Why us?

Deel 14: POV Tim

(Ik ga me niet meer aan de volgorde houden joeeee)
"Hey nik." Begon ik maar. Eens in de week mocht er iemand van ons bij haar op bezoek. Ze zag er slecht uit. Haar ogen waren rood en haar wangen ook. "Hey." Zei ze ongemakkelijk terug. Ze wist niet goed hoe ze zich moest gedragen. "Sorry..." zei ik dus maar. "Tim, jij kan er nog steeds niks aan doen. Het is Leons schuld, die van Balint en die van Valentijn. Door die hufters zit ik nu hier." Zei ze, ze was echt boos op Leon. "Ik vertrouw die vent voor geen meter meer." Voegde ze er nog aan toe. "Maar niemand hier gelooft me. Iedereen denkt dat ik het heb gedaan. Gelukkig hebben ze papier en potloden. Ik heb wat geschreven in de tussen tijd, wil jij het meenemen en over typen op mn laptop? De inlog codes staan er bij." Tuurlijk was ze nog steeds met van alles bezig. "Maar hoe is het verder thuis?" "Kut en stil. Leon is alleen maar aan het gamen, Jodie is veel weg en Britt is veel met Leon bezig. Ik denk dat ze hem leuk vind.". "Oh. Nou ja, ik hoop dat ze weet dat ze dan een moordenaar leuk vind."
"Eh. Nee... dat weet ze niet." Zei ik nog, voordat ik weer weg moest.
Moest ik het Britt vertellen?
Of Jodie?
Ze geloofde het natuurlijk niet dat Nikita echt de moord had gepleegd, maar aan de andere kant was er behalve mijn getuige, geen enkel ander getuige dat Nik het niet gedaan zou hebben. Jodie en Britt dachten dus beide dat Leon niks had gedaan, terwijl ze hier nu juist door Leon zit.

Thuis wist ik niet goed wat ik moest doen. Ik durfde niet met Leon of Britt te praten. Met Leon niet omdat ik bang was dat hij boos zou worden en Britt wilde ik de waarheid niet vertellen, ze zou ervan breken.
Jodie.
Jodie was mijn laatste optie. Ze zat in haar kamer, zoals gewoonlijk, dus ik klopte aan. "Hey, uh. Kan ik even met je praten." "Nee. Ga weg Tim." "Alsjeblieft? Het gaat over Nik en Leon." "Nee Tim. Het kan me niks schelen. Ga alsjeblieft weg."

Ik was nu gewoon alleen.
Ik kon het tegen niemand hier zeggen...