Born To love You(Series #2) Completed

PART 14

Love can makes us alive at the same time can makes us weak ang numb.

Matapos ang shift ko ay nag mamadali akong umuwi at hindi parin mawala-wala sa isip ko ang mga katagang binitiwan ni Dan sa akin kanina it's feel like. He tells that he likes me too. Though i'm not really sure about it. Kasi lasing siya but parts of me still hoping na sana totoo ang mga sinasabi niya sa akin kanina.

Napailing nalang ako sa naiisip ko. Hayan kana naman kazumi nangangarap kana naman ng gising! Kaya napatampal nalang ako sa noo ko.

Nang makarating ako sa bahay ay halos malaglag ang panga ko.
At napalitan ito ng pag-alala.

Nasa labas ang mga gamit ko.
Nakita ko si mama at si ate na nakatayo sa labas ng bahay na parang may hinihintay nakapantulog na ang mga ito.

Then i swallowed hard. Abot langit ang kaba ko. Bakit nasa labas ang mga gamit ko?, Hindi ko maintindihan.

Kaya Mabilis akong naglakad papunta sa tapat ng bahay namin kung saan naroon ang mga gamit ko. Mabuti nalang at inilagay sa loob ng bag ang mga damit ko samantalang nagkalat naman sa may lupa ang iba ko pang mga gamit. Ang mga libro, papel, picture frame at iba pa.

"Ma bakit nandito sa labas ng bahay ang mga gamit ko--" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil bigla nalang nag salita si ate.

"Look kazumi.hindi paba malinaw sayo ang lahat?, Nasa labas na ang mga gamit mo right?, So it means na hindi kana welcome sa loob ng bahay namin." Sabi ni ate at nginitian ako.

Nalilito ko siyang tiningnan. Hindi ko parin makuh ang mga sinasabi niya sa akin.

"Kanina pa namin inilabas ang lahat ng mga gamit mo kazumi. Hindi na namin masikmura ang pagmumukha mo sa pamamahay namin. We're sorry but umalis kana lang." Sabi ni ulit ni ate at inirapan ako kaya napa tingin ako kay mama na ngayon ay nakatitig lang sa akin.

"Ma. huwag naman ganito anak niyo rin naman ako diba?,. Ma. Ginawa ko naman lahat e. Huwag niyo naman akong palayasin ma. Wala akong ibang mapupuntahan ma." Mangiyak-ngiyak na sabi ko.

"Ma. Anak niyo po ako ma. Sorry po kung gabi na akong nakakauwi may trabaho pa po kasi ako ma--" ate cut me off.

"Nag t-trabaho ka sa bar! May Gad Kazumi! Sa lahat ng pwedi mong pag t-trabahu-an bakit sa bar pa?! Oh God! Disgusting!" Maarteng sabi ni ate at inirapan ako. Pero wala sa kaniya ang paningin ko nakay mama.

"Ma. Huwag naman ganito ma. Ginawa ko naman lahat pero bakit ppaalayasin niyo ako? Ma. Gabi na po ma wala akong matutulugan at matutuluyan ma. " Sabi ko kay mama but mama shook her head and stared at me blankly.

"Pumasok kana sa loob. Anlieseiah." Sabi ni mama kay ate kaya nakita ko ang pagtaas ng kilay ni ate.

"Ma. Don't tell me magpapauto kana naman sa babeng iyan? Ma." Sabi ni ate but mama shook her head.

"Fine." Sabi ni ate at inirapan ako.
"Shoo. Umalis kana kazumi.. doon kana sa bar ng amo mo. " Mapanuyang sabi ni ate sa akin bago ako tinalikura.

"Ma--" hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil sinampal agad ako ni mama hindi ko namalayan na naka lapit na pala siya sa akin.

Halos mabingi ako sa lakas ng sampal ni mama sa akin. No words can describes kung gaano ako nasasaktan ngayon, no words cam describes how much miserable i am right now. Ang kaninang masaya at kilig na nararamdaman ko ay napalitan ng sakit at pangamba.