"JODIE!! Paas die bal gewoon!!" "Jodie, niet zo ego! Paas!!". Ik paasde de bal snel naar iemand uit mijn team. Ughh, ik kan het ook nooit goed doen hier. Hier niet, Thuis niet, nergens niet.
"Jongens, goed gespeeld! Jammer dat we hebben verloren maar goed gespeeld!" Zei de coach blij na de wedstrijd. Die gast is ook altijd blij ofzo. Snel na de bespreking kleedde ik me om zodat ik meteen kon gaan. Meteen kreeg ik appjes van de groepsapp.
------------------------------------------------------------------------------------------
gezelligheid in huis
Nikita: Hey guys, wie kan effe boodschappen doen?
Nikita: maakt niet uit wat voor avond eten, we hebben wel sws nieuwe Thee en suiker nodigg
Leon: ik kan niet, ben al onderwegg
Britt: Ik heb zo wedstrijd, dus nee sorry
U: Ik ga wel effe, k ben toch nog niet weg :)
Nikita: Yess, thanks Jodie!
------------------------------------------------------------------------------------------------
"oke dat word dus effe langs de supermarkt gaan" mompelde ik tegen mijzelf. Ik liep dus meteen weg uit de stille kleedkamer intussen, op naar de supermarkt.
Onderweg riepen wat jongens me weer na, maar dat is altijd zo. Hier in het midden van de stad word er veel aan drank en drugs gedaan. Meestal zijn ze in een zijstraatje bezig, maar ik bemoei me er niet mee, waarom zou ik. Ik loop wel vaak door zo'n straatje heen, das korter naar huis en naar de supermarkt.
Weer liep ik door zo'n straatje naar de supermarkt, door het straatje van de haas, een grote drugdealer, voor zo ver ik heb gehoord. Meestal heeft hij of zij een masker op, een konijnen masker om niet herkend te worden, dit keer zag ik niemand er bij staan met een masker op zijn hoofd. Wel iemand die het masker in zijn handen had. Altijd als ik door de straatjes loop kijk ik niet naar gezichten, soms naar het masker maar verder niet. Tuurlijk ik vraag me af wie het was, of hij knap is, of hij een hij is of een zij, of ik hem ken. Snel keek ik naar zijn gezicht, maar ik herkende het, en hij mij ook, blijkbaar. Ik keek nog eens, iets langer, aangezien er veel rook is in dit straatje. Ik herkende de jongen nu ook, maar dat kon niet. Hij kon het niet zijn...
snel rende ik weg, Hij rende achter me aan "Jodie!! wacht, dit is niet wat het lijkt, echt niet!!" schreeuwde hij.
Ik droom, Tim kan dit niet zijn.
JE LEEST
Why us?
Non-FictionWat nou als je samen met je vrienden woont in een huis, jullie kennen elkaar al weet ik niet hoelang, maar ineens gaat al het vertrouwen bij iedereen weg. Er gebeuren vreemde dingen, die niemand kan verklaren of wilt verklaren. Wie is er nog te ver...
