"Louis bu şey bahçe cücesine benziyor. Gerçek bir insan olduğunu bile düşünmüyorum."
"Kalbimi kırıyorsun Styles. Baksana ne kadar tatlıyım orada."
"Yüzü görünmüyor. Bu bir bahçe cücesi eminim."
Çocuğun elinden fotoğrafı aldı ve yüzünün yanına tuttu Louis.
"Bak."
"Eğer bu sensen bir bahçe cücesinden evrimleşmişsin demektir."
Yüzünü asarak elini indirdi ve fotoğrafa baktı Louis.
"Bu tatlı olduğum gerçeğini değiştirmiyor."
Harry güldü. Louis de onunla sırıtmıştı. Fotoğrafta gerçekten de bahçe cücesine benziyordu.
Karşısındaki çocuk gelen bildirimlerle telefonunu çıkardı. Bu sırada Louis de gerileyip kendini yatağına bıraktı ve Harry'nin mesaj yazışını seyretti. Kaşlarını çatmıştı.
"Benim gitmem gerekiyor." dedi Harry. "Büyükbabam bir şeyler yaptıracak yine."
Louis kafasıyla onayladı. "Yardım lazımsa gelebilirim?"
Harry kafa sallayarak "Gerek yok." dedi. "Zaten 2 haftadır her yere seni sürüklüyorum. Öğrendim bence çevreyi artık."
"Pekki." dedi Louis kalkarak. "Öyleyse iyi bir ev sahibi olup seni geçireyim."
"Bunun için biraz geç değil mi?" Harry bunu söylerken gülmüştü. "Sabah geldiğimde uyanmaya bile tenezzül etmedin."
"Uyku kontrol edebildiğim bir şey değil Styles." dedi Louis omuz silkerek. Ardından elindeki fotoğrafı Harry'ye uzattı.
"Bu sende kalabilir, Doncester'dan kaçtığında 'Aah, bir bahçe cücesiyle arkadaştım' diyerek övünürsün belki."
"Övünebilirdim, eğer bu sen olsaydın."
"O benim Harry! Tanrı aşkına."
Yeşil gözlü çocuğun gülüşünü izledi Louis. Ardından uzattığı fotoğrafı almış ve telefonunu çıkararak resmini çekmişti.
"Johannah zaten onda fotoğrafın olmadığından yakınıyor. Ben dijital olarak da övünürüm."
Louis başını salladı ve çocukluk fotoğrafını geri aldı.
"Ben kaçtım öyleyse? Görüşürüz."
Harry'nin el sallayışına kafasıyla karşılık vermiş ve kendini yatağına yüz üstü bırakmıştı. 'Şu an biraz nesquik fena olmaz' diye düşündü. Ama bunun için çok yorgundu.
