SIR

1.5

Medya: Ege Duman

İYİ OKUMALAR CANLARIM!

⊂(◉‿◉)つ

"Kartal ne işin var senin burada?" Diye sordu Barlas sertçe. Barlas aniden değişmişti, sanki biraz önce benimle burada gülen o değildi. İfadesi buz gibiydi. Kartal demişti Barlas. Demek ki patron bu değildi ama tahmin ettiğim gibi o, adama çalışıyordu. Kartal bizimden bir kaç yaş büyük duruyordu.

"Patron sana ulaşamamış, bir selam verelim dedi." Deyip gülümsedi ve bakışları yavaşça bana kaydı. "Bize biraz müsaade eder misiniz güzel bayan?" Diye sordu nazikçe.

Bakışlarımı Barlas'a çevirdim. "Dışarıya çık Kartal geliyorum." Dedi otoriter bir tonlamayla. Kartal dediği adam bana baş selamı verip, bizi yalnız bıraktı.

"Sen masaya dön. Beni soran olursa, acil işim çıktığını gelmeyeceğimi söylersin." Dedi aceleyle. Korkuyla gözlerine bakmaya devam ettim. Onun için endişeleniyordum. Yaklaşıp dudağımın kenarını öptü. "Korkma sorun yok, sadece ağzını sıkı tutmaya devam et yeter." Dedi güven vaad eden bir ifadeyle.

"Baban kızar gitme." Dedim bahane arayarak. Barlas içtenlikle güldü. "Merak etmez o, hatta sen söylemezsen fark bile etmez." Deyip gideceği sırada, "Barlas." İsmini seslendim. Durup bana döndü sorgularcasına. "Ceketin." Ceketini omuzlarımdan alıp, ona uzattım. Ceketi elimden alıp, üzerine giydi. Tekrar gideceğini anladığımda düşünmeyi bıraktım ve aniden boynuna sarıldım. "Dikkatli ol." Deyip ekledim. "Lütfen." Barlas sıkıca sardı bedenimi. İstemeyerek geri çekildim. Acaba hiç bırakmasam, gider miydi yine?

Barlas gidince ne ara aktığını anlamadığım göz yaşımı sildim. Masaya geri döndüğümde, onlarda kalkıyorlardı. Barlas'ın dediği gibi babası onu sormamıştı.

Eve gidince üzerimi değiştip yatağa girdim. Aklım hala Barlas'taydı. Aradım ama açmamıştı. Uyumaya çalıştım, saat çok geç olmuştu.

＼(^o^)／

Ses duyunca gözümü araladım. "Bahar." Diye mırıldanma sesi duyunca gözümü tamamen açıp baktım. Barlas tam karşımda duruyordu. "Hı?" Diye söylendim. Barlas ışığı açınca gözlerimi kapattım. "Ne oluyo?" Dedim, gözlerimi açıp karşımda duran Barlas'a baktım. Telefonum elime aldığımda gecenin beşi olduğunu gördüm. "Sen nasıl girdin buraya?" Dedim, Barlas sırıtırken tip tip baktım ona. Barlas kapıma geçip kapıyı kitledi. Yanıma uzanıp "Özledim." Dedi, ardından dudaklarıma yaklaşıp öptü.

Nefes nefese uyanıp yatağa oturdum. Kalbimin atış sesi kulağıma kadar geliyordu. Ne oluyor bana? Rüyamda bile görüyorum onu. Oysaki ki yaklaşık bi haftadır tanıyorum onu. Yataktan kalkıp lavaboya geçtim. Elimi yüzümü yıkadım. Tekrar odama geçip duvardaki saate baktım. Okula geç kalmışım! Hızla üstümü giyinmeye başladım. Acele ile evden çıkarken babamı gördüm. "Baba okula bıraksana, geç kaldım." Dedim, babam gülümseyip "Bin arabaya." Dedi.

Arabaya geçip emniyet kemerimi taktım. "Demek Barlas ile arkadaşsın." Dedi babam, babama baktığımda imalı bir bakış attığını gördüm. "Evet." Diye cevap verdim. Babam arabayı okula doğru sürerken "Harun ile güzel işler yapacaz." Dedi ve bana kaçamak bir bakış atıp "Barlas ile aranı iyi tut." Dedi. Ne demeye çalışıyor? Kaşlarımı çattım. "Anlamadım." Dedim. Okula gelince babam arabayı durdurdu. "Konuşuruz sonra." Dedi, bir sey demeden arabadan indim.

Okula geçip acele ile sınıfıma çıktım. Kapıyı çalarak içeri girdim. "Hocam kusura bakmayın, geç kaldım." Dedim, dul Selma bana göz devirip "Geç yerine." Deyince gülümseyip yerime geçtim. Barlas bana bakıp "Yoksa bensiz uyanamıyor musun?" Diye sordu. Yapmacık bir gülümsemeyle göz devirdim. Tam çantamdan defterini falan çıkacakken zil çaldı. Barlas bana bakıp "Niye geç kaldın?" Dedi, rüyamda seni görünce kalkmak istemedim. "Uyuyordum." Dedim.