Why us?

Deel 10: POV Tim.

(Voordat Britt appte enzo)
"Nee Jodie, laat het me uitleggen!" "Nee houd je bek! Je bent vies man!" Schreeuwde Jodie terug.
Ze was er achter gekomen.
Ik had Jodie wel vaker zien lopen in 'mijn' steegje, maar nooit zag ze dat ik het was. Nooit had ze me door of herkende ze mijn stem. Elke keer wilde een van de jongens iets met haar doen, maar ik beschermde haar. Ik vond dat ze dat wel moest weten.
Ik pakte haar bij haar hand. Ze keek me verschrikt aan.
"Jodie. Kom op, ik ben het, Tim. Je maatje..." Zei ik hoopvol. "Mijn maatje is geen drugsdealer." Snauwde ze, in tranen, terug.
"Maar je maatje zou je wel altijd beschermen, toch? Dat is wat ik wel heb gedaan. Waarom denk je anders dat je gewoon, zomaar door mijn straatjes heen kon lopen?". Ze keek me aan, maar ze keek ook snel weer weg. Inmiddels stonden we opstraat. Mensen liepen vanaf 2 kanten om ons heen. Jodies telefoon ging. "Hai?" "Ehh, oke? Omw.".
"Het was Britt, ik denk dat we zo snel mogelijk naar huis moeten." Zei ze vlug. Dus dat is wat we deden, de eerste bus pakken richting ons huis. Ik werd ook gebeld, maar nam niet op.
Ik wilde met Jodie praten.
"Jo... Je weet dat ik dit alleen deed voor geld toch? Ik verkoop het alleen door..." "Ja, leuk. Maar daarmee kan je alsnog opgepakt worden." Ze was even stil, "ohhh, wat zouden de andere hier van zeggen?". "Geen idee, maar laten we eerst naar huis gaan." Mompelde ik.
We kwamen aan bij ons huis binnen 15 minuutjes, maar die 15 minuten voelde als 3 uur.
Jodie en ik hadden de hele rit niks gezegd en ik ben bang voor wat ons thuis te wachten stond.
Bij ons huis stond een ambulance en een politie wagen. Door de politie schoot ik in paniek, Jodie zag t.
"Als ze t zien, ben je dubbel dood." Siste ze.
"Tim! Jodie! Jullie zijn er! Oh gelukkig!" Riep britt meteen. Ze knuffelde mij en Jodie, maar bij Jodie barste ze ineens in tranen uit.
"Hey? Wat is er Britt?" Vroeg ik meteen bezorgd. "Dennis.. Hij... Hij is vermoord..." Snikte ze. Jodie keek haar confused aan, "huh? Maar hoe dan?" "Dat... Dat weet ik toch niet!" Snauwde Britt, nog steeds in tranen.
Leon en Nikita waren nergens te bekennen. "Waar zijn Leon en Nik?" Vroeg ik dus. "Nog binnen, voor onderzoek." Een politie man kwam op ons af lopen die dit zei, Britt was wel heel erg overstuur ineens. Ik deinsde achteruit, ik ben niet snel bang, maar wel voor politie.
"Meneer kunt u ons vertellen wat er aan de hand is?" Vroeg Jodie erg kalm, de man vertelde dat of Leon of Nikita Dennis had vermoord. Ze moeten beide een tijdje in huis blijven voor onderzoeken, zoals DNA onderzoek en andere dingen. Wij moeten naar een hotel.
Heel langzaam drong het tot me door.
Wie haatte Dennis?
Wie wilde Dennis juist niet in huis?
Wie wenste wel eens op zijn kamer dat hij dood zou zijn?
Leon.
Leon had dit gedaan.