SIR

2.8

Medya: Bahar Akay

Hey guys brooğ

İyi okumalar beybisii

Anket bölümü yapalım mıı?

⊂(◉‿◉)つ

Gözlerimi yumdum acıyla. İçimdeki kelebekler intihar etti o an. Her hücrem acıyla kıvrandı. Ben o an ilk kez Barlas'ı sevmeyi, sevmedim. Ben o an aşkın ne kadar kötü olduğunu anladım. Dolan gözlerimden bir kaç damla yaş yanaklarıma döküldü. Arkamı dönüp kapıyı sertçe kapattım. Odama doğru yürümeye başladım yavaşça. Terastan ayrılırken duyduğum son ses arkamdan gelen Barlas'ın sesiydi. 'Siktir.' Demişti. Niye ve neden dediğini anlayacak durumda değildim. Biran önce odama gidip ağlamak istiyordum.

Odaya girince zaten Simay ordaydı. Yüzündeki siyah maskeyi sürmeyi kesip bana döndü. Simay bana bakıp "Ne oldu? Rengin atmış senin." Dedi endişe içinde. Yanına oturup ona sarıldım. Dolan gözlerimi Simay'ın omzunda boşalttım. "Sakin.." Diyerek saçımı okşayan Simay'a karşı hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. "Yine mi Gaye bir şey yaptı?" Diye sordu, Gaye ne yapmadı ki? Cidden nefret ediyorum ondan.

Ağlamam durunca yani gözümde yaş kalmayınca Simay uyumam için baskı yapmıştı. Sabah konuşacağımızı söylemişti. Yatağa yatıp gözlerimi kapattım. Bu acı ile nasıl uyuyabilirim ki?

Uyumaya çalışıyordum ama gözlerim kapalıyken bile o görüntü gözümün önünden gitmiyordu. Bir süre sonra odanın kapısı çalındı. "Barlas?" Simay'ın şaşkın sesini duyunca yatağa daha çok sindim. Barlas gelmişti! Neden geldi acaba? "Bahar ile konuşmam gerek." Gözlerim kapalı olmasına rağmen tekrar doldu sesini duyunca. "Uyuyor Bahar." Dedi Simay sertçe. Sesinden Barlas'a sinirli olduğu anlaşılıyordu.

Barlas'ın nefes alış veriş sesi geldi. Sinirliydi. "Simay, önemli. Bi uyandır." Dedi, tane tane konuşuyordu. Onlara karşı arkam dönük olduğu için göremiyorum ama görmeden de Simay'ın ne yapacağını biliyorum. Simay büyük ihtimalle şuan göz devirdi. "Barlas uyuyor, yorgun." Bu sefer Simay'ın sesi sinirliydi.

Artık gözlerim kapanıyordu. Cidden yoruldum. Hem ruhen hem bedenen. Dinlenmeye ihtiyacım var.

Uyku ile uyanıklık arasında bir elin saçımı okşadığını hissetmiştim. O huzurla rahat bir uykuya dalmıştım.

Gözlerimi yeni güne açtığımda öğlen olmak üzereydi ve odada kimse yoktu. Yataktan kalkıp rutin işlerimi hallettim. Üzerime jean, kazak ve hırka giyip saçlarımı at kuyruğu yaptım. Moralim bozuk olduğu için uzun uzun hazırlanmak istemiyordum. Zaten beni güzel görmesini istediğim kimse kalmamıştı.

Dalgınca odadan çıkıp, asansörün gelmesini bekledim. Asansörün kapısı açılınca Barlas'ı gördüm. Birşey söylemek için dudağını araladı ama onu dinlemeden arkamı döndüm.

Merdivenlere ilerleyeceğim sırada Barlas kolumu tutup beni asansörün içine çekti. Beni asansörün aynasına yaslayıp asansörün kapısının kapanması için tuşa bastı.

Yakınlığından etkilenmemek için başımı yana çevirdim ama o bana çok yakındı ve dikkatli bakıyordu.

"Napıyosun sen?" Diye sordum sinirle. Gaye'ninsin sen. Uzak durman gereken ilk kişiyim. "Dün gece terastaki sen miydin?" Diye sordu, geri çekilip burun kıvırdım. "Ne önemi var ki?"