Kabanata 3

143 22 173
                                    

Maaga akong gumising kinabukasan. Giovanni gave me a credit card. I don't want to accept it but he insisted because I will need it. Kasi plano kong mag-shopping at mag-grocery. Since I can not yet drive, I have to take a grab. I will explore the shopping centers for the day. Kahit sa malapit na shopping malls lang bago mag-Lunes.

I am already enrolled in this private school, Brethren Christian Academy. Nakipag-debate pa ako sa kanya na okay na ako sa public school pero wala akong nagawa lalo na nang sabihin niyang he wants the best for me.

At pupunta ako doon sa Monday to get my schedule. Inasikaso na iyon ni Giovanni three days before I arrrived here in Manila. Iba talaga kapag may kakilala kang connected sa mga legal matters at kung ano-ano pa. It makes life more convenient. Who wouldn't want the easy way, anyway? 

I read his note na nakadikit sa refrigerator. He must have left it nang masigurong okay na lahat ng kailangan ko sa apartment. That includes my safety, security and my comfort. Nakatulog na ako kagabi sa sobrang pagod at malamang ay hindi na niya ako ginising. I am glad pinagbigyan niya akong tumira sa dati niyang aparment. May bahay na kasi siya, prepared for his "soon to be married life".

"Call me if you need something.

Take care, honey."

-Attorney

Napangiti ako bago binuksan ang ref at kumuha ng malamig na tubig. Nagdalawang-isip ako kung magpapasama ako sa kanya today sa mall but I decided to do it alone. Alam kong nagday-off siya kahapon from work just to fetch me in the airport and to attend my needs. So, Im sure busy siya ngayon sa work.

It took me an hour in the bathroom after I finished taking a bath. Bakit ang tagal? Sekretong malupit. No need to elaborate. And another hour sa harap ng salamin for my outfit, make-up, and hairdo. 

I glanced at my reflection and got satisfied upon seeing how nice I look with my body-hugging red dress with a V-neck collar and puff sleeves. It emphasizes my small waist, my curves, and my boobs.

Hindi ibig sabihin na dahil broken ako pati hitsura mukhang stress, problematic and broken din. It doesn't go that way. Life won't stop and wait for you to be okay. Kaya kung binigyan ka ng lemon kahit ang hinihingi mo ay orange, then make some lemonade. Ganoon 'yon.

"People will surely notice you." warning ng kabilang bahagi ng utak ko.

"Well, maglaway sila. Ako pa ba mag-aadjust?" saad ko bago kinuha ang clutch bag at lumabas ng apartment. Paglabas ko ay naghihintay na ang grab sa harapan ng ten-storey building.

Nagpahatid ako sa pinakamalapit na mall which was 30 minutes ride because of the traffic. Eh ilang kilometers lang naman iyon mula sa apartment ko. Ikalawang araw ko pa lang dito ngunit ayoko na sa traffic. Ayokong naghihintay ako nang matagal. Hindi ako biniyayaan ng mahabang pasensya.

Pero ayoko ding maglakad. Bukod sa mainit, parang hindi safe. Saka... Napatingin ako sa suot kong heels. There's no way na maglalakad ako sa mainit na panahon wearing these 5 inches heels.

"Ang taong maliit, sa heels kumakapit..." naalala kong saad ng isa kong friend nang iregalo sa akin ito last birthday ko. I don't mind. Tanggap ko naman. Mas nakaka-sexy lang kasi sa feeling yong may suot kang high-heels. Kahit sa totoo lang, ang sakit sa paa!

Hindi naman ako pandak. I stand 5 feet and 3 inches. Hindi man ako pinagpala sa height, pinagpala ako sa likod at harapan. Kaya okay lang sa akin. I have the body to die for, sabi ng mga kaibigan ko school. May good genes naman si Mama, at least may ambag siya sa kagandahan ko kahit na pinabayaan niya akong lumaki nang ganito.

Conquering Love over LustTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon