Liar

hoofdstuk 9

Hey guys!

Alweer een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Ik wil even een paar dingen melden ( niet overslaan anders snap je het verhaal niet meer )

1. ik schrijf er vanaf nu stukjes in die uit de 'toekomst' worden gezegd die zullen dikgedrukt en schuin zijn

2. als er een gedachte word geschreven is dit alleen schuingedrukt

en als laatste, dit heeft alleen met dit hoofdstuk te maken:

Ik had in het begin van het boek een personage bedacht, Dave de populaire jongen op Secret's school. En voor als je het je niet herrinerd: ze deden alsof ze elkaar leuk vinden voor de populairiteit. als je je Dave nog wel herrinnerd dan heb je je tijdverspild.

enjoy the chapter!

______________

Ik reed al uren door de stad. Zonder enige vooruitgang. Ik wist toen niet eens wat ik zocht. Ik bedoel een tempel. Wie zoekt er nou een tempel. We zijn g*dverdomme is Nederland! Waar zou ik een tempel moeten vinden. Het leek me vrijwel onmogelijk.

Ik was die dag nogal wanhopig. Ik bedoel Dean had me toen in zijn macht en ik was bereid om alles voor mijn boekje te doen. Al was dat helemaal niet slim. Ik had toen veel beter moeten nadenken want uiteindelijk heeft mijn wanhopigheid hele grote gevolgen gehad. Oeps iets verklapt.. Naja voor 1 keertje mag dat wel toch? nee mag niet. Toch doe ik het want ik ben een gangster. Haha dacht je dat. Ja, want het is de waarheid. Dat denk je ja. Zeker weten. Die klap van 3 jaar geleden heeft toch gevolgen gehad, ook al zei die knappe dokter van niet.. Jij verklapt ook wat hoor. Oepsss.. Ik praat gewoon tegen mezelf, dit kan niet goed zijn. Meen je dat nou. Ik ben jou dus jij denkt dat ook.

Ondertussen begon ik sneller te ademen. Ik was bang dat het ging mislukken.

Adem in, adem uit. Anders ging ik hyperventileren.

Dat deed ik als ik in paniek raakte.

Ik merkte toen pas dat ik best wel honger had. Ik dacht na. Zal ik wat eten? Het is onderhand al half 6. Ik had die ochtend ook al niks gegeten en aangezien ik toen de hele dag spijbellend rond gereden had, had ik niet gegeten.

Secret, dacht je er echt over na om te eten! Je weet dat je veel te dik bent. Er zit nog enorm veel vet aan je lichaam. Nee je mag niet eten, je moet afvallen.

Ik besloot om niet te eten. Na een minuut of 20 kwam ik aan in de stad. Ik zag allemaal jongeren die vroeg uit waren of gewoon spijbelden. Ze rookten, shopten of ze waren aan het eten.

Eten.. hoe langer ik er over nadacht, hoe meer ik toch wilde gaan eten. Na even getwijfeld te hebben liep ik toch een broodjeszaak in. Ik kocht een broodje en ik liep weer uit de winkel. Ik liep langs een etalage en ik zag een poster met een model erop. Ik bleef staan en ik keek ernaar. Het figuur van dit model was zo mooi. Haast onwerkelijk, maar er waren toch veel meisjes die zo dun waren. Zo wil ik ook zijn. En toch zal ik nooit zo kunnen worden.

Ik weet niet hoe lang ik daar heb gestaan en mezelf heb vergeleken met dat model, maar ik werd uit mijn gedachte gehaald toen ik werd aangestoten door een vrouw met een buggy. Ik draaide me om, om haar uit te schelden maar toen ik haar zag kreeg ik het niet over mijn hart om dat te doen toen ik haar ogen zag.

Ik wist niet wat er met haar was gebeurd, maar het heeft haar gesloopt. Ik had zoiets nog nooit gezien. Haar ogen stonden zo triest en ze was nog zo jong, een jaar of 18. Maar ik wist dat ze wat ergs had meegemaakt. Ze keek me aan en verontschuldigde zich.

Daarna haastte ze zich weg. Alsof ze ergens voor wegrende. Ze had nog geen twee stappen gezet of keek terug naar achteren. Het eerste moment, dacht ik dat ze naar mij keek. Ik zag pure angst in haar ogen en dat snapte ik niet. Maar dat veranderde al snel toen er een naast me een jongen of man, ik had geen idee hoe oud hij was, op haar af stormde. Hij trok haar aan haar haren op de grond. Schopte haar in haar buik om haar daarna weer aan haar haren omhoog te trekken. Tranen stroomde over haar wangen en de baby in de buggy begon als een gek te huilen. Ik schrok me dood.