was ook zo gezellig met Melissa op app.

Ik stapte uit mijn bed. En liep naar de badkamer om te gaan douchen. Toen ik klaar was liep ik naar mijn kamer om om te kleden. Daarna liep ik naar beneden.

"Secret schiet eens een beetje op, je moet zo naar school". Dat was mijn adoptiemoeder. We hadden vaak ruzie, maar daar had ik deze keer geen zin in.

"Ja ja rustig aan, ik red het heus wel"

" tuurlijk dat zeg je elke keer maar je bent dit jaar al 6 keer te laat gekomen en het schooljaar is pas net begonnen"

Ik zuchtte nadat ze dit had gezegd. De meeste tieners thuis hadden ook wel eens ruzie, maar dat was vaak hun eigen schuld. Mijn ruzies kwamen niet echt door mij. Oke soms, maar vaak door mijn adoptiemoeder. Ik ergerde me daarom altijd dood aan haar. Ze maakt overal zo een groot probleem van.

Maar nogmaals: ik had geen zin in ruzie. Dus ik klemde mijn kaken op elkaar en perste er een: "Oke oke ik schiet al op" uit.

- - - - - - -

Ik kwam aangefietst op school. Ik zette mijn fiets in de fietsenstalling.

"Hey Secret!" ik draaide me om.

"Hey Ariane, hoe was je date met Vincent?"

"Niet zo mijn type" natuurlijk was het niet haar type. Ze was het type meisje dat dan uitging met jongens en ze dan nooit meer sprak.

"Oh jammer"

Ariane was al mijn beste vriendin sinds de kleuterschool. Ze was echt super lief maar soms beetje een egoïstisch.

"Is dat Melissa?" ik stootte Ariane aan.

Ze volgde mijn blik naar een zoenend koppel en begon toen hard te lachen.

"Hahahaha ze is volgens mij alweer samen Chris" zei ze hoofdschuddend.

"Hey hey" Melissa kwam aanlopen. "Jullie raden het waarschijnlijk al, maar ik ben weer samen met Chris" zei ze blij.

"Je meent het" antwoorde ik sarcastisch.

Chris en Melissa hadden een knipperlicht relatie. Iedereen was er onderhand al aan gewend, want ze hadden al zo een relatie sinds de eerste klas.

Eerlijk gezegd begon het nogal irritant te worden. Ze konden ook gewoon een vaste relatie hebben.

"Hey Secret! je ziet er weer beeldschoon uit vandaag " ik draaide me om en keek recht in de ogen van Dave. Hij was de populairste jongen van school. Hij vond me helemaal niet leuk, hij deed alsof voor de populariteit. En dat vond ik prima, want ik zag niks in hem. Niet dat hij niet knap was, hij mocht er zeker wezen maar hij was veel te arrogant.

"Hoi Dave"

"Hoe gaat het schoonheid?" Vroeg hij terwijl hij een arm om me heen sloeg. Ik zag veel meisjes jaloers kijken. Ik probeerde zo verliefd mogelijk te kijken en zei toen op een verleidelijke toon: "beter nu ik jou zie" en deed mijn best om lief te glimlachen. Wat me eerlijk gezegd goed lukte, want ik was het gewend.

Liegen en acteren. Doen alsof er niks aan de hand was. Doen alsof mijn leven perfect was. Dag in dag uit.

- - - - - - - - -

"Oke de komende lessen gaan we het hebben over de stelling van Pythagoras" zei mevrouw Lindsen.

"Jeeej leuk" zei ik op een sarcastische toon.

Wiskunde was zo makkelijk. Ik hoefde daar helemaal geen uitleg voor, maar dat wist niemand. Ik was populair, dan hoorde je zulke dingen niet te kunnen dus deed ik maar alsof ik er geen interesse in had.

"Kun je die opmerkingen voortaan voor je houden Secret" ik keek haar aan, ging nog onderuitgezakter zitten dan ik al zat en pakte een lok van mijn bruine haren om die om mijn vinger te krullen.

"Nee" ik keek haar brutaal aan.

"Dan mag je vertrekken" antwoordde ze streng.

"Oke op de gang zijn er tenminste geen zeikende leraren" ik glimlachte want mevrouw Lindsen liep rood aan.

"Wil je je melden bij de onderbouwcoördinator!"

"nee, u wel dan?"

"genoeg ga je maar melden"

" uggg best" zei ik en stond zo langzaam mogelijk op, om haar alleen maar meer te irriteren. Ik slenterde het lokaal uit.

- - - - - - - - -

Ik liep op de gang. Ik had geen idee wat me zo meteen gingen overkomen. Toen ik eindelijk bij de onderbouwcoördinator was keek ik door het raampje van zijn kantoor. Hij was in gesprek met iemand. Ik kon alleen niet zien met wie hij aan het praten was. Maar hij had me nog niet gezien, dus ik legde mijn oor op de deur.

"Hier is je lesrooster, je zit in klas 3 havo en je boeken kun je zo meteen bij de receptie ophalen"

3 havo? Dat is mij klas. Ik wist niet dat we een nieuwe klasgenoot kregen. Ik luisterde nog even maar het gesprek ging nog wel even duren. Dus ik pakte een stoel en ging erop zitten. Ik viste mijn secret's boek en een pen uit mijn tas en sloeg het boek open.

Ik dacht een na over de leugens die ik die dag verteld had. Ariane had me gevraagd om te gaan logeren zaterdag maar ik had gezegd dat ik naar familie in Duitsland ging en dat ik per se mee moest van mijn moeder. Natuurlijk was dat niet echt. Ik ging zaterdag vechten in de achterbuurt. Dus dat schreef ik op.

Ik moest zeggen dat zoveel leugens en geheimen best vermoeiend zijn. Maar het leuke is wel dat....

Ik werd uit mijn gedachte gerukt toen de deurklink omlaag ging en er een jongen uitkwam. Ik keek hem aan en zag de mooiste ogen van de wereld me aankijken.

Ik wist niet meer wat ik moest doen. En ik kon op dat moment mijn blik niet afwenden. Het leek wel of hij met zijn blik mijn blik vast hield. Hij keek me nog steeds aan.

"Ga je nog wat zeggen of ga je me de hele tijd alleen aankijken" wauw zelfs zijn stem was perfect.

Toen bedacht ik me dat ik nog steeds niks gezegd had! Ik stond op en zei het eerste wat in me opkwam.

"Jij komt toch naar klas 3 havo"

"ja hoezo?"

"Niks ik wil alleen even zeggen dat je in die klas de lessen niet bepaald kunt volgen" hij keek me verward aan. "Ik zit in die klas"

"Dus ik kan de lessen niet volgen omdat jij in die klas zit?"

"nee nee nee omdat de klas druk is" wauw dit faalde.

Hij grijnsde. Damn wat was hij sexy als hij dat deed. Ik bedacht me dat ik me helemaal niet had voorgesteld.

"Ik ben Sectret trouwens"

"Ik ben.." hij kon zijn zin niet afmaken want de onderbouwcoördinator stond in de deur opening en keek me boos aan.

"Secret wat heb je nu weer gedaan, nee kom maar mee naar binnen en pak je tas ook maar" dus ik deed wat hij zei. Ik pakte mijn tas en liep het kamertje in. Ik keek nog één keer achterom en zag de jongen waar ik de naam nogsteeds niet van wist, grijnzen.