Why us?

Deel 9: POV Britt

Ik kwam thuis en er stonden een ambulance en een politie wagen voor de deur.
"Mevrouw, u mag dit huis nu even niet betreden." Zei een van de politie medewerkers. "Ehh, mevrouw ik woon hier?" Zei ik confused. "Oh, oke dan hebben we je nodig. Ken je deze jongen?" De man liet een foto zien van Dennis. "Ehh, ja? Hij is mijn beste vriend, of meer, dat weet ik niet." Mompelde ik. "Was je beste vriend. Hij is vermoord door iemand.".
Even stond alles stil.
Dennis? Vermoord?
Maar door wie dan?
De enige die nu thuis zijn, zijn Leon en Nikita...
Nikita zou t niet doen, daar is ze te angstig voor.
Leon? Nee, toch..?
"Mevrouw, hoorde u mijn vraag?" "Zeg maar je hoor, en Britt." Zei ik. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren op deze meneer. "Oke, Britt. Je vrienden zitten nog binnen, voor verhoor enzo." Vertelde de man. "We weten wel zeker dat hij is vermoord, maar we zijn nog bezig met onderzoeken. Je vrienden mogen pas naar buiten als alle onderzoeken zijn gedaan, dus tot die tijd moet je even ergens anders heen. Het kan lang duren...". "Oke, dan bel ik de andere even..."
dus dat deed ik. Eerst Jodie dan maar.
"Heey, Jo, er is een klein, nouja, groot probleem thuis, we kunnen niet thuis slapen. Dus we moeten even een hotel fixen. Kom je wel hierheen?" "Ehh, oke? Omw."
Bij Tim kreeg ik de voicemail, dus appte ik hem.
———————————
U: Heyy, Tim. Kan je zo snel mogelijk naar huis toe komen?
U: Het is belangrijk Tim.
U: Grooot probleem zeg maar.
Tim🙈: Oke, omw.
—————————
Dus binnen een 15 waren ze er eindelijk. Die 15 minuten voelde meer als een uur.
Maar in die tijd had ik nog steeds niet gehuild of iets gedaan. Ik voelde niks. Alleen angst.
Angst voor wat de fuck er nu weer zou gebeuren.
Want ik heb zo'n gevoel dat er erge dingen gaan gebeuren...