Why us?

Deel 12: POV Nikita

"De mevrouw Zomerhof en Heer Wijnen." Leon en ik werden naar een klein hokje geroepen.
We waren beide al een keer appart genomen om het verhaal te vertellen, maar nu nog een keer samen.
"Volgens Leon, was jij niet de eerste die de badkamer binnen kwam... Klopt dat?" Vroeg een mevrouw, ik wist niet heel goed wie wie was hier, ik ging gewoon mee in wat de rest deed.
"Weet ik niet goed, een van onze huisgenoten, Tim, was ook nog thuis. Ik denk 3 uur nadat hij weg ging ben ik boven gaan kijken omdat ik stemmen hoorde, terwijl ik dacht alleen thuis te zijn. Ik ging alle kamers af om te zien of er iemand was, tot ik dus in de badkamer kwam en Dennis zag liggen. Ik liep een beetje in paniek naar Leons kamer, want misschien was hij er dan wel, en hij was er. Daarna belde ik de ambulance en was er ook ineens politie. Na dat jullie kwamen weet ik het allemaal niet zo goed meer, dat ging iets te snel voor me." Vertelde ik vloeiend. Leon vertelde ook nog eens zijn kant van het verhaal. Leon gaf niks toe, terwijl ik wist dat hij het had gedaan.
Ik wist niet heel goed hoe ik tegenover hem moest reageren. Ik wist sowiso niet heel goed wat ik moest doen of hoe ik moet reageren.
Ik was alleen maar bang, bang dat ze toch ineens mij verdenken, bang dat ik nooit meer naar huis mag, bang dat mijn vriend boos word.
Alle negatieve gedachtes werden me teveel.

Uit de spreekkamer werden Leon en ik in een apparte cel gezet, maar wel naast elkaar. We konden met elkaar praten, maar elkaar niet zien.
Leon wilde praten, ik had geen behoefte.
Het enige wat ik wilde was mijn negatieve gedachtes opschrijven en van me afschrijven.
Maar ik mocht geen papier. Ik had geen papier mee en ook geen pen.
Alleen sleutels.

"Nik? Nikita?" Hoorde ik Leons stem aan de andere kant zeggen, "wat?". Leon begon ineens te lachen. "Ik heb een alibi." Zei hij ineens iets te trots. "Wat?" Vroeg ik nog eens, alleen even net iets verbaasder. "Valentijn en Balint. Zij kunnen regelen dat ik gewoon word vrijgelaten."

Dat ik dus ook precies wat er gebeurde. Leon en ik moesten voor de rechter verschijnen. Britt, Jodie, Tim, Balint en Valentijn waren er. Het alibi van Balint en Valentijn was te sterk. Ze lieten alles zo klinken dat ik de schuldige was. Tim wist natuurlijk dat Leon het was, dus hij nam het op voor mij, maar het werkte niet.

Ik zit nu in de gevangenis.
Ik, Nikita Zomerhof, zit in de gevangenis voor moord.