Why us?

Deel 16: POV Jodie.

Ik zat weer alleen in mijn kamer, een beetje huiswerk te maken.
Ik had echt niks te doen de laatste tijd. Behalve sport, werk en mijn opleiding tot juf. Ik loop maar heel soms stage, dus zelfs dat leid me niet af van de elende hier.
Want dat is het echt sinds Nik de bak in is.

Ik weet niet goed meer wie ik moet vertrouwen... Tim dealt drugs wat ik heel eng vind, Leon is zo stil en Britt is veel met Leon bezig. Nik spreek ik weinig, haar vertrouw ik al helemaal niet meer nu.
Toch probeerde Tim vandaag weer om me wat te vertellen. "Jodie, alstjeblieft. Ik moet het kwijt en ik kan het niet aan Britt of Leon vertellen." Ik zuchtte luid, ik had er geen zin in. Maar ik kon hem ook niet in de steek laten. "Sure. Oke dan." Zei ik dus geirriteerd.
"Jodie, Nikita heeft helemaal geen moord gepleegd. Leon was het." Zei hij meteen toen hij binnen kwam. "Wat? Hoe weet je dat zo zeker?" "Ik had Dennis als eerst gezien in het bad. Ik wist niet wat ik moest doen, maar Leon stond erbij. Hij dreigde dat als ik het aan iemand zou vertellen dat ik er ook aan zou gaan.". Ik was even stil.
Ergens geloofde ik hem niet.
Leon, Valentijn en Balint hadden zo veel tegen bewijs.
Aan de andere kant,
Ik ken Nikita, ze zou nooit iemand wat aan doen, zelfs al haat ze iemand echt heel erg.

Ik wist nog steeds niet goed hoe ik moest reageren, "Sorry Jo, ik moest het kwijt.." mompelde Tim. "Ik... Ik... Ik denk dat ik je geloof..." Zei ik, wat onzeker. Ik moest het laten bezinken. Tim bleef nog even staan in mijn kamer, ik dacht verder na.
"Eh, ik ga dan maar weer... Moet eh dingen doen enzo." Zei Tim na een tijdje, t was inmiddels nogal ongemakkelijk geworden. "Is goed, maar... Moeten we Nik niet helpen ofzo?" "T heeft geen zin Jo, en trouwens, wil je dat Leon de gevangenis in komt dan?" "Nee, goed punt. T is misschien gewoon beter zo."