Born To love You(Series #2) Completed

PART 19

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nanatili sa kwarto bago ko napag pasiyahang bumaba baka umalis na si Dan dahil nabagot sa sala siya lang kasi mag-isa.

Hindi naman sa nagpaka choosy ako pero kinahakabahan lang talaga ako everytime  nandiyan siya.

Ng makababa na ako sa hagdan ay agad kong inibot ang mga mata ko sa living area naka hinga ako ng maluwag ng makitang walang tao sa malaking sofa, agad akong nag lakad papuntang kusina para maghanap ng makakain or mag luto man lang.

Nang makarating ako sa kusina ay agad akong nag tungo sa may ref napa buntong hininga nalang ako ng makitang halos wala na namang laman ang ref may nakita akong instant noodles kukunin ko na sana ng may biglang mag salita sa likuran ko.

"Bumili ako ng pagkain." Sabi nito at narinig ko nalang na may nilapag siya sa lamesa.

Dahan dahan kong isinara ang ref at binalingan siya. He's now wearing a white v-neck T-shirt at naka pantalon,  he's so handsome and cool. Agad akong napaiwas ng tingin at napa baling ako sa dala niya.

"Uhm... Bumili ako ng fries at chicken joy , steak , rice and Ice Tea." Sabi niya sabay kuha nito sa loob ng plastic.

"T-thank you." Kinakabahang sabi ko, i almost course myself dahil sa pagka utal ko. Lagi nalang ganito. Lagi nalang akong nauutal at kinakabahan kapag nandiyan siya.

"Uhm. Akala ko umalis kana."sabi ko sabay tingin sa pagkaing nilapag niya kumalam tuloy ang sikmura ko.

"Umalis ako saglit para mag bihis ... At bumili narin ako ng pagkain natin." Marahang sabi niya napatango nalang ako at tiningnan siya.

"L-Lets eat." Iyan lang ang nasabi ko at nag kuha ng pinggan at mga kubyertos para makakain na kami .

Habang kumakain kami ay walang umiimik  aming dalawa maiingat ang bawat galaw na para bang isang kasalanan kapag gumawa ka ng ingay.

"So you work here? Nag resign karin ka sa bar nila Shemmy?"basag niya sa katahimikan kaya napatingin nalang ako sa kaniya at halos mabunulan ako ng mag tama ang aming mga mata.

Is he really talking to me? Totoo ba talagang sinabayan niya akong kumain? Totoo kaya nag lahat ng ito o baka panaginip lang.

Pero kung ganon man ay wala akong pakialam at least kahit sa panaginip ay nakakausap ko siya.

Napatitig ako sa mukha niya sa mga mata niyang napak lalim na napaka sobrang mysteryoso. Ang makakapal niyang kilay at ang napaka tangos niyang ilong, mahahabang mga pilik mata, para siyang isang model ng magazine na pang cover photo agad. Hindi na niya kailangan pang kuhanin ang attention mo dahil  wala paman siyang gimagawa ay nakuha na niya agad ang attention mo, you can't resist his presence he's almost perfect, napaka gwapo niya. Napa tititig ako sa kaniyang mga labi and i almost choke ng bigla niyang itagilid ang mukha niya.
Shiz. Kazumi nakakahiya ka!

"Are you alright Ms.Hanky?" Rinig kong sabi niya habang tinagilid niya ang mukha niya. Napalunok nalang ako at napayuko sa pagkain ko Darn it. Feeling ko pulang pula na ang mukha ko dahil sa sobrang hiya. Shocks kanina ko pa pala siya tinitigan! Feeling ko lahat ng dugo ko ay umakyat sa mukha ko!

"It's okay Ms.Hanky you can stare at me everytime but please let me finish my food first. Gusto rin kitang panoorin habang kumakain ka." Sabi niya then the sides of his lips raise. Pwede bang lamunin nalang ako ng lupa ngayon? Nakakahiya talaga sobra!

"It's okay. I understand, sana maging magkaibigan tayong dalawa." Sabi niya i silently sigh and nod.

"Y-yeah, pwede rin naman tayong maging magkaibigan." Utal na sabi ko at kinain ang fries na nasa harapan ko. Marahan niyang inilapag ang kaniyang kibyertos kaya mas lalo lang akong napatitig sa kaniya.